Λιθοστρωτο Παραμονή Πρωτοχρονιάς
από Lornion. την 29 Δεκ 2005, 16:07
Δρόμος στρωμένος με πλάκες, μακρόσυρτος με ελαφρά τεθλασμένη πορεία,
γιομάτος καταστήματα πολυτέλειας, με βιτρίνα απαράμιλη των ευρωπαικών
μεγαλουπόλεων, κατά τις μικρότερη βέβαια, μα έλα που βρίσκεις ό,τι πουλιέται
στο Παρίσι, το Λονδίνο, στο Μπερλίν, στη Ρώμη. Οι γυναίκες αφίνονται στην
εξέταση των σαγηνευτικών προιόντων και στην κριτική τους, χαζεύοντας το κάθε
τι, που το μάτι σκάμπισε, ενω νεαροί σε καφενεδάκια νέου τύπου, οι περισσότεροι
με τις φιλεναδίτσες, σκοτώνουν τον χρόνο ανάμεσα στα φραπέ και τα σύρε
πάνω-κάτω...
Καθιερωμένο από τα παλιά χρόνια τούτο το συνήθειο, χάρις και στην πανεμιά του δρόμου, είναι κοινωνικό γεγονός. Ειδικά την παραμονή της πρωτοχρονιάς, όπου η ζωή σφίζει από το σύρε κι έλα του λαού, μέσα σε πανζουρλισμό, και ψωνίσματα δέχεσαι και δίνεις ευχές που συνοδεύονται από τρακατρούκες ,τριζόνια και κολώνιες που ραντίζουν τους πάντες, με συνοδεία από μουσικάντες - κανταδόρους που άδουν τ’ ¶η Βασιλεiου τα κάλαντα. Είναι ελαφρώς τρελούτσικο... Δείχνει να σαι στον δρόμο της χαράς και της παραφοράς, μια κι όλα κινούνται υπερθετικά. Βέβαια Πρωτοχρονιά την άλλη μέρα και πρέπει να μοσχομυρίζεις για να σε θέλουν τα θηλυκά.
Είναι βλέπεις της βραδυάς οι γνωριμίες, του αλληλοβρεξίματος τα χάχανα, που αν εισαι νιός τα ξαναζείς και τα ξαναζείς. Πριν χρόνια πολλά, ο κόσμος ήτανε αλλοιώς, απλός και με αρχές, το πανηγύρι τούτο είχε περίσσιες άλλες ομορφιές, σήμερα δεν τόζησα για να ξέρω, όμως είμαι βέβαιος πως λείπουνε οι τύποι των ανθρώπων, που έδιναν τον ξέχωρο τόνο στην γιορτή... Ακόμη, αν κρίνω από τη σύνθεση του πληθυσμού που αντίκρυσα, μπορώ να πιστέψω πως το έθιμο συνεχίζεται ατόφιο, κι όπως ήταν, μόνο οι φάτσες κ’ οι χρωματισμοί θ’ άλλαξαν, άλλωστε είναι φυσικό. Δεν ξεριζώνονται εύκολα παραδόσεις και συνήθειες,πού ναι σαγηνευτικά όμορφες στη θύμηση και στη συνείδηση του ανθρώπου.
Δεν είναι μικρό πράγμα εν έτει 2005-12-31 ν’ ατενίζεις έναν Αγγελοδιονύση Δεμπόνο, μέσα από το κομπιούτερ σου, σα ζεις κοντά στον αρκτικό κύκλο, να δίνει ζωντανή συνέντευξη για το γλέντι της βραδιάς, το γλέντι πούναι μια φορά το χρόνο και που έχει ρίζα παλιά στην καθολική του κόσμου την αγάπη. Και του χρόνου Ελληνες ομογενείς και γηγενείς. Ευτυχείτε.
Γ.Μοσχονάς
Καθιερωμένο από τα παλιά χρόνια τούτο το συνήθειο, χάρις και στην πανεμιά του δρόμου, είναι κοινωνικό γεγονός. Ειδικά την παραμονή της πρωτοχρονιάς, όπου η ζωή σφίζει από το σύρε κι έλα του λαού, μέσα σε πανζουρλισμό, και ψωνίσματα δέχεσαι και δίνεις ευχές που συνοδεύονται από τρακατρούκες ,τριζόνια και κολώνιες που ραντίζουν τους πάντες, με συνοδεία από μουσικάντες - κανταδόρους που άδουν τ’ ¶η Βασιλεiου τα κάλαντα. Είναι ελαφρώς τρελούτσικο... Δείχνει να σαι στον δρόμο της χαράς και της παραφοράς, μια κι όλα κινούνται υπερθετικά. Βέβαια Πρωτοχρονιά την άλλη μέρα και πρέπει να μοσχομυρίζεις για να σε θέλουν τα θηλυκά.
Είναι βλέπεις της βραδυάς οι γνωριμίες, του αλληλοβρεξίματος τα χάχανα, που αν εισαι νιός τα ξαναζείς και τα ξαναζείς. Πριν χρόνια πολλά, ο κόσμος ήτανε αλλοιώς, απλός και με αρχές, το πανηγύρι τούτο είχε περίσσιες άλλες ομορφιές, σήμερα δεν τόζησα για να ξέρω, όμως είμαι βέβαιος πως λείπουνε οι τύποι των ανθρώπων, που έδιναν τον ξέχωρο τόνο στην γιορτή... Ακόμη, αν κρίνω από τη σύνθεση του πληθυσμού που αντίκρυσα, μπορώ να πιστέψω πως το έθιμο συνεχίζεται ατόφιο, κι όπως ήταν, μόνο οι φάτσες κ’ οι χρωματισμοί θ’ άλλαξαν, άλλωστε είναι φυσικό. Δεν ξεριζώνονται εύκολα παραδόσεις και συνήθειες,πού ναι σαγηνευτικά όμορφες στη θύμηση και στη συνείδηση του ανθρώπου.
Δεν είναι μικρό πράγμα εν έτει 2005-12-31 ν’ ατενίζεις έναν Αγγελοδιονύση Δεμπόνο, μέσα από το κομπιούτερ σου, σα ζεις κοντά στον αρκτικό κύκλο, να δίνει ζωντανή συνέντευξη για το γλέντι της βραδιάς, το γλέντι πούναι μια φορά το χρόνο και που έχει ρίζα παλιά στην καθολική του κόσμου την αγάπη. Και του χρόνου Ελληνες ομογενείς και γηγενείς. Ευτυχείτε.
Γ.Μοσχονάς
No comments:
Post a Comment