Οι δύο όψεις του νομίσματος
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Στη λογική «ο εχθρός του εχθρού είναι φίλος» επικρατεί αυτές τις μέρες μια τάση «άφεσης αμαρτιών» του Π. Λαφαζάνη και όσων συμπορεύονται ή πρόκειται να συμπορευθούν μαζί του, στο πλαίσιο της ΛΑΕ, που θα μπορούσε να εκληφθεί και ως... πτώση του ΛΑΟΣ.Είναι κατανοητό ασφαλώς για τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία να διευκολύνεται η απώλεια δυνάμεων από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το σκηνικό της κοινωνίας σήμερα θυμίζει «άγνωστη γη» ή «αχαρτογράφητα ύδατα», αφού το καλοκαίρι είναι ακόμη εδώ. Δεν υπάρχουν αξιόπιστες δημοσκοπήσεις που να δείχνουν τις διαθέσεις της κοινής γνώμης και δεν πρέπει να λησμονείται το μέγεθος του αντιευρωπαϊκού «όχι» που καταγράφηκε στο δημοψήφισμα.
Το γεγονός ότι ο Π. Λαφαζάνης και οι επιτελείς του προέρχονται από το ΚΚΕ έχει μικρή σημασία. Και άλλοι συμπολίτες πέρασαν από το ΚΚΕ, αλλά στην πορεία αναθεώρησαν τις απόψεις τους. Οι συγκεκριμένοι, όμως, παρέμειναν πιστοί στο λενινιστικό δόγμα και έπαιξαν πρωταρχικό ρόλο στη διαμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ σε νεοκομμουνιστικό κόμμα, δίνοντας τον τόνο στην ιδρυτική πολιτική διακήρυξη, στις αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής και στην αντιευρωπαϊκή ρητορική του. Οι ίδιοι πάλι πρωτοστάτησαν σε πεζοδρομιακές εκδηλώσεις, όπως στις 28 Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη το 2012, στις κινήσεις «δεν πληρώνω» στις οποίες δηλώνουν και τώρα έτοιμοι να προσφέρουν θαλπωρή και στις μαζώξεις των δήθεν αγανακτισμένων στην Πλατεία Συντάγματος.
Οι Λαφαζαναίοι υποστηρίζουν ότι ήταν «η ψυχή» του ΣΥΡΙΖΑ και έχουν δίκιο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το περιβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης απηχούσε πλήρως τις ανεδαφικές απόψεις τους. Αυτές που υποστηρίζουν και σήμερα, μόνο που τότε δεν έλεγαν καθαρά ότι ήθελαν τη χώρα εκτός Ευρώπης και εκτός Δύσης, αν και στα πολιτικά κείμενα οι προθέσεις τους ήταν ολοφάνερες. Με δική τους επιμονή, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, περιελήφθη στα ψηφοδέλτια ο θεωρητικός της δραχμής Κ. Λαπαβίτσας, ο άνθρωπος που παραδέχεται ότι αν η χώρα πάει σε εθνικό νόμισμα θα δυσκολευτεί πολύ για ένα απροσδιόριστο διάστημα, διαβεβαιώνοντας ταυτόχρονα ότι μετά τα πράγματα θα βελτιωθούν... Προφανώς με «εναλλακτικές λύσεις» και «παραγωγική ανασυγκρότηση», όπως διαλαλεί αόριστα ο αρχηγός Π. Λαφαζάνης.
Το πιο καταπληκτικό είναι ότι οι «λενινιστές» Λαφαζαναίοι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να συνεργαστούν με τους Καμμένους ούτε να δεχθούν στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ βουλευτή που προέρχεται από εκείνους, μεταξύ άλλων, ενώ τώρα είναι έτοιμοι να συνεργαστούν με τη Ζωή στη δημιουργία «αντιμνημονιακού» κόμματος. Διάνθισαν και διανθίζουν τον «λενινισμό» με άφθονο λαϊκισμό και μεγάλη δόση εθνικισμού, αν και... «διεθνιστές» οι ίδιοι. Φυσικά, η δράση τους δεν απαλλάσσει τον Αλ. Τσίπρα και τους πιστούς του. Απλά οι μεν και οι δε αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Γι’ αυτό η συναναστροφή μαζί τους δεν ενδείκνυται!
Το γεγονός ότι ο Π. Λαφαζάνης και οι επιτελείς του προέρχονται από το ΚΚΕ έχει μικρή σημασία. Και άλλοι συμπολίτες πέρασαν από το ΚΚΕ, αλλά στην πορεία αναθεώρησαν τις απόψεις τους. Οι συγκεκριμένοι, όμως, παρέμειναν πιστοί στο λενινιστικό δόγμα και έπαιξαν πρωταρχικό ρόλο στη διαμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ σε νεοκομμουνιστικό κόμμα, δίνοντας τον τόνο στην ιδρυτική πολιτική διακήρυξη, στις αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής και στην αντιευρωπαϊκή ρητορική του. Οι ίδιοι πάλι πρωτοστάτησαν σε πεζοδρομιακές εκδηλώσεις, όπως στις 28 Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη το 2012, στις κινήσεις «δεν πληρώνω» στις οποίες δηλώνουν και τώρα έτοιμοι να προσφέρουν θαλπωρή και στις μαζώξεις των δήθεν αγανακτισμένων στην Πλατεία Συντάγματος.
Οι Λαφαζαναίοι υποστηρίζουν ότι ήταν «η ψυχή» του ΣΥΡΙΖΑ και έχουν δίκιο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το περιβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης απηχούσε πλήρως τις ανεδαφικές απόψεις τους. Αυτές που υποστηρίζουν και σήμερα, μόνο που τότε δεν έλεγαν καθαρά ότι ήθελαν τη χώρα εκτός Ευρώπης και εκτός Δύσης, αν και στα πολιτικά κείμενα οι προθέσεις τους ήταν ολοφάνερες. Με δική τους επιμονή, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, περιελήφθη στα ψηφοδέλτια ο θεωρητικός της δραχμής Κ. Λαπαβίτσας, ο άνθρωπος που παραδέχεται ότι αν η χώρα πάει σε εθνικό νόμισμα θα δυσκολευτεί πολύ για ένα απροσδιόριστο διάστημα, διαβεβαιώνοντας ταυτόχρονα ότι μετά τα πράγματα θα βελτιωθούν... Προφανώς με «εναλλακτικές λύσεις» και «παραγωγική ανασυγκρότηση», όπως διαλαλεί αόριστα ο αρχηγός Π. Λαφαζάνης.
Το πιο καταπληκτικό είναι ότι οι «λενινιστές» Λαφαζαναίοι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να συνεργαστούν με τους Καμμένους ούτε να δεχθούν στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ βουλευτή που προέρχεται από εκείνους, μεταξύ άλλων, ενώ τώρα είναι έτοιμοι να συνεργαστούν με τη Ζωή στη δημιουργία «αντιμνημονιακού» κόμματος. Διάνθισαν και διανθίζουν τον «λενινισμό» με άφθονο λαϊκισμό και μεγάλη δόση εθνικισμού, αν και... «διεθνιστές» οι ίδιοι. Φυσικά, η δράση τους δεν απαλλάσσει τον Αλ. Τσίπρα και τους πιστούς του. Απλά οι μεν και οι δε αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Γι’ αυτό η συναναστροφή μαζί τους δεν ενδείκνυται!
No comments:
Post a Comment