Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΤΑΡΤΗΣΟΥ - Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ ΣΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΤΟΥ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ
Διάφοροι αρχαίοι συγγραφείς (ο Ηρόδοτος, ο Στράβων, ο Πλίνιος) έγραψε για έναν αρχαίο πολιτισμό στο δυτικό άκρο της Μεσογείου γνωστό ως Ταρτησσός. Ο Ηρόδοτος αναφέρει το μύθο ενός Έλληνα ναυτικού που ονομάζεται Κολιαος που χάθηκα στη Δυτική Μεσόγειο και έφτασε στο Ταρτησσός ένα βασίλειο πλούσιο σε άργυρο και άλλα μέταλλα. Αν και υπάρχουν λίγα στοιχεία από οποιαδήποτε συγκεκριμένη βασιλεία του Ταρτησσός, ξέρουμε ότι η Ιβηρία ήταν μια σημαντική πηγή αργύρου κατά τη διάρκεια της Εποχής του Σιδήρου. Για το λόγο αυτό, οι Φοίνικες έμποροι και άποικοι έφτασαν εκεί να μεταφέρουν τον άργυρο πίσω στην ασσυριακή αυτοκρατορία. Οι Φοίνικες άρχισαν να φτάνουν γύρω 1,000-900 π.Χ., η αποικία τους ήταν Γάδειρα (σύγχρονη Κάντιθ). Αιώνες αργότερα, οι Έλληνες έφτασαν και έχτισαν την κύρια αποικία τους στο Εμπόριον (σύγχρονη Αμπούριας) στο 575 π.Χ.. Μια παρόμοια διαδικασία της πολιτισμικής διάχυσης πραγματοποιήθηκε στην Ιβηρία, όπως στη Σικελία, οι τοπικές Ίβηρες άρχισαν να υιοθετούν τις τεχνοτροπίες των Ελλήνων και των Φοινίκων, Το πιο προφανές παράδειγμα αυτής της διαδικασίας μια σειρά των διάσημων γλυπτών από τη Νοτιοανατολική Ισπανία, όπως η Κυρία του Έλτσε.
Η Ταρτησσός ήταν αρχαία παράλια πόλη - λιμένας στη νότια Ιβηρική χερσόνησο στη Κόστα ντε λα Λουθ της Ανδαλουσίας και συγκεκριμένα στη περιοχή της Σεβίλης παρά τις εκβολές του ποταμού Γουαδαλκιβίρ. Περί της πόλεως αυτής ιδιαίτερη μνεία κάνουν ο Ηρόδοτος όπου την τοποθετεί μετά στις Ηράκλειες στήλες (σημερινό Γιβραλτάρ), επίσης ο Έφορος ο οποίος και την περιγράφει με θαυμασμό πλούσια και ευημερούσα πολιτεία από την εκμετάλλευση σπουδαίων μεταλλείων της γύρω περιοχής με εξαγωγή κασσίτερου, χαλκού και χρυσού, ενώ ο Παυσανίας που έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ. αναφέρεται σ΄ αυτήν ως πλέον μη υπάρχουσα μετά από καταστροφή που υπέστη από υπερχείλιση του ομώνυμου ποταμού ή ποταμού Βεάτη (Γουαδαλκιβίρ) της οποίας τη θέση πήρε η παρακείμενη πόλη Καρπία. Από τα αναφερόμενα του Ηροδότου η Ταρτησσός υπήρξε σπουδαίο βασίλειο που πρέπει να άκμασε περισσότερο περί το 800-500 π.Χ. Βασιλεύς της Ταρτησσού αναφέρεται ο Αργανθώνιος που φέρεται να βασίλεψε 80 έτη, από το 625 π.Χ. μέχρι το 545 π.Χ., όπου και πέθανε σε ηλικία 120 ετών. Έγινε περισσότερο γνωστή στους Έλληνες από τους Σαμίους που φθάνοντας με τα πλοία τους στη πόλη αυτή φόρτωναν πρωτοφανή σε πλούτο φορτία με τα οποία και επέστρεφαν αναπτύσσοντας μεγάλο εμπόριο. Από το γεγονός αυτό κρίνεται αφενός μεν ότι ο λιμένας της Ταρτησσού ήταν μεγάλο εμπορικό κέντρο της αρχαιότητας, αφετέρου και ότι οι κάτοικοί της οι Ταρτησσίοι ανέπτυξαν σπουδαίο πολιτισμό και τέχνες, ιδιαίτερα μεταλλευτικές. Οι δε αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την πόλη αυτή ως το πέρας του κόσμου για την οποία πιθανώς εκ του φόβου του απέραντου ωκεανού είχαν αναπτύξει διάφορες μυθικές δοξασίες περί της εκεί κατοικίας γιγάντων, γοργονών και άλλων θαλασσίων τεράτων, όπως η λεγόμενη Ταρτησσία μύραινα, αποδίδοντας έτσι τα μεγάλα μεγέθη φυσικών φαινομένων, όπως των ωκεάνιων κυματισμών, της έντασης των θαλασσίων ανέμων, το άγριο ξέσπασμα της θάλασσας στη ξηρά κ.λπ. Κατά τις αρχαιολογικές έρευνες στη περιοχή που είχαν αρχίσει προπολεμικά και συνεχίστηκαν εντονότερα αργότερα, αποκαλύφθηκαν σπουδαία τεχνουργήματα της πόλης αυτής όπου και επιβεβαιώνουν με τις διάφορες παραστάσεις τους τις αρχαίες ελληνικές εκείνες δοξασίες. Ο Αργανθώνιος ήταν βασιλιάς στην πόλη Ταρτησσό της αρχαίας Ιβηρίας (Ισπανία), στην Ανδαλουσία, κατά τα τέλη του -7ου και τις αρχές του -6ου αιώνα. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Α΄ 163), οι Φωκαείς, ανησυχώντας για την αύξηση της στρατιωτικής ισχύος των Περσών επί Κύρου του Πρεσβυτέρου, απέστειλαν περί το -600 αντιπροσωπεία τους στην Ταρτησσό και ζήτησαν ενισχύσεις από τον Αργανθώνιο. Εκείνος δέχθηκε πρόθυμα και τους πρότεινε είτε να μεταναστεύσουν ομαδικά στο κράτος του, είτε να τους βοηθήσει οικονομικά για να περιτειχίσουν την πόλη τους. Οι Φωκαείς προτίμησαν το δεύτερο, και με την ηγεμονική βοήθεια του Αργανθωνίου κατασκεύασαν περίφημα τείχη, από πελεκητούς λίθους, οχυρότατα και σε μεγάλο μήκος γύρω από την πόλη τους. Κατά την παράδοση ο Αργανθώνιος κυβέρνησε την Ταρτησσό επί 80 ολόκληρα χρόνια και φημιζόταν για τη μακροβιότητά του. Σε αυτό οφείλεται η παροιμιώδης φράση των αρχαίων «Αργανθωνίου μακροβιώτερος».
http://explorethemed.com/IberiaClassEl.asp
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Ταρτησσός
http://enneaetifotos.blogspot.gr/2015/04/blog-post_26.html
Διάφοροι αρχαίοι συγγραφείς (ο Ηρόδοτος, ο Στράβων, ο Πλίνιος) έγραψε για έναν αρχαίο πολιτισμό στο δυτικό άκρο της Μεσογείου γνωστό ως Ταρτησσός. Ο Ηρόδοτος αναφέρει το μύθο ενός Έλληνα ναυτικού που ονομάζεται Κολιαος που χάθηκα στη Δυτική Μεσόγειο και έφτασε στο Ταρτησσός ένα βασίλειο πλούσιο σε άργυρο και άλλα μέταλλα. Αν και υπάρχουν λίγα στοιχεία από οποιαδήποτε συγκεκριμένη βασιλεία του Ταρτησσός, ξέρουμε ότι η Ιβηρία ήταν μια σημαντική πηγή αργύρου κατά τη διάρκεια της Εποχής του Σιδήρου. Για το λόγο αυτό, οι Φοίνικες έμποροι και άποικοι έφτασαν εκεί να μεταφέρουν τον άργυρο πίσω στην ασσυριακή αυτοκρατορία. Οι Φοίνικες άρχισαν να φτάνουν γύρω 1,000-900 π.Χ., η αποικία τους ήταν Γάδειρα (σύγχρονη Κάντιθ). Αιώνες αργότερα, οι Έλληνες έφτασαν και έχτισαν την κύρια αποικία τους στο Εμπόριον (σύγχρονη Αμπούριας) στο 575 π.Χ.. Μια παρόμοια διαδικασία της πολιτισμικής διάχυσης πραγματοποιήθηκε στην Ιβηρία, όπως στη Σικελία, οι τοπικές Ίβηρες άρχισαν να υιοθετούν τις τεχνοτροπίες των Ελλήνων και των Φοινίκων, Το πιο προφανές παράδειγμα αυτής της διαδικασίας μια σειρά των διάσημων γλυπτών από τη Νοτιοανατολική Ισπανία, όπως η Κυρία του Έλτσε.
Η Ταρτησσός ήταν αρχαία παράλια πόλη - λιμένας στη νότια Ιβηρική χερσόνησο στη Κόστα ντε λα Λουθ της Ανδαλουσίας και συγκεκριμένα στη περιοχή της Σεβίλης παρά τις εκβολές του ποταμού Γουαδαλκιβίρ. Περί της πόλεως αυτής ιδιαίτερη μνεία κάνουν ο Ηρόδοτος όπου την τοποθετεί μετά στις Ηράκλειες στήλες (σημερινό Γιβραλτάρ), επίσης ο Έφορος ο οποίος και την περιγράφει με θαυμασμό πλούσια και ευημερούσα πολιτεία από την εκμετάλλευση σπουδαίων μεταλλείων της γύρω περιοχής με εξαγωγή κασσίτερου, χαλκού και χρυσού, ενώ ο Παυσανίας που έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ. αναφέρεται σ΄ αυτήν ως πλέον μη υπάρχουσα μετά από καταστροφή που υπέστη από υπερχείλιση του ομώνυμου ποταμού ή ποταμού Βεάτη (Γουαδαλκιβίρ) της οποίας τη θέση πήρε η παρακείμενη πόλη Καρπία. Από τα αναφερόμενα του Ηροδότου η Ταρτησσός υπήρξε σπουδαίο βασίλειο που πρέπει να άκμασε περισσότερο περί το 800-500 π.Χ. Βασιλεύς της Ταρτησσού αναφέρεται ο Αργανθώνιος που φέρεται να βασίλεψε 80 έτη, από το 625 π.Χ. μέχρι το 545 π.Χ., όπου και πέθανε σε ηλικία 120 ετών. Έγινε περισσότερο γνωστή στους Έλληνες από τους Σαμίους που φθάνοντας με τα πλοία τους στη πόλη αυτή φόρτωναν πρωτοφανή σε πλούτο φορτία με τα οποία και επέστρεφαν αναπτύσσοντας μεγάλο εμπόριο. Από το γεγονός αυτό κρίνεται αφενός μεν ότι ο λιμένας της Ταρτησσού ήταν μεγάλο εμπορικό κέντρο της αρχαιότητας, αφετέρου και ότι οι κάτοικοί της οι Ταρτησσίοι ανέπτυξαν σπουδαίο πολιτισμό και τέχνες, ιδιαίτερα μεταλλευτικές. Οι δε αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την πόλη αυτή ως το πέρας του κόσμου για την οποία πιθανώς εκ του φόβου του απέραντου ωκεανού είχαν αναπτύξει διάφορες μυθικές δοξασίες περί της εκεί κατοικίας γιγάντων, γοργονών και άλλων θαλασσίων τεράτων, όπως η λεγόμενη Ταρτησσία μύραινα, αποδίδοντας έτσι τα μεγάλα μεγέθη φυσικών φαινομένων, όπως των ωκεάνιων κυματισμών, της έντασης των θαλασσίων ανέμων, το άγριο ξέσπασμα της θάλασσας στη ξηρά κ.λπ. Κατά τις αρχαιολογικές έρευνες στη περιοχή που είχαν αρχίσει προπολεμικά και συνεχίστηκαν εντονότερα αργότερα, αποκαλύφθηκαν σπουδαία τεχνουργήματα της πόλης αυτής όπου και επιβεβαιώνουν με τις διάφορες παραστάσεις τους τις αρχαίες ελληνικές εκείνες δοξασίες. Ο Αργανθώνιος ήταν βασιλιάς στην πόλη Ταρτησσό της αρχαίας Ιβηρίας (Ισπανία), στην Ανδαλουσία, κατά τα τέλη του -7ου και τις αρχές του -6ου αιώνα. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Α΄ 163), οι Φωκαείς, ανησυχώντας για την αύξηση της στρατιωτικής ισχύος των Περσών επί Κύρου του Πρεσβυτέρου, απέστειλαν περί το -600 αντιπροσωπεία τους στην Ταρτησσό και ζήτησαν ενισχύσεις από τον Αργανθώνιο. Εκείνος δέχθηκε πρόθυμα και τους πρότεινε είτε να μεταναστεύσουν ομαδικά στο κράτος του, είτε να τους βοηθήσει οικονομικά για να περιτειχίσουν την πόλη τους. Οι Φωκαείς προτίμησαν το δεύτερο, και με την ηγεμονική βοήθεια του Αργανθωνίου κατασκεύασαν περίφημα τείχη, από πελεκητούς λίθους, οχυρότατα και σε μεγάλο μήκος γύρω από την πόλη τους. Κατά την παράδοση ο Αργανθώνιος κυβέρνησε την Ταρτησσό επί 80 ολόκληρα χρόνια και φημιζόταν για τη μακροβιότητά του. Σε αυτό οφείλεται η παροιμιώδης φράση των αρχαίων «Αργανθωνίου μακροβιώτερος».
http://explorethemed.com/IberiaClassEl.asp
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Ταρτησσός
http://enneaetifotos.blogspot.gr/2015/04/blog-post_26.html
No comments:
Post a Comment