ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣΤα μοιραία λάθη του κ. Τσίπρα
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ο κ. Τσίπρας έκανε δύο πολύ μεγάλα λάθη. Ή μάλλον τρία. Το πρώτο ότι βιάστηκε να έλθει στην εξουσία. Τυφλώθηκε από τη σαγήνη της και έπεσε στον λάκκο με τα φίδια. Λίγη υπομονή να είχε κάνει θα ήταν πολύ καλύτερα για τον ίδιο, για τη χώρα και -ίσως το κυριότερο- για τους ταλαιπωρημένους πολίτες που τον ψήφισαν. Αν είχε πάρει την εξουσία τον Σεπτέμβριο θα είχε παραλάβει μία χώρα σε τάξη, η οποία θα είχε αφήσει πίσω της τον μεγάλο κάβο που ο ίδιος προσπαθεί να περάσει. Δεύτερο λάθος, η παντελής έλλειψη σχεδίου και σοβαρής τεχνοκρατικής ομάδας, ικανής να διαχειρισθεί τόσο κρίσιμες υποθέσεις. Για τ’ όνομα του Θεού, πού νόμιζε ότι πήγαινε ο κ. Τσίπρας; Γεωπολιτικές απειλές, θεωρίες παιγνίων, χρεοκοπίες, κλειστές τράπεζες και προ παντός τα PLAN B θέλουν σχέδιο και έμπειρους ανθρώπους. Τρίτο μοιραίο λάθος, το γεγονός ότι έβαλε απέναντι τους πάντες, έκοψε γέφυρες και δεν δημιούργησε καμία σοβαρή συμμαχία.
Τώρα, όμως, φτάσαμε στο απόλυτο αδιέξοδο. Ασχέτως του τι θα γίνει σήμερα ή αύριο είναι σαφές ότι ο πρωθυπουργός μπήκε μόνος του σε μια τρύπα. Μαζί του και η χώρα.
Ζούμε ιστορικές ώρες. Νομίζω ότι πλέον μπορούν άνετα να συγκριθούν, από άποψη ιστορικής βαρύτητας και κρισιμότητας, με το καλοκαίρι του 1974 ή άλλες εξίσου ταραγμένες στιγμές. Ο κ. Τσίπρας και η ομάδα του δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Είναι απροετοίμαστοι, άπειροι, βαθιά διχασμένοι μεταξύ τους. Θα μπορούσαν, αν ήταν η επιλογή τους, να μας πάνε σε μια μη ευρωπαϊκή κατάσταση, που θα ήταν απολύτως στα μέτρα κάποιων εξ αυτών. Η Ελλάδα έχει διανύσει πολύ δρόμο τα τελευταία 40 χρόνια για να την αφήσει αυτός ο λαός να βαδίσει σε τέτοια τριτοκοσμικά μονοπάτια και ψευτοεπαναστατικές χίμαιρες. Η Ευρώπη δεν θα κόψει τα σχοινιά. Ο πρωθυπουργός έχει καταλάβει πού έχει μπλέξει και πως είναι παγιδευμένος. Το δημοψήφισμα ήταν μία λάθος ζαριά. Μέσα σε τρεις ημέρες η χώρα έζησε αυτά που οι παλαιότεροι ήθελαν πάντοτε να ξεχάσουν και να μη ζήσουν τα παιδιά τους. Η ηρωική έξοδος δεν είναι λύση, γιατί θα συνοδευτεί από μια καταστροφή. Οι εκλογές μπορεί να είναι μία άλλη πάλι ζαριά, που θα αποτελειώσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας και θα μας παρατείνει την αβεβαιότητα.
Εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχουν πολλές καλές λύσεις ούτε για τον κ. Τσίπρα ούτε και για τη χώρα. Σε αυτές τις δύσκολες ώρες έχω τη συνήθεια να γίνομαι γραφικός, συστήνοντας ψυχραιμία και εθνική συνεννόηση. Το ξέρω ότι αυτό δεν αρέσει στους ακραίους και τους παλαβούς κάθε απόχρωσης. Δεν βλέπω άλλο δρόμο όμως. Ποτέ, μα ποτέ δεν θα βγούμε από τον λάκκο στον οποίο πέσαμε χωρίς μία κυβέρνηση που θα στηρίζεται σε ευρύτατη συνεννόηση στελεχωμένη από ό,τι καλύτερο έχουν τα κόμματα και η κοινωνία. Μία κυβέρνηση, όχι προφητών ή εντεταλμένων τεχνοκρατών, αλλά ανθρώπων που θα πάρουν την εντολή από τον λαό να σώσουν και να ξανακτίσουν τον τόπο. Με σχέδιο όμως, επαγγελματισμό και όραμα.
Τώρα, όμως, φτάσαμε στο απόλυτο αδιέξοδο. Ασχέτως του τι θα γίνει σήμερα ή αύριο είναι σαφές ότι ο πρωθυπουργός μπήκε μόνος του σε μια τρύπα. Μαζί του και η χώρα.
Ζούμε ιστορικές ώρες. Νομίζω ότι πλέον μπορούν άνετα να συγκριθούν, από άποψη ιστορικής βαρύτητας και κρισιμότητας, με το καλοκαίρι του 1974 ή άλλες εξίσου ταραγμένες στιγμές. Ο κ. Τσίπρας και η ομάδα του δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Είναι απροετοίμαστοι, άπειροι, βαθιά διχασμένοι μεταξύ τους. Θα μπορούσαν, αν ήταν η επιλογή τους, να μας πάνε σε μια μη ευρωπαϊκή κατάσταση, που θα ήταν απολύτως στα μέτρα κάποιων εξ αυτών. Η Ελλάδα έχει διανύσει πολύ δρόμο τα τελευταία 40 χρόνια για να την αφήσει αυτός ο λαός να βαδίσει σε τέτοια τριτοκοσμικά μονοπάτια και ψευτοεπαναστατικές χίμαιρες. Η Ευρώπη δεν θα κόψει τα σχοινιά. Ο πρωθυπουργός έχει καταλάβει πού έχει μπλέξει και πως είναι παγιδευμένος. Το δημοψήφισμα ήταν μία λάθος ζαριά. Μέσα σε τρεις ημέρες η χώρα έζησε αυτά που οι παλαιότεροι ήθελαν πάντοτε να ξεχάσουν και να μη ζήσουν τα παιδιά τους. Η ηρωική έξοδος δεν είναι λύση, γιατί θα συνοδευτεί από μια καταστροφή. Οι εκλογές μπορεί να είναι μία άλλη πάλι ζαριά, που θα αποτελειώσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας και θα μας παρατείνει την αβεβαιότητα.
Εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχουν πολλές καλές λύσεις ούτε για τον κ. Τσίπρα ούτε και για τη χώρα. Σε αυτές τις δύσκολες ώρες έχω τη συνήθεια να γίνομαι γραφικός, συστήνοντας ψυχραιμία και εθνική συνεννόηση. Το ξέρω ότι αυτό δεν αρέσει στους ακραίους και τους παλαβούς κάθε απόχρωσης. Δεν βλέπω άλλο δρόμο όμως. Ποτέ, μα ποτέ δεν θα βγούμε από τον λάκκο στον οποίο πέσαμε χωρίς μία κυβέρνηση που θα στηρίζεται σε ευρύτατη συνεννόηση στελεχωμένη από ό,τι καλύτερο έχουν τα κόμματα και η κοινωνία. Μία κυβέρνηση, όχι προφητών ή εντεταλμένων τεχνοκρατών, αλλά ανθρώπων που θα πάρουν την εντολή από τον λαό να σώσουν και να ξανακτίσουν τον τόπο. Με σχέδιο όμως, επαγγελματισμό και όραμα.
No comments:
Post a Comment