Η χαμένη τιμή της κ. Δούρου
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Τζάμπα τον έδωσε εκείνο τον πολιτικό όρκο των Κορυσχάδων η κ. Ρένα Δούρου; Θυμίζουμε τι είπε: «Δηλώνω στην τιμή και στη συνείδησή μου να είμαι πιστή στην πατρίδα μου, να υπακούω στο Σύνταγμα και στους νόμους». H νέα περιφερειάρχης δεν ορκίστηκε πίστη σε κάποια Ι.Χ. νομιμότητα, ούτε σε κάποιο «νόμο που είναι το δίκιο του υπαλλήλου» ή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Εθεσε ως ενέχυρο την τιμή της, ότι θα υπακούει στους νόμους, και νόμος είναι αυτός που ψήφισε η Βουλή για τον επανέλεγχο των μονιμοποιήσεων που έγιναν με το διάταγμα του αλήστου μνήμης κ. Προκόπη Παυλόπουλου.
Κακός νόμος; Πολύ κακός, ως κομμάτι της πατερναλιστικής σχέσης κεντρικού κράτους-Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η Τ.Α. έπρεπε να είχε χωρίσει τα τσανάκια και τα λεφτά της από το κεντρικό κράτος πριν από πολλά χρόνια. Δεν έπρεπε να παραμένει το αποπαίδι του πολιτικού συστήματος, το οποίο προστατεύει τα δικά του πελατειακά συστήματα κι όποτε έχει πρόβλημα με την τρόικα, ρίχνει μια σφαλιάρα στους δήμους. Αλλά κάποιος σοφός έλεγε ότι «ένα μεγάλο κράτος που μπορεί να δώσει τα πάντα στους πολίτες είναι εξίσου ικανό να τους πάρει και τα πάντα». Ετσι, όταν ο κ. Παυλόπουλος μπορεί να διορίζει χιλιάδες, κατά τον ίδιο τρόπο μπορεί να απολύσει και ο κ. Μητσοτάκης.
Κακός νόμος, αλλά νόμος, που θα ’λεγαν και οι Ρωμαίοι και οι κακοί νόμοι, ανατρέπονται από νέες πλειοψηφίες στη Βουλή και όχι με την εντολή κάποιας περιφερειάρχη. Η κ. Δούρου έχει δίκιο όταν λέει ότι το διάταγμα Παυλόπουλου (που έγινε τσάτρα-πάτρα και ήταν ένα από εκείνα τα μέτρα που λειτούργησαν ως οι τελευταίες σταγόνες και ξεχείλισαν το ποτήρι της οικονομίας, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στη χρεοκοπία) ήταν «κατ’ εφαρμογή ευρωπαϊκής οδηγίας, που το κύρος της κρίθηκε θετικά και αμετάκλητα από τα τρία ανώτατα νομικά όργανα της χώρας. Από το Συμβούλιο της Επικρατείας, από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου και από την Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου». Λέει ψέματα όταν ισχυρίζεται ότι «αυτή τη νομοθεσία θέλει να ακυρώσει ο “επανέλεγχος” της σημερινής κυβέρνησης». Ο επανέλεγχος μάλλον έχει να κάνει με τις παρατυπίες των δημάρχων, που χαλάρωσαν έτι περαιτέρω τα χαλαρά κριτήρια Παυλόπουλου για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Σύμφωνα με όσα διαβάζουμε («Τα Νέα» 25.9.2014) «Δήμαρχος μεγάλης πόλης του Λεκανοπεδίου δήλωσε ότι “παρατυπίες γίνανε και αντιλαμβάνομαι ότι η διαδικασία είχε τρύπες”. Φέρνει ως παράδειγμα πως το Διάταγμα Παυλόπουλου όριζε μεταξύ των προϋποθέσεων μονιμοποίησης πως δεν πρέπει να υπάρχει διακοπή μεγαλύτερη των τριών μηνών μεταξύ των συμβάσεων. Υπήρξαν -όπως παραδέχεται- περιπτώσεις υπαλλήλων με μακρόχρονη προϋπηρεσία, όπου όμως είχαν διακοπή περίπου τεσσάρων μηνών. “Για τους υπαλλήλους αυτούς μπορεί και να βεβαιώθηκε πως η διακοπή ήταν τριών μηνών και τελικώς να μονιμοποιήθηκαν” λέει».
Αυτές τις παρατυπίες υπερασπίζεται η κ. Δούρου ξοδεύοντας πολιτικό κεφάλαιο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο,τι χτίζει η ηγεσία του κόμματος με τα κεντρώα ανοίγματα στη λογική, το ξοδεύει η περιφερειάρχης για να ικανοποιήσει το αριστερίστικο ακροατήριο και ίσως να δημιουργήσει ερείσματα στον κομματικό μηχανισμό που νιώθει ορφανός από τα συνθήματα του τύπου «νόμος είναι ό,τι μας καπνίσει». Κι αν αυτό κόβει τα φτερά του κόμματός της στον μεσαίο χώρο, κανένα πρόβλημα. Ο κ. Τσίπρας θα χάσει, όχι η ίδια.
Κακός νόμος; Πολύ κακός, ως κομμάτι της πατερναλιστικής σχέσης κεντρικού κράτους-Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η Τ.Α. έπρεπε να είχε χωρίσει τα τσανάκια και τα λεφτά της από το κεντρικό κράτος πριν από πολλά χρόνια. Δεν έπρεπε να παραμένει το αποπαίδι του πολιτικού συστήματος, το οποίο προστατεύει τα δικά του πελατειακά συστήματα κι όποτε έχει πρόβλημα με την τρόικα, ρίχνει μια σφαλιάρα στους δήμους. Αλλά κάποιος σοφός έλεγε ότι «ένα μεγάλο κράτος που μπορεί να δώσει τα πάντα στους πολίτες είναι εξίσου ικανό να τους πάρει και τα πάντα». Ετσι, όταν ο κ. Παυλόπουλος μπορεί να διορίζει χιλιάδες, κατά τον ίδιο τρόπο μπορεί να απολύσει και ο κ. Μητσοτάκης.
Κακός νόμος, αλλά νόμος, που θα ’λεγαν και οι Ρωμαίοι και οι κακοί νόμοι, ανατρέπονται από νέες πλειοψηφίες στη Βουλή και όχι με την εντολή κάποιας περιφερειάρχη. Η κ. Δούρου έχει δίκιο όταν λέει ότι το διάταγμα Παυλόπουλου (που έγινε τσάτρα-πάτρα και ήταν ένα από εκείνα τα μέτρα που λειτούργησαν ως οι τελευταίες σταγόνες και ξεχείλισαν το ποτήρι της οικονομίας, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στη χρεοκοπία) ήταν «κατ’ εφαρμογή ευρωπαϊκής οδηγίας, που το κύρος της κρίθηκε θετικά και αμετάκλητα από τα τρία ανώτατα νομικά όργανα της χώρας. Από το Συμβούλιο της Επικρατείας, από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου και από την Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου». Λέει ψέματα όταν ισχυρίζεται ότι «αυτή τη νομοθεσία θέλει να ακυρώσει ο “επανέλεγχος” της σημερινής κυβέρνησης». Ο επανέλεγχος μάλλον έχει να κάνει με τις παρατυπίες των δημάρχων, που χαλάρωσαν έτι περαιτέρω τα χαλαρά κριτήρια Παυλόπουλου για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Σύμφωνα με όσα διαβάζουμε («Τα Νέα» 25.9.2014) «Δήμαρχος μεγάλης πόλης του Λεκανοπεδίου δήλωσε ότι “παρατυπίες γίνανε και αντιλαμβάνομαι ότι η διαδικασία είχε τρύπες”. Φέρνει ως παράδειγμα πως το Διάταγμα Παυλόπουλου όριζε μεταξύ των προϋποθέσεων μονιμοποίησης πως δεν πρέπει να υπάρχει διακοπή μεγαλύτερη των τριών μηνών μεταξύ των συμβάσεων. Υπήρξαν -όπως παραδέχεται- περιπτώσεις υπαλλήλων με μακρόχρονη προϋπηρεσία, όπου όμως είχαν διακοπή περίπου τεσσάρων μηνών. “Για τους υπαλλήλους αυτούς μπορεί και να βεβαιώθηκε πως η διακοπή ήταν τριών μηνών και τελικώς να μονιμοποιήθηκαν” λέει».
Αυτές τις παρατυπίες υπερασπίζεται η κ. Δούρου ξοδεύοντας πολιτικό κεφάλαιο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο,τι χτίζει η ηγεσία του κόμματος με τα κεντρώα ανοίγματα στη λογική, το ξοδεύει η περιφερειάρχης για να ικανοποιήσει το αριστερίστικο ακροατήριο και ίσως να δημιουργήσει ερείσματα στον κομματικό μηχανισμό που νιώθει ορφανός από τα συνθήματα του τύπου «νόμος είναι ό,τι μας καπνίσει». Κι αν αυτό κόβει τα φτερά του κόμματός της στον μεσαίο χώρο, κανένα πρόβλημα. Ο κ. Τσίπρας θα χάσει, όχι η ίδια.
No comments:
Post a Comment