Home | Mobile | Newsletter | E-paper | RSS | Χρήσιμα | English Edition Βρείτε μας: Σάββατο, 1 Σεπτεμβρίου 2012 Κόσμος Σύνθετη Αναζήτηση | Αρχείο Εκδόσεων   Επικαιρότητα Οικονομία Εντυπη Απόψεις Αφιερώματα Επιστήμη Τεχνολογία Ταξίδια Αγγελίες Πολιτική Eλλάδα Κόσμος Πολιτισμός Αθλητισμός Οικολογία Ρωσία: Απαράδεκτες οι δηλώσεις του Ρόμνεϊ «Απαράδεκτη» χαρακτήρισε σήμερα, Παρασκευή, ο εκπρόσωπος του Ρώσου προέδρου, Βλαντίμιρ Πούτιν την απειλή του υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων για τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ Μιτ Ρόμνεϊ ότι θα είναι λιγότερο «ευέλικτος», αν εκλεγεί, προς τη Ρωσία απ' ό,τι ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα. «Η Μόσχα και η Ουάσιγκτον έχουν επανειλημμένως υπογραμμίσει σε διάφορα επίπεδα ότι είναι απαράδεκτο οι διμερείς σχέσεις να αποτελούν το θύμα και τον όμηρο των προεκλογικών μαχών», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Ρώσου προέδρου, Ντμίτρι Πεσκόφ, τις δηλώσεις του οποίου επικαλείται το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Ρία Νόβαστι. «Είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτό δεν είναι καλό. Γνωρίζουμε την επίσημη άποψη της Ουάσιγκτον», συνέχισε. «Όπως έχει υπογραμμίσει επανειλημμένως ο αρχηγός του κράτους, η Ρωσία θέλει και θα θέλει στο μέλλον την ανάπτυξη των ρωσοαμερικανικών σχέσεων», πρόσθεσε. Ο Ρόμνεϊ κατηγόρησε χθες το βράδυ τον Ομπάμα ότι εγκατέλειψε έναν σύμμαχο, την Πολωνία, και σημείωσε ότι αν εκλεγεί το Νοέμβριο, θα είναι λιγότερο «ευέλικτος» από εκείνον απέναντι στη Ρωσία. «Εγκατέλειψε τους φίλους μας στην Πολωνία, γυρνώντας την πλάτη στις δεσμεύσεις μας όσον αφορά την αντιπυραυλική άμυνα, αλλά προσφέρει με προθυμία στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν την ευελιξία που επιθυμεί», δήλωσε ο Ρόμνεϊ στο συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων που διεξήχθη στην Τάμπα, της Φλόριντα. «Υπό τη δική μου διακυβέρνηση, οι φίλοι μας θα δουν λίγη περισσότερη αφοσίωση και ο κ. Πούτιν θα δει λίγη λιγότερη ευελιξία και λίγη περισσότερη σθεναρότητα», πρόσθεσε ο Ρόμνεϊ. Ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές αναφερόταν κυρίως σε συμβάν με τα μικρόφωνα που σημειώθηκε στη Σεούλ, στα τέλη Μαρτίου, μεταξύ του προέδρου Ομπάμα και του Ρώσου ομολόγου του εκείνη την εποχή, Ντμίτρι Μεντβέντεφ. Οι δημοσιογράφοι άκουσαν, την ώρα που τα μικρόφωνα πιστευόταν ότι ήταν κλειστά, τον Αμερικανό πρόεδρο να εξηγεί στον Μεντβέντεφ ότι θα μπορούσε να είναι πιο ευέλικτος στο θέμα της αντιπυραυλικής ασπίδας μετά τις προσεχείς προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ το Νοέμβριο. «Θα το μεταβιβάσω στον Βλαντίμιρ», είχε απαντήσει ο Μεντβέντεφ, αναφερόμενος στον τότε πρωθυπουργό και διάδοχό του στη συνέχεια στην προεδρία Βλαντίμιρ Πούτιν. Πηγή: ΑΜΠΕ

Οι έξυπνοι με τις εύκολες λύσεις Tου Στεφανου Κασιματη KATHIMERINI «Εσείς τι θα κάνατε για να πετύχετε τους στόχους στους οποίους λέτε ότι αποτυγχάνει η κυβέρνηση;» Είναι η ερώτηση που ευλόγως ακολουθεί το στερεότυπο, μακρόσυρτο κήρυγμα κατά της πολιτικής του Μνημονίου από τον μονίμως περιοδεύοντα στα ραδιοφωνικά μικρόφωνα βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου το όνομα δεν έχει σημασία. Εκείνος τότε παίρνει το σύνηθες, γλοιώδες, δασκαλίστικο ύφος του -αυτό που υποτίθεται ότι ταιριάζει με την ηθική και πνευματική ανωτερότητα της Αριστεράς- και, χαμηλώνοντας λίγο την ένταση της φωνής, σαν να πρόκειται να μας αποκαλύψει το μεγάλο μυστικό, αρχίζει να εξηγεί στα «παιδάκια» του ραδιοφωνικού ακροατηρίου ότι θα πατάξουν τη φοροδιαφυγή με ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, θα κόψουν στο Δημόσιο τις «περιττές σπατάλες» (λες και υπάρχουν... αναγκαίες σπατάλες) και άλλα ηχηρά παρόμοια. Είναι τα συνήθη φούμαρα αυτά· τα ακούμε χρόνια τώρα από κυβερνήσεις είτε της Κεντροαριστεράς είτε της Κεντροδεξιάς. Είτε με τη μορφή του «άλλου δρόμου» (τρίτου, τέταρτου, πέμπτου; - έχω χάσει πια το μέτρημα...) είτε στην εκδοχή της ηθικής προσταγής για «σεμνότητα και ταπεινότητα», η ουσία τους συμπυκνώνεται πάντα στον βλακώδη ισχυρισμό ότι υπάρχει κάποιος δήθεν μαγικός τρόπος -ο οποίος, παρεμπιπτόντως, ποτέ δεν εξηγείται σαφώς και πουθενά αλλού δεν έχει εφαρμοσθεί- να φτιάξουμε καλύτερους ανθρώπους. Αυτό ήταν πάντοτε η απάντηση των κυβερνήσεων της πασοκαρίας, πράσινης και γαλάζιας, μπροστά στα προβλήματα. Ως στάση είχε την εξήγησή της: ούτε οι μεν ούτε οι δε ήθελαν να αλλάξει τίποτε, διότι πολύ απλά δεν ήθελαν να πάψουν να νέμονται τα οφέλη από τη σχέση κράτους, κόμματος και οικονομίας, που με τα χρόνια είχε εξελιχθεί σε ένα σύμπλεγμα σχεδόν αξιεδάλυτο. Σχεδόν, όπως είπα - διότι έπειτα ήλθε η κρίση και ο μύθος που ζούσαμε στην Ελλάδα τελείωσε. Οχι όμως και για την Αριστερά του Τσίπρα: γι’ αυτούς ο μύθος δεν έχει τελειώσει. Διότι, καθώς οι άλλοι ψελλίζουν ως επί το πλείστον ακαταλαβίστικες ασυναρτησίες, για να κρυφτούν από την αλήθεια που τους εκθέτει, η Αριστερά του Τσίπρα το μόνο που έχει να εισφέρει στη συζήτηση για το τι κάνουμε τώρα είναι τη δική της εκδοχή της φουμαρολογίας του παρελθόντος. Ποια ανώδυνη εξοικονόμηση πόρων, δηλαδή, μπορούν να κάνουν οι φωστήρες του ΣΥΡΙΖΑ και γιατί δεν μπόρεσαν να την κάνουν οι κυβερνήσεις των δύο τελευταίων χρόνων; Μήπως επειδή τους αρέσει και το μαστίγιο της τρόικας να νιώθουν και τις κατώτερες συντάξεις να κόβουν και τις υποχρεώσεις του Δημοσίου προς τους ιδιώτες να αφήνουν απλήρωτες; Εχουν την απαίτηση, με άλλα λόγια, να πιστέψουμε ότι τα τρία κόμματα που συγκυβερνούν σήμερα είναι οι μαζοχιστές της αυτοκαταστροφής, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι οι έξυπνοι με τις εύκολες λύσεις; Μόνον οι ανόητοι θα το πίστευαν... Τα ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές είναι κάτι καινούργιο, όμως τα υλικά με τα οποία είναι φτιαγμένο το κόμμα είναι παλιά. Αποτελεί ένα συνονθύλευμα στο οποίο βρίσκει κανείς από ημίτρελους αριστερούς, που ζουν στον δικό τους κόσμο, μέχρι επαγγελματίες πολιτικάντηδες. (Φάνηκε, άλλωστε, στο αλαλούμ του τελευταίου μηνός, όταν ακούσαμε ώς και φωνές που υπερασπίζονταν την εξέγερση των φοροφυγάδων της Υδρας...) Αυτό που έχει σημασία όμως είναι ότι η συγκολλητική ουσία που κρατάει μαζί το ιδιότυπο σύνολο είναι η οργή για το παρελθόν, ο πόνος της προσαρμογής στις πραγματικές δυνατότητές μας, μα πάνω απ’ όλα η συντήρηση των μύθων του παρελθόντος: ότι δήθεν μπορούμε να συνεχίσουμε την αμέριμνη πορεία μας προς την εκπλήρωση των πεπρωμένων του Ελληνισμού, με υπερτροφικό Δημόσιο, με πανάκριβο κοινωνικό κράτος και, ασφαλώς, με τα λεφτά των άλλων. Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής πρότασης που προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι ίδιοι, βέβαια, θα απαντούσαν ότι ποτέ δεν κυβέρνησαν. Δεν είναι εντελώς αλήθεια, διότι μπορεί να μην είχαν την κυβέρνηση, είχαν όμως εξουσία. Ειδικά το απόστημα της ανανεωτικής Αριστεράς στις διάφορες μεταλλάξεις της (το είδος που ο Οργουελ έλεγε «pansy Left»...) κυριάρχησε και εξακολουθεί να κυριαρχεί στην παιδεία, την τέχνη και τη διανόηση του τόπου. Αυτός ήταν ο χώρος που προσέφερε στους πασόκους (κατά βάσιν, έναν στρατό πεινασμένων καταφερτζήδων, που έψαχναν τρόπους να λιγδώσουν το άντερο...) το ιδεολογικό τους οπλοστάσιο. Αυτός ο χώρος, με το κύρος και την πνευματικότητά του, ανήγαγε σε υψηλά ιδεολογήματα την αποστροφή προς την επιχειρηματικότητα και την εξιδανίκευση του κράτους - πατερούλη. Δεν είναι τυχαίο ότι χρησίμευε πάντα ως φυτώριο στελεχών του κράτους και του ΠΑΣΟΚ. Ούτε βέβαια ότι τώρα έχουν βρει εκεί καταφύγιο τα μπάζα της κατεδάφισης του ΠΑΣΟΚ. Αν τελικά η εποχή της μεταπολίτευσης θεωρηθεί ως η οιονεί τελική νίκη της Αριστεράς στον Εμφύλιο, αυτή οφείλεται κατά πολύ περισσότερο στην ανανεωτική Αριστερά με την «κανονικότητά» της, παρά στους σταλινικούς του ΚΚΕ, που ούτως ή άλλως απωθούν και μόνο με την απόκοσμη όψη τους. Ωστόσο, από όλη την εύκολη κριτική που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, ένα σημείο είναι το κλειδί για τις μελλοντικές εξελίξεις: η πάταξη της φοροδιαφυγής. Ο ΣΥΡΙΖΑ την υπόσχεται γενικώς και αορίστως εφόσον γίνει κυβέρνηση, τώρα όμως είναι στο χέρι της σημερινής κυβέρνησης να την επιχειρήσει. Στο πεδίο αυτό θα κριθεί τελικά η αναμέτρηση μεταξύ πραγματικότητας και μύθου. Θα είναι ευκολότερη για τον καθένα η προσαρμογή στη νέα κατάσταση, αν τουλάχιστον γνωρίζει ότι η κατανομή των φορολογικών βαρών είναι δίκαιη. Αν η κυβέρνηση αυτή θέλει να αποδείξει στον κόσμο ότι δεν είναι μία ακόμη κυβέρνηση πολιτικών από τους πολιτικούς και για τους πολιτικούς, η εισαγωγή ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος, που δεν θα φορτώνει μόνο στους μισθωτούς και τους μικροϊδιοκτήτες το κόστος της φοροδιαφυγής και της συντήρησης του περιττού κράτους, είναι ο μοναδικός τρόπος. Πείτε μας τη γνώμη σας Σχόλια

Σαμαράς: αυτό το πακέτο μέτρων θα είναι το τελευταίο

Από factorx στις 30/08/2012

Πολλές από τις περικοπές που περιλαμβάνονται στο πακέτο μέτρων των 11,5 δισ. είναι δύσκολες, επώδυνες και  πονάνε, αλλά είναι  αναπόφευκτες γιατί χωρίς αυτές η χώρα θα επέστρεφε στο σημείο μηδέν και θα έβγαινε από το ευρώ, τόνισε ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του στη συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ για την εκλογή του νέου γραμματέα. Υπογράμμισε όμως με έμφαση ότι «αυτό το πακέτο θα είναι το τελευταίο».

Τόνισε, επίσης ότι αντίπαλος της χώρας και της παράταξης είναι το λόμπι της δραχμής. «Δίπλα στο λόμπι της δραχής δημιουργείται κατι το δικό μας λόμπι που θέλει να πετύχει η Ελλάδα τους στόχους της, αυτές τις συμμαχίες οικοδομούμε».

Περίπου σε δύο χρόνια, συνέχισε ο κ. Σαμαράς, η Ελλάδα θα είναι πολύ διαφορετική από αυτή που είναι σήμερα. Σε δύο χρόνια, αν όλα πάνε καλά και δεν υπάρχουν δυσμενείς εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο, η Ελλάδα θα είναι πολύ διαφορετική χώρα … Σήμερα στήνουμε τις βάσεις για να γίνει ανταγωνιστική ως οικονομία, δίκαιη ως κοινωνία και ανεξάρτητη ως χώρα, ανέφερε μεταξύ άλλων.

Εμείς, υπογράμμισε, τηρούμε όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις μας, που έχουν περιληφθεί στην προγραμματική σύγκλιση των τριών κομμάτων. Αλλά, όπως επεσήμανε, οι δεσμεύσεις αυτές έχουν ορίζοντα τετραετίας, γιατί δεν είναι δυνατό «σε δύο μήνες να αλλάξουμε όσα συνέβησαν τα τελευταία 30 χρόνια και ιδιαίτερα τα τελευταία τρία», ενώ σε «κάποια πράγματα πηγαίνουμε και πέρα από τις δεσμεύσεις μας» και στο σημείο αυτό αναφέρθηκε στην επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων και την προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών με την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της γραφειοκρατίας .

Διαβάστε ολόκληρη τη ομιλία:

Στις κρίσιμες ώρες που περνάει ο τόπος μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε την πηγή της πολιτικής μας δύναμης, που λέγεται παράταξη, κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Οφείλουμε να είμαστε, βεβαίως, προσηλωμένοι στα κυβερνητικά μας καθήκοντα…

Αλλά δεν πρέπει να παρασυρθούμε από τον «κυβερνητισμό»!

Οφείλουμε να πολιτευόμαστε χωρίς κομματικές παρωπίδες και μικροπολιτικές σκοπιμότητες.

Αλλά οφείλουμε, ταυτόχρονα, να μην ξεχνάμε την πολιτική εκείνη δύναμη που μας έδωσε τη νίκη, που είναι το κόμμα μας! Τον πολιτικό οργανισμό που αποτελεί το δίαυλο με τον οποίο φτάνουν οι θέσεις μας στο λαό, αλλά και η φωνή του λαού σε μας.

Σας το λέω τώρα που είναι ακόμα νωρίς. Που μόλις έχουμε συμπληρώσει δέκα βδομάδες στην διακυβέρνηση: ότι το πρώτο που δεν πρέπει να κάνουμε – και δεν θα το κάνουμε – είναι να χάσουμε την επαφή μας με την κοινωνία.

Γι’ αυτό χρειαζόμαστε το κόμμα μας, που διακριτικά αλλά δραστήρια, θα μας διασφαλίσει αυτή τη συνεχή επαφή. Πρέπει το κόμμα να το αναδιοργανώσουμε. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να εκλέξουμε το νέο Γραμματέα του. Και να αναδιατάξουμε τις δυνάμεις. Αφού τώρα πια άλλαξε ο ρόλος μας στην Πολιτική – από αξιωματική αντιπολίτευση γίναμε κυβέρνηση – και άρα άλλαξαν τα καθήκοντα και οι προτεραιότητες του κομματικού μας οργανισμού.

Σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να κάνουμε το πρώτο βήμα: Να εκλέξουμε το νέο μας Γραμματέα. Πάνω στον οποίο θα πέσει και η πρωταρχική ευθύνη να αναδιοργανώσει και να αναδιατάξει τις δυνάμεις μας. Δυνάμεις, που μια ζωή έχουν αποδείξει ότι ξέρουν να σκέφτονται για το καλό του τόπου, να αποφασίζουν για το καλό του λαού και να κερδίζουν πάντα μάχες για το καλό της Πατρίδας μας.

Πριν προχωρήσουμε, όμως, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον απερχόμενο Γραμματέα μας, τον Ανδρέα Λυκουρέντζο, για τη μεγάλη προσφορά του στο κρίσιμο διάστημα που μεσολάβησε και στις δύο καίριας σημασίας μάχες, που το κόμμα μας έδωσε τους προηγούμενους μήνες.

Τώρα ο Ανδρέας είναι αφοσιωμένος σε δύσκολα υπουργικά  καθήκοντα, χρειαζόμαστε νέο Γραμματέα που θα οργώσει την Ελλάδα απ’ άκρου εις άκρο και θα αναδιατάξει τις δυνάμεις μας, για τις ακόμα δυσκολότερες μάχες που θα δώσουμε. Μάχες καθημερινές. Αλλά και μάχες που μπορεί να αποδειχθούν καθοριστικές για το μέλλον του τόπου. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, ένα νέο Γραμματέα που θα αφοσιωθεί στην αναδιοργάνωση των Γραμματειών, των κομματικών οργανώσεων και θα προετοιμάσει τη Νέα Δημοκρατία για το επόμενο Συνέδριό της.

Συνέδριο που θα είναι μεγίστης στρατηγικής σημασίας για το μέλλον μας, αλλά και για την πορεία των πολιτικών μας εξελίξεων.

Μην κάνετε λάθος. Μόλις βγούμε από τον κυκεώνα της κρίσης, τουλάχιστον από τον πυρήνα της κρίσης, θα πρέπει να πραγματοποιήσουμε μεγάλες θεσμικές τομές. Αναφέρω δύο τρία παραδείγματα: Για την Πατρίδα, αλλαγή στο Σύνταγμα. Για τους πολίτες, την μετατροπή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο να γίνει ο πιο άμεσος, ο πιο γνήσιος και ο πιο αποδοτικός συμπαραστάτης του Έλληνα. Αλλά και για να αναφερθώ στη δική μας την νεολαία, την ευκαιρία να γίνει η ΟΝΝΕΔ, όχι μόνο πρωτοπόρος στις κομματικές μάχες, αλλά και στις ιδέες, για την αλλαγή ακόμα και των ίδιων των δομών αυτής της παράταξής.

Ο καθένας γνωρίζει ότι σε μας – και βεβαίως στην τρικομματική κυβέρνηση που έχουμε σχηματίσει – έχει εμπιστευθεί ο Ελληνικός λαός, την τελευταία ίσως ευκαιρία για να αποφύγουμε το χάος, για να αποφύγουμε την επιστροφή στη δραχμή και για να βγούμε από την κρίση ισχυρότεροι.

Όμως θα ήθελα να σας πώς και κάποια πράγματα για το που βρισκόμαστε. Όχι για να δραματοποιήσω μια κατάσταση που είναι ήδη πολύ σοβαρή και που την ξέρετε. Αλλά για να κατανοήσουμε όλοι τη σημασία της ενότητας. Της κομματικής ενότητας. Αλλά και της ενότητας μας ως κοινωνίας και ως έθνους.

Πρώτον, το τελευταίο διάστημα αρχίσαμε να αλλάζουμε το κλίμα για τη χώρα μας στο εξωτερικό. Κι αυτό είναι προϋπόθεση για να παραμείνουμε στο ευρώ. Είναι προϋπόθεση για να ηττηθεί το λόμπυ της δραχμής. Γιατί μην κάνετε λάθος, αντίπαλος της χώρας μας, της Ελλάδας, αυτή τη στιγμή κι αντίπαλος αυτής της παράταξης είναι το λόμπυ της δραχμής.

Ακόμα είναι προϋπόθεση η αλλαγή αυτού του κλίματος για να βελτιωθεί η διαπραγματευτική θέση της χώρας. Για μια χώρα που δεν τηρεί τα συμφωνημένα δημιουργείται πρόβλημα μηδενικής διαπραγματευτικής ισχύος.

Και τέλος είναι προϋπόθεση για να υπάρξει Ανάκαμψη της οικονομίας το ταχύτερο. Γιατί, αν θέλουμε να υπάρξει ανάκαμψη άμεσα, πρέπει να παραμείνουμε στο ευρώ και να ρίξουμε ρευστότητα και κοινοτικούς πόρους στην οικονομία.

Αυτά, βέβαια, εν πολλοίς εξαρτώνται από εκείνους που περιμένουν να τηρήσουμε τις μέχρι σήμερα συμφωνίες μας. Και να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας που- θέλω να το γνωρίζετε- είχε υποχωρήσει στο μηδέν.

Πετύχαμε λοιπόν, το πρώτο: να αρχίσουν να μας βλέπουν διαφορετικά οι εταίροι μας και ανακτήσαμε ένα μέρος της αξιοπιστίας μας.

Δεύτερον, είπαμε στην ηγεσία της Ευρώπης, ότι χρειαζόμαστε, οπωσδήποτε, Ανάκαμψη το ταχύτερο. Άλλωστε, όλο και περισσότεροι στην Ευρώπη έχουν αρχίσει να το βλέπουν αυτό. Κι έχουν όλοι σχεδόν κατανοήσει, ότι ένας από τους λόγους που απέτυχε ως τώρα η οικονομική πολιτική είναι γιατί δημιούργησε μεγαλύτερη ύφεση, πολύ μεγαλύτερη, απ’ αυτήν που προεβλέπετο αρχικά.

Τρίτον, προωθούμε αποφασιστικά όλα όσα αποτελούν δεσμεύσεις της Ελλάδας. Αλλά ακόμα κι αν δεν ήταν δεσμεύσεις έπρεπε να τα κάνουμε: Όπως διαρθρωτικές αλλαγές, μεταρρυθμίσεις που χτυπούν την φοροδιαφυγή και τη γραφειοκρατία, τομές που φέρνουν περισσότερη ανταγωνιστικότητα, λιγότερο δαπανηρό και καλύτερο κράτος. Προωθούμε ακόμα τις αποκρατικοποιήσεις, χωρίς τις οποίες, ούτε η οικονομία μας μπορεί να ανασηκωθεί, ούτε η κοινωνία μας να απαλλαγεί από τον εναγκαλισμό του κράτους, ούτε το χρέος να ελεγχθεί, ούτε το πρόγραμμα να πετύχει και να βγούμε από την κρίση.

Τέταρτον, κλείνουμε το πακέτο περικοπής κρατικών δαπανών, όπως ξέρετε, κατά 11,5 δισεκατομμύρια, πράγμα που είναι συμβατική μας υποχρέωση. Μερικές- πολλές να πω καλύτερα- απ’ αυτές τις περικοπές είναι δύσκολες, επώδυνες, πονάνε. Αλλά είναι και αναπόφευκτες. Γιατί χωρίς αυτές, η χώρα θα επέστρεφε ξανά στο σημείο μηδέν της αναξιοπιστίας και ουσιαστικά θα έβγαινε από το ευρώ. Πράγμα που θα ήταν ασύγκριτα πιο οδυνηρό για όλους. Και καταστροφικό για τη χώρα.

Πρόκειται για το τελευταίο τέτοιο πακέτο περικοπών! Άλλο δεν αντέχει η Ελληνική Οικονομία. Και πρόκειται, για πρώτη φορά, για περικοπές που θα συνοδεύονται από άμεσα μέτρα και προϋποθέσεις ανάκαμψης. Όπως πάντοτε επιμέναμε…

Γιατί αμέσως μετά, εφ’ όσον γίνει σαφές ότι η Ελλάδα πλέον τηρεί τα συμφωνηθέντα, θα δοθεί η επόμενη δόση του δανείου, που θα πάει στο σύνολό της σχεδόν στο εσωτερικό της χώρας. Πού; Το μεγαλύτερο μέρος για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος, ώστε να υπάρχει επιτέλους ρευστότητα. Χωρίς την οποία δεν μπορεί να γίνει απολύτως τίποτε. Κι ένα σημαντικό μέρος για να επιστραφούν οι οφειλές του δημοσίου σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις μέσα στην Ελλάδα, ώστε να υπάρξει ανακούφιση στην αγορά, να αρχίσει να κυκλοφορεί χρήμα και να ανακοπούν η ανεργία και τα λουκέτα…

Το δράμα της ανεργίας δεν πάει άλλο. Η νεολαία μας φεύγει από το τόπο της. Κι αυτό θα το σταματήσουμε. Αυτό θα το αντιστρέψουμε. Χωρίς αυτό όλα τα άλλα δεν έχουν νόημα. Η Ελλάδα πρέπει πια να πάψει να τρώει τα παιδιά της.  Αυτή τη μάχη δίνουμε!

Ζητήσαμε από την Ευρώπη να σταματήσουν οι «τοξικές δηλώσεις» κατά της χώρας μας. Πράγμα που έγινε κατανοητό απ’ όλους.

Ζητήσαμε ακόμα να απελευθερωθεί η ρευστότητα για την οικονομία αμέσως μετά την ανακεφαλαιοποίηση.

Μόνο με την επιστροφή των οφειλών του δημοσίου, την ένεση ρευστότητας και την εκταμίευση μέρους από τα κεφάλαια του ΕΣΠΑ που δεν έχουν ακόμα απορροφηθεί, η τόνωση της Ελληνικής οικονομίας την επόμενη χρονιά θα μπορέσει αν είναι μεγαλύτερη από τις νέες θυσίες.

Και μπορούμε, ενδεχομένως, να επιτύχουμε και ακόμα καλύτερους όρους. Φτάνει να μην  αφήσουμε ξανά να κλονιστεί η αξιοπιστία της Ελλάδας.

Αν καταφέρουμε, μάλιστα, να σταματήσει οριστικά αυτή η «αβεβαιότητα της δραχμής», είναι βέβαιο ότι θα ανακάμψουν και οι επενδύσεις, στις οποίες δίνουμε άμεση προτεραιότητα. Πράγμα που θα δώσει πρόσθετη ώθηση στην Ελληνική οικονομία τα επόμενα χρόνια…

Φίλες και φίλοι,

Αντίθετα απ’ ό,τι προσπαθούν να πουν κάποιοι, τηρούμε όλες τις δεσμεύσεις μας.

Άλλωστε όλες αυτές οι προεκλογικές δεσμεύσεις έχουν περιληφθεί στην προγραμματική σύγκλιση, σχεδόν όλες, των τριών κομμάτων που στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση.

Αλλά έχουν ορίζοντα τετραετίας.

Δεν είπαμε ποτέ ότι θα γίνουν όλα από τη μια μέρα στην άλλη.

Ούτε θα μπορούσαν να γίνουν άλλωστε…

Δεν είναι δυνατό σε δύο μήνες να αλλάξουμε όσα συνέβησαν τα τελευταία 30 χρόνια. Και ιδιαίτερα τα τελευταία τρία…

Αλλά από την πρώτη στιγμή δίνουμε απόλυτη προτεραιότητα στα σημαντικά.

Υποσχεθήκαμε ότι θα κάνουμε τα πάντα για να μη βγει η χώρα από το ευρώ.

Κι αυτό ακριβώς κάνουμε. Και η προσπάθειά μας, αναγνωρίζεται ήδη διεθνώς από παντού.

Υποσχεθήκαμε να δώσουμε έμφαση στην ανάπτυξη.         Και σε κάποια πράγματα πηγαίνουμε πέρα από τις δεσμεύσεις μας. Γιατί είναι καλό για τη χώρα να προχωρήσουν, για παράδειγμα, ταχύτερα οι αποκρατικοποιήσεις. Δεν σημαίνουν μόνο έσοδα για το δημόσιο, αλλά επενδύσεις και Ανάπτυξη, μελλοντικές θέσεις εργασίας.

Όπως και οι διαρθρωτικές αλλαγές. Θα χτυπηθεί- να ξέρετε- ανελέητα και η φοροδιαφυγή και η γραφειοκρατία. Κι όσο πιο γρήγορα το κάνουμε τόσο ταχύτερα θα έλθει η Ανάπτυξη. Και τόσο γρηγορότερα θα απορροφηθεί αυτή η εφιαλτική ανεργία. Ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων…

Κι όσο ταχύτερα έλθει η Ανάπτυξη τόσο μικρότερη εξάρτηση θα έχουμε ως λαός από μνημόνια και δανεικά. Και τόσο ταχύτερα θα βγούμε από την κρίση.

Αυτή, φίλες και φίλοι, είναι η πεμπτουσία της στρατηγικής μας. Αυτό δεν σταματήσαμε να επαναλαμβάνουμε σε κάθε κατεύθυνση. Αυτό αρχίζει να ακούγεται από τους συνομιλητές μας. Και σε αυτό επιμένουμε.

Κάποιοι υποστήριξαν ότι θα έπρεπε να οδηγήσουμε τα πράγματα σε αδιέξοδο, να αθετήσουμε τις υποχρεώσεις.

Είναι εμφανές ότι αυτό δεν θα βελτίωνε τη διαπραγματευτική θέση της χώρας. Απλώς θα διευκόλυνε όλους όσους θέλουν να μας εξαναγκάσουν σε έξοδο από το ευρώ.

Τους δύο αυτούς μήνες που πέρασαν φάνηκε πως είχε δημιουργηθεί στην Ευρώπη ένα ισχυρό ρεύμα που ήθελε να διώξει την Ελλάδα από την ευρωζώνη. Να τη θυσιάσει ως «Ιφιγένεια», για να φρονηματιστούν και να πειθαρχήσουν τα υπόλοιπα κράτη. Όποιοι επέμεναν μέσα στην Ελλάδα να αθετήσουμε τις υποχρεώσεις μας, έπαιζαν αυτό το παιγνίδι, εκείνων δηλαδή που έξω από την Ελλάδα ήθελαν να μας απομακρύνουν από την Ευρωζώνη μιαν ώρα αρχύτερα.

Κι όσο τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα για άλλες χώρες της Ένωσης, που κι αυτές- το διαβάζουμε κάθε μέρα- αντιμετωπίζουν δυσεπίλυτα προβλήματα, τόσο πιο επείγον και άμεσο γίνεται η Ελλάδα να ανακτήσει την αξιοπιστία της και να βγει από το «κάδρο» της Ευρωπαϊκής κρίσης. Να μην είναι πια υποψήφια «Ιφιγένεια» η Ελλάδα.

Έπρεπε να βιαστούμε. Κι αυτό κάναμε.

Έπρεπε να κινηθούμε αποφασιστικά. Κι αυτό κάνουμε.

Γιατί είμαστε εδώ, αυτή η παράταξη που έβαλε τη χώρα στην Ευρώπη.

Είμαστε η παράταξη που κρατά τη χώρα στην Ευρώπη.

Είμαστε η παράταξη για τα δύσκολα. Για τις μεγάλες αποφάσεις του έθνους. Και να είστε υπερήφανοι γι’ αυτό!

Σε δύο χρόνια περίπου, αν όλα πάνε καλά και δεν υπάρχουν δυσμενείς εξελίξεις στο εξωτερικό πέρα από τη θέλησή μας, η Ελλάδα θα είναι πολύ διαφορετική από αυτή που είναι σήμερα.

Και λίγο αργότερα, η χώρα μας θα μπορεί να αναπτύσσεται με ρυθμούς εντυπωσιακούς. Ώστε ποτέ να μη βρεθεί ξανά σε τέτοια κρίση.

Δεν πάμε απλώς να αλλάξουμε μια ζοφερή κατάσταση. Στήνουμε τις βάσεις για να γίνει η Ελλάδα αληθινά ανταγωνιστική ως οικονομία, δίκαιη ως κοινωνία, ανεξάρτητη ως χώρα, ελεύθερη και δημοκρατική. Μια αληθινά ευρωπαϊκή χώρα σε μια ισχυρή και ενωμένη Ευρώπη.

Ο αγώνας μας να μετατρέψουμε την κρίση σε προοπτική Ανάπτυξης και ευημερίας έχει και ευρωπαϊκές διαστάσεις: Οι εταίροι μας το αναγνωρίζουν όλο και περισσότερο. Καταλαβαίνουν ότι δεν θα είναι μόνο θεαματική επιτυχία για την Ελλάδα. Θα είναι και απόδειξη σε όλο τον κόσμο, ότι η Ευρώπη μπορεί να ξεπεράσει την κρίση της. Και να βγει ενωμένη, πιο ενωμένη.

Έτσι πλάι στο λόμπυ της δραχμής που, μέσα κι έξω από την Ελλάδα ποντάρει στην αποτυχία της και στη χρεοκοπία της, δημιουργείται πια και το λόμπυ των δικών μας συμμάχων: που θέλουν να τα καταφέρει η Ελλάδα και που ποντάρουν πια στη δικιά μας επιτυχία. Αυτές τις συμμαχίες για τη χώρα μας δημιουργούμε και ενισχύουμε συνεχώς.

Για να το επιτύχουμε, όμως, χρειάζεται και κάτι ακόμα, που είναι απόλυτα στο χέρι μας: Να παραμείνουμε ενωμένοι στα δύσκολα.

Γιατί κανείς δεν βοηθά χώρες που τρώνε τις σάρκες τους. Και καμιά τύχη δεν έχουν χώρες που αφήνουν τους «επιτήδειους» να κερδοσκοπούν πάνω στις συμφορές τους.

Αυτή την ενότητα πρέπει να οικοδομούμε μέρα και νύχτα.

Ενότητα που πρώτα απ’ όλα σημαίνει να δίνουμε εμείς πρώτοι το παράδειγμα. Τα υπερβολικά προνόμια οποιουδήποτε ήδη κόβονται. Και οι προκλητικές συμπεριφορές οποιουδήποτε ελέγχονται αυστηρά. Και θα αντιμετωπιστούν ακόμα αυστηρότερα…

Δεύτερον, ενότητα σημαίνει, πέρα από τα οικονομικά, να αντιμετωπίσουμε όλα τα προβλήματα που συνδέονται με την καθημερινότητα του πολίτη. Και ιδιαίτερα το πρόβλημα της ασφάλειας. Πριν από δύο χρόνια- το θυμάστε- κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει για λαθρομετανάστες. Σήμερα όχι μόνο την αναδείξαμε στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης, αλλά παίρνουμε ήδη μέτρα καθημερινά. Η επιχείρηση «Ξένιος Δίας» άρχισε ήδη να αλλάζει την εικόνα στο κέντρο των πόλεων. Κι ο κόσμος αυτό και το βλέπει και να το αναγνωρίζει…

Κι ακόμα δεν αρχίσαμε. Πολύ σύντομα θα αλλάξουν ακόμα περισσότερα. Και η Ελλάδα θα γίνει χώρα ασφαλής. Όπως ήταν πάντα ασφαλής χώρα. Κι όπως οφείλουμε να την αποκαταστήσουμε ως ασφαλή. Γιατί η Ασφάλεια του πολίτη είναι υπέρτατο δικαίωμά του και προϋπόθεση για όλα τα υπόλοιπα.

Τρίτον το αίσθημα δικαιοσύνης. Δεν μπορεί να κόβονται μισθοί και επιδόματα, ενώ κάποιοι εξακολουθούν να παίρνουν υπέρογκες αμοιβές, ενώ υπάρχουν επίορκοι υπάλληλοι που πιάνονται να κλέβουν και που παραμένουν στην υπηρεσία ή «πέφτουν στα μαλακά». Αυτό θα τελειώσει.

Ούτε μπορεί να εξακολουθεί η κραυγαλέα φοροδιαφυγή.

Αλλά δεν μπορεί και το κράτος να απαιτεί τις εισφορές του πολίτη, όταν το ίδιο δεν καταβάλλει τις δικές του οφειλές στον πολίτη. Δεν μπορεί να κλείνουν σήμερα υγιείς επιχειρήσεις, γιατί το κράτος τους απαιτεί χρήματα που το ίδιο δεν τους έχει δώσει ενώ τους χρωστάει.

Το κράτος δικαιούται να είναι αυστηρό, αν προηγουμένως είναι πρώτα από όλα δίκαιο! Απ’ όλες τις αιτίες ενός διχασμού η αδικία είναι η μεγαλύτερη. Και η χειρότερη. Ενώ το αίσθημα δικαίου σφυρηλατεί την ενότητα της κοινωνίας. Ακόμα και στα δύσκολα…

Και τέταρτον, επιτρέψτε μου να μιλήσω και για την ενότητα στα εθνικά θέματα. Αυτή τη στιγμή, πέρα και ανεξάρτητα από τη δική μας οικονομική κρίση, υπάρχει μεγάλη αναστάτωση, τεράστια αναστάτωση, στο γεωπολιτικό μας περίγυρο. Εμείς τώρα θα έπρεπε να ήμασταν δύο φορές πιο ενωμένοι, από ότι ήμασταν πριν. Δεν αντέχουμε να μας βρει αυτή η κρίση διχασμένους.

Το λέμε συνεχώς προς τα έξω, σε κάθε συνομιλητή μας: Κοιτάξτε το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, ναι, αλλά υπάρχει και η γεωστρατηγική θέση ισχύς και ο προβληματισμός γύρω από αυτόν τον περίγυρο, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται η Ελλάδα. Το λέμε συνεχώς, το λέμε τώρα που φλέγεται η Μέση Ανατολ. Πάρτε το παράδειγμα της Συρίας. Η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι «το ισχυρό προπύργιο» της Ευρώπης την περιοχή. Δεν μπορεί να την αφήσετε να γίνει η «αχίλλειος πτέρνα» της Ευρώπης.

Εμείς τους το λέμε. Και πραγματικά όλο και περισσότεροι αρχίζουν και το καταλαβαίνουν…

Αλλά πώς θα πείσουμε τους «απ’ έξω», όταν μέσα στη χώρα υπάρχουν πολλοί που θέλουν μεταξύ μας βγάζουμε τα μάτια μας;

Σχέδιο λοιπόν, υπάρχει. Αλλαγή κλίματος στο εξωτερικό υπάρχει. Και στο εσωτερικό. Σταθερά βήματα γίνονται κάθε μέρα, τα βλέπετε κάθε μέρα.  Το μόνο που μένει, είναι να παραμείνουμε ενωμένοι ως χώρα και ως κοινωνία.

Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί το έσχατο όπλων όλων όσων ποντάρουν στην αποτυχία της Ελλάδας είναι να προκαλέσουν διχασμό.

Αυτή την πρόκληση δεν θα την ανεχθούμε.

Φίλες και φίλοι,

Σας μίλησα για την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε σήμερα.

Σας μίλησα για τις μεγάλες προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας.

Όλα αυτά καθορίζουν και τις υποχρεώσεις μας: Η Νέα Δημοκρατία παραμένει το μεγάλο στήριγμα ασφάλειας για όσους θέλουν η χώρα να αποφύγει τις περιπέτειες και να βγει από την κρίση, αλώβητη και μιαν ώρα αρχύτερα.

Παραμένουμε το μεγαλύτερο εμπόδιο και ο βασικός «εχθρός» για όσους επιθυμούν και ποντάρουν να αποτύχει η Ελλάδα. Είμαστε όμως και η δεξαμενή από την οποία θα προκύψει η Ανανέωση της Πολιτικής, η Μεταρρύθμιση της Οικονομίας και κυρίως το δικαίωμα να μείνουν στον τόπο τους χιλιάδες νέοι άνθρωποι και να προκόψουν σε συνθήκες αξιοπρέπειας και αξιοκρατίας.

Τον περασμένο Μάιο και τον Ιούνιο, δεν αγωνιστήκαμε μόνο για να κερδίσει η Νέα Δημοκρατία. Αγωνιστήκαμε πρωτίστως για να σωθεί η χώρα μας!

Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Και δεν το ξεχνάμε.

Γιατί σήμερα η παράταξη αυτή εκφράζει την Ελπίδα, όχι μόνο εκείνων που ανέκαθεν την ψήφιζαν. Αλλά και πολλών ακόμα που την ψήφισαν για πρώτη φορά τον περασμένο Ιούνιο. Και πολλών που δεν την έχουν ψηφίσει ποτέ…

Αυτή η Ελπίδα είναι δύναμη για το κόμμα μας και δύναμη για τη χώρα μας.

Κι αυτή τη δύναμη πρέπει να την περιφρουρήσουμε και να την ακτινοβολήσουμε. Πάση θυσία και με κάθε τρόπο.

Φίλες και φίλοι,

Σήμερα, λοιπόν, τρία άξια στελέχη της παράταξης κατεβαίνουν υποψήφιοι για τη θέση του Γραμματέα.

Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση σας.

Σας ευχαριστώ πολύ.

This entry was posted in Πρώτη Σελίδα. Bookmark the permalink.