Ο τελευταίος πειρασμός της Μέρκελ
ΑΘΗΝΑ 09/08/2012
Διαφημίσεις Google
Ποιος είναι ο ΈλληναςCheap Calls to Greece: 1.5¢/Min.
Test for $2, No Fee. Start Calling!
TilefonistestinEllada.com
Ποιος είναι ο ΈλληναςCheap Calls to Greece: 1.5¢/Min.
Test for $2, No Fee. Start Calling!
TilefonistestinEllada.com
Ο Economist είναι ένα από τα σημαντικότερα περιοδικά στον κόσμο και δεν διστάζει να ανοίγει διάλογο με τους διεθνείς ηγέτες. Αυτή τη φορά στρέφει το ενδιαφέρον του στηγερμανίδα καγκελάριο, θέτοντας της το ερώτημα εάν μπαίνει στον πειρασμό να διαλύσει την ευρωζώνη.
Εξαιρετικά εύγλωττη είναι και η φωτογραφία- μοντάζ στο εξώφυλλο του περιοδικού. ΗΆγγελα Μέρκελ απεικονίζεται σκεπτική, έχοντας δίπλα της ένα ποτήρι με ουίσκι και στο χέρι της μία απόρρητη έκθεση, υπό τον τίτλο: "Πως να διαλύσετε το ευρώ".
Ο Economist σπεύσει να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, καλώντας την καγκελάριο να δράσει άμεσα. "Μία συντεταγμένη διάλυση της ευρωζώνης θα ήταν γεμάτη ρίσκο και εξαιρετικά ακριβή. Όπως και να αναμένεις να εμφανιστεί μία λύση", σημειώνει το κύριο άρθρο του περιοδικού στον πρόλογό του.
Το περιοδικό θεωρεί ότι η κ. Μέρκελ πρέπει να έχει κουραστεί, από τη μία να δέχεται εσωτερικά πυρά στην προσπάθεια της να διασώσει τις χώρες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα και από την άλλη να την αποκαλούν "ναζί" στις χώρες που προσπαθεί να σώσει.
Το δημοσίευμα προσθέτει ότι το επιτελείο της οφείλει να προετοιμάζεται για το χειρότερο και καθώς η Μέρκελ είναι μία πρακτική γυναίκα, υπάρχει "ο πρακτικός λόγος να ξεκινήσει σχέδια ετοιμότητας για μία διάλυση: το ότι φαίνεται όλο και πιο πιθανή".
Ο Economist όμως επιμένει: Προς το παρόν, η διάλυση του ευρώ θα είναι πιο ακριβή από την προσπάθεια διατήρησης του.
Ωστόσο, σημειώνει, εάν η Ευρώπη συνεχίσει απλώς να συζητά και να διαφωνεί, ο υπολογισμός αυτός θα αντιστραφεί.
Στο βασικό κορμό του κειμένου εξετάζονται μία σειρά σεναρίων:
Και αρχίζει από μία ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη... Τονίζει δε ότι η χώρα μας έχει λυγίσει, οι χώρες του νότου υποφέρουν, την ώρα που ο ευρωπαϊκός βορράς αρνείται πλέον να συγχωρεί.
Θεωρεί πλάνη, που κυριαρχεί στη Γερμανία, ότι μία ελληνική έξοδος θα ήταν η πιο ανέξοδη μέθοδος διάσωσης του ευρώ, ειδικά δε με τη σκέψη ότι έτσι θα σταλεί και ένα σαφές μήνυμα και προς τις λοιπές χώρες που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά προβλήματα.
Τι συμβαίνει όμως στην πράξη: Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) κατέχει ελληνικά ομόλογα με ονομαστική αξία 40 δισ. ευρώ, τα οποία - στο σενάριο της Grexit"- θα μετατραπούν σε υποτιμημένες δραχμές και η Ελλάδα -κατά πάσα βεβαιότητα- δεν θα μπορεί να εξυπηρετήσει.
Επίσης, τα 130 δισ. που έχει λάβει η Αθήνα στο πλαίσιο του προγράμματος δανειοδότησης θα πρέπει να "κουρευτούν" ή να διαγραφούν εντελώς. Το ίδιο και τα 100 δισ. του τρέχοντος χρέους που βρίσκονται στο σύστημα πληρωμών της ΕΚΤ. Προσθέστε και περίπου 50 δισ. "δώρο αλληλεγγύης" προς την Ελλάδα, το συνολικό κόστος εξόδου ανέρχεται σε 320 δισ. ευρώ.
Σε μία πρώτη ανάγνωση, φαντάζει συμφέρουσα λύση για τους Γερμανούς. Όμως μία ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας θα προκαλούσε κύματα πανικού που θα μεταφέρονταν στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία, τηνΚύπρο και την Ισπανία, εκτινάσσοντας το κόστος δανεισμού τους σε δυσθεώρητα ύψη και οδηγώντας του πολίτες σε ένα βίαιο bank run.
Σε αυτή την περίπτωση, με την κοινή αγορά σε κίνδυνο και την ύφεση να βαθαίνει, η Μέρκελ θα δεχόταν ασφυκτική πίεση να πληρώσει όσο όσο για τη διάσωση της ευρωζώνης, χωρίς να της δοθεί καν ο χρόνος της διαπραγμάτευσης των μέτρων πειθαρχίας που επιθυμεί: Επί της ουσίας θα υπέγραφε μία λευκή επιταγή.
Ο Economist παρουσιάζει και ένα "πιο τολμηρό" Plan B, σύμφωνα με το οποίο, εκτός ευρώ δεν θα έβγαινε μόνο η Ελλάδα, αλλά μαζί της θα έπαιρναν το δρόμο της εξόδου η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Κύπρος (όχι η Ιταλία για πολιτικούς λόγους).
Το κόστος αυτού του σχεδίου είναι ακριβότερο από το πρώτο και αγγίζει το 1,15 τρισ. ευρώ, χωρίς να υπολογιστεί η ανακεφαλαιοποίηση των γερμανικών τραπεζών. Πόσο θα στοίχιζε στο Βερολίνο αυτή η επιλογή; 500 δισ. ευρώ ή το 20% του γερμανικού ΑΕΠ.
Αυτή η επιλογή, σύμφωνα με το περιοδικό, έχει και θετικά στοιχεία: Το κόστος αυτό είναι μικρότερο από την προαναφερθείσα "λευκή επιταγή", συν του ότι στη συνέχεια θα μπορούσε να θεμελιωθεί μία πιο οργανωμένη και θωρακισμένη ευρωζώνη.
Ο Economist αναρωτιέται εάν υπάρχει κάποια καλύτερη μέθοδος, ώστε να αποφευχθούν τα παραπάνω σενάρια. Τι προτείνει;
Μολονότι το κόστος και αυτού του σχεδίου είναι μεγάλο, παραμένει εφικτό και φθηνότερο από μία ενδεχόμενη διάλυση.
Και αυτό, χωρίς να υπολογιστούν οι πολιτικές συνέπειες αυτής, όπως για παράδειγμα -τονίζει το δημοσίευμα- η δημιουργία μίας "βαλκανικής κόλασης" στην Ελλάδα.
Το περιοδικό εκτιμά ότι η λύση που προτείνει είναι λίγο πολύ αυτή που έχει η Μέρκελ στο μυαλό της.
Αλλά θεωρεί ότι μία συνταγή είναι άχρηστη εάν δεν εφαρμοστεί, θεωρώντας ότι οι αμφιβολίες του όλο και αυξάνονται.
Το ευρώ θα μπορούσε να είχε διασωθεί πριν από καιρό, υποστηρίζει ο Economist, εάν οι πολιτικοί είχαν συμφωνήσει πλήρως στο τι πρέπει να πληρώσει ποιος και πόση εθνική κυριαρχία θα παραδοθεί.
Η Μέρκελ, σημειώνει, αντί να κινηθεί μπροστά, κέρδισε χρόνο με τη βοήθεια της ΕΚΤ, αναμένοντας να φέρουν αποτέλεσμα οι πολιτικές λιτότητας που επέβαλε.
Ο χρόνος δεν είναι με το μέρος της. Η αποσύνθεση του νότου βαθαίνει και εξαπλώνεται: Υποφέρει από την κόπωση που προκαλεί η λιτότητα και ο βορράς από την κόπωση των διασώσεων.
Ο λαϊκισμός μετατρέπει μία μεγάλη λύση σε όλο και πιο απατηλό σενάριο. Προς το παρόν, η διάλυση της ευρωζώνης εμπεριέχει μεγαλύτερο ρίσκο από τη διάσωση της.
Ωστόσο, εάν η Μέρκελ δεν πιέσει προς τα εμπρός τώρα, θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ μίας ακριβής διάλυσης νωρίτερα και μίας καταστροφικής αργότερα, καταλήγει το περιοδικό. Nooz.gr
Εξαιρετικά εύγλωττη είναι και η φωτογραφία- μοντάζ στο εξώφυλλο του περιοδικού. ΗΆγγελα Μέρκελ απεικονίζεται σκεπτική, έχοντας δίπλα της ένα ποτήρι με ουίσκι και στο χέρι της μία απόρρητη έκθεση, υπό τον τίτλο: "Πως να διαλύσετε το ευρώ".
Ο Economist σπεύσει να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, καλώντας την καγκελάριο να δράσει άμεσα. "Μία συντεταγμένη διάλυση της ευρωζώνης θα ήταν γεμάτη ρίσκο και εξαιρετικά ακριβή. Όπως και να αναμένεις να εμφανιστεί μία λύση", σημειώνει το κύριο άρθρο του περιοδικού στον πρόλογό του.
Το περιοδικό θεωρεί ότι η κ. Μέρκελ πρέπει να έχει κουραστεί, από τη μία να δέχεται εσωτερικά πυρά στην προσπάθεια της να διασώσει τις χώρες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα και από την άλλη να την αποκαλούν "ναζί" στις χώρες που προσπαθεί να σώσει.
Το δημοσίευμα προσθέτει ότι το επιτελείο της οφείλει να προετοιμάζεται για το χειρότερο και καθώς η Μέρκελ είναι μία πρακτική γυναίκα, υπάρχει "ο πρακτικός λόγος να ξεκινήσει σχέδια ετοιμότητας για μία διάλυση: το ότι φαίνεται όλο και πιο πιθανή".
Ο Economist όμως επιμένει: Προς το παρόν, η διάλυση του ευρώ θα είναι πιο ακριβή από την προσπάθεια διατήρησης του.Ωστόσο, σημειώνει, εάν η Ευρώπη συνεχίσει απλώς να συζητά και να διαφωνεί, ο υπολογισμός αυτός θα αντιστραφεί.
Στο βασικό κορμό του κειμένου εξετάζονται μία σειρά σεναρίων:
Και αρχίζει από μία ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη... Τονίζει δε ότι η χώρα μας έχει λυγίσει, οι χώρες του νότου υποφέρουν, την ώρα που ο ευρωπαϊκός βορράς αρνείται πλέον να συγχωρεί.
Θεωρεί πλάνη, που κυριαρχεί στη Γερμανία, ότι μία ελληνική έξοδος θα ήταν η πιο ανέξοδη μέθοδος διάσωσης του ευρώ, ειδικά δε με τη σκέψη ότι έτσι θα σταλεί και ένα σαφές μήνυμα και προς τις λοιπές χώρες που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά προβλήματα.
Τι συμβαίνει όμως στην πράξη: Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) κατέχει ελληνικά ομόλογα με ονομαστική αξία 40 δισ. ευρώ, τα οποία - στο σενάριο της Grexit"- θα μετατραπούν σε υποτιμημένες δραχμές και η Ελλάδα -κατά πάσα βεβαιότητα- δεν θα μπορεί να εξυπηρετήσει.
Επίσης, τα 130 δισ. που έχει λάβει η Αθήνα στο πλαίσιο του προγράμματος δανειοδότησης θα πρέπει να "κουρευτούν" ή να διαγραφούν εντελώς. Το ίδιο και τα 100 δισ. του τρέχοντος χρέους που βρίσκονται στο σύστημα πληρωμών της ΕΚΤ. Προσθέστε και περίπου 50 δισ. "δώρο αλληλεγγύης" προς την Ελλάδα, το συνολικό κόστος εξόδου ανέρχεται σε 320 δισ. ευρώ.
Όλο το παραπάνω, λέει ο Economist, μπορεί να αφορά σε εικασίες, ωστόσο το γερμανικό κόστος θα έφθανε τα 110 δισ. ευρώ, δηλαδή το 4% του γερμανικού ΑΕΠ.
Σε μία πρώτη ανάγνωση, φαντάζει συμφέρουσα λύση για τους Γερμανούς. Όμως μία ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας θα προκαλούσε κύματα πανικού που θα μεταφέρονταν στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία, τηνΚύπρο και την Ισπανία, εκτινάσσοντας το κόστος δανεισμού τους σε δυσθεώρητα ύψη και οδηγώντας του πολίτες σε ένα βίαιο bank run.
Σε αυτή την περίπτωση, με την κοινή αγορά σε κίνδυνο και την ύφεση να βαθαίνει, η Μέρκελ θα δεχόταν ασφυκτική πίεση να πληρώσει όσο όσο για τη διάσωση της ευρωζώνης, χωρίς να της δοθεί καν ο χρόνος της διαπραγμάτευσης των μέτρων πειθαρχίας που επιθυμεί: Επί της ουσίας θα υπέγραφε μία λευκή επιταγή.
Ο Economist παρουσιάζει και ένα "πιο τολμηρό" Plan B, σύμφωνα με το οποίο, εκτός ευρώ δεν θα έβγαινε μόνο η Ελλάδα, αλλά μαζί της θα έπαιρναν το δρόμο της εξόδου η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Κύπρος (όχι η Ιταλία για πολιτικούς λόγους).
Το κόστος αυτού του σχεδίου είναι ακριβότερο από το πρώτο και αγγίζει το 1,15 τρισ. ευρώ, χωρίς να υπολογιστεί η ανακεφαλαιοποίηση των γερμανικών τραπεζών. Πόσο θα στοίχιζε στο Βερολίνο αυτή η επιλογή; 500 δισ. ευρώ ή το 20% του γερμανικού ΑΕΠ.
Αυτή η επιλογή, σύμφωνα με το περιοδικό, έχει και θετικά στοιχεία: Το κόστος αυτό είναι μικρότερο από την προαναφερθείσα "λευκή επιταγή", συν του ότι στη συνέχεια θα μπορούσε να θεμελιωθεί μία πιο οργανωμένη και θωρακισμένη ευρωζώνη.
Ο Economist αναρωτιέται εάν υπάρχει κάποια καλύτερη μέθοδος, ώστε να αποφευχθούν τα παραπάνω σενάρια. Τι προτείνει;
Μία πιο ομοσπονδιακή Ευρώπη με δημιουργία μίας τραπεζικής ένωσης και μερική αμοιβαιοποίηση του υφιστάμενου χρέους, παράλληλα με την εισαγωγή αναπτυξιακών πολιτικών και τη μείωση της λιτότητας.
Μολονότι το κόστος και αυτού του σχεδίου είναι μεγάλο, παραμένει εφικτό και φθηνότερο από μία ενδεχόμενη διάλυση.
Και αυτό, χωρίς να υπολογιστούν οι πολιτικές συνέπειες αυτής, όπως για παράδειγμα -τονίζει το δημοσίευμα- η δημιουργία μίας "βαλκανικής κόλασης" στην Ελλάδα.
Το περιοδικό εκτιμά ότι η λύση που προτείνει είναι λίγο πολύ αυτή που έχει η Μέρκελ στο μυαλό της.
Αλλά θεωρεί ότι μία συνταγή είναι άχρηστη εάν δεν εφαρμοστεί, θεωρώντας ότι οι αμφιβολίες του όλο και αυξάνονται.
Το ευρώ θα μπορούσε να είχε διασωθεί πριν από καιρό, υποστηρίζει ο Economist, εάν οι πολιτικοί είχαν συμφωνήσει πλήρως στο τι πρέπει να πληρώσει ποιος και πόση εθνική κυριαρχία θα παραδοθεί.
Η Μέρκελ, σημειώνει, αντί να κινηθεί μπροστά, κέρδισε χρόνο με τη βοήθεια της ΕΚΤ, αναμένοντας να φέρουν αποτέλεσμα οι πολιτικές λιτότητας που επέβαλε.
Ο χρόνος δεν είναι με το μέρος της. Η αποσύνθεση του νότου βαθαίνει και εξαπλώνεται: Υποφέρει από την κόπωση που προκαλεί η λιτότητα και ο βορράς από την κόπωση των διασώσεων.
Ο λαϊκισμός μετατρέπει μία μεγάλη λύση σε όλο και πιο απατηλό σενάριο. Προς το παρόν, η διάλυση της ευρωζώνης εμπεριέχει μεγαλύτερο ρίσκο από τη διάσωση της.
Ωστόσο, εάν η Μέρκελ δεν πιέσει προς τα εμπρός τώρα, θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ μίας ακριβής διάλυσης νωρίτερα και μίας καταστροφικής αργότερα, καταλήγει το περιοδικό. Nooz.gr
No comments:
Post a Comment