πλήρης πολιτική αμηχανία

Πλήρης πολιτική αμηχανία

Του Κώστα Ιορδανίδη

Τον κίνδυνο πολιτικής αστάθειας στην Ελλάδα επισημαίνει η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα. Ανάλογη και η εκτίμηση του υπουργού Οικονομικών της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα, προ ολίγων ημερών. Πρόκειται για ομολογία ενός αυτονόητου ενδεχομένου, που επλανάτο εδώ και μία τριετία, αλλά δεν πήρε την προεξοφλούμενη -από το πολιτικό μας σύστημα- τροπή. Ανέμενε η καθεστηκυία τάξη της Ελλάδος -πολιτική και οικονομική- επαναστατικές εκρήξεις της Αριστεράς· και υπήρξαν πράγματι με την εκδήλωση της κρίσεως και κάποιες από αυτές πήραν μορφή απεχθή και εγκληματική. Αλλά η δυναμική της Αριστεράς από τη μετριοπαθή έως την πλέον ακραία έκφρασή της εξαντλήθηκε σε εντυπωσιακά μικρό διάστημα. Οι μάζες των αριστερών ψηφοφόρων μετακινούνται -όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις- στα κόμματα, που διαμορφώθηκαν από τη μαρξιστική φιλολογία, αλλά οι Ελληνες πολίτες δεν αναζητούν καταφύγιο σε αυτά. Τα αντιμετωπίζουν ως συστατικά στοιχεία του κατεστημένου, με ρόλους διακριτούς και προκαθορισμένους. Ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ, που τόσο απασχολεί τη συγκυβέρνηση, είναι ένα κόμμα επιστροφής στην αυταπάτη του ΠΑΣΟΚ της ψευδεπίγραφης ευημερίας· είναι ένα κόμμα των νεόπτωχων μικροαστών, δίχως την εθνικιστική διάσταση των πρώτων κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου. Φορέας ανατροπής ανεδείχθη η Χρυσή Αυγή του κ. Νίκου Μιχαλολιάκου. Η επιρροή του πρωτόγονου αυτού κόμματος άρχισε να είναι εντυπωσιακή, όπως και η έλξη που ασκεί στους νέους, όχι αποκλειστικά πληβειακής αλλά και αστικής προελεύσεως. Η ένταση των συγκρούσεων στις τελευταίες συνεδριάσεις της Βουλής οδήγησε στη σύμπηξη μετώπου και το συγκεκριμένο κόμμα χαρακτηρίζεται ως απειλή της υφισταμένης πολιτικής τάξεως. Σωστή η διαπίστωση, μόνον που η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θεωρεί την πολιτική έκφραση της μεταπολιτεύσεως υπεύθυνη για τη διασπάθιση του δάνειου πλούτου, τη διαφθορά, την παρούσα οικονομική εξαθλίωση και τον ευτελισμό του κράτους. Μάλλον υπηρεσία προσέφεραν στη Χρυσή Αυγή οι επικριτές της. Στον ιδεολογικό τομέα τα κόμματα αναδεικνύουν «εκλεκτικές συγγένειες» της Χρυσής Αυγής με τη ναζιστική Γερμανία. Αλλά όταν η παρούσα γερμανική κυβέρνηση κατηγορείται ευθέως ως «κατοχική», ακόμη και από αναλυτές εκσυγχρονιστικής διαμορφώσεως, διερωτάται κανείς εάν η αναφορά στο εγκληματικό παρελθόν της Γερμανίας μπορεί να αναχαιτίσει την αυξανόμενη δημοτικότητα του κ. Μιχαλολιάκου και του κόμματός του. Η Ελλάς κατέρρευσε οικονομικά και έχει αρχίσει να αποσυντίθεται πολιτικά. Περί αυτού πρόκειται και μόνον. Δεν είναι τυχαίο ότι η κρίση ανέδειξε δύο πολιτικούς που εκινούντο στις παρυφές ή εκτός του καθιερωμένου πολιτικού συστήματος: τον κ. Αλέξη Τσίπρα του ΣΥΡΙΖΑ, που φιλοδοξεί να κατακτήσει την εξουσία και ως εκ τούτου προχωρεί σε κάποιες «προσαρμογές», και τον κ. Μιχαλολιάκο, που έχει αναλάβει τον ρόλο του καταστροφέα του συστήματος. Οι άλλοι ηγέτες απλώς ετεροκαθορίζονται από αυτούς. Η πολιτική αστάθεια δεν είναι κίνδυνος, είναι ήδη πραγματικότης.   kathimerini