Πολιτικές μεταλλάξεις
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Συνομολόγησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ μία νέα συμφωνία με τους δανειστές της χώρας και αναμένεται να ψηφισθεί σήμερα από την ολομέλεια της Βουλής. Πρόκειται για μνημόνιο αναντίστοιχο με τις προεκλογικές εξαγγελίες του σημερινού πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα, είναι μία συμφωνία περίπου αποκρουστική.
Αλλά αυτό επέτυχε η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα μετά μία περιπλάνηση οικτρή έξι μηνών και από την υπερψήφιση του νέου μνημονίου και κυριότατα από την εφαρμογή του θα εξαρτηθεί η παραμονή της χώρας στη Ζώνη του Ευρώ. Ή μάλλον θα ήταν ακριβέστερο να ειπωθεί ότι η νέα συμφωνία εξασφαλίζει απλώς τον αναγκαίο χρόνο προκειμένου να διαπιστωθεί τελικώς εάν η Ελλάς θα παραμείνει στο ευρώ ή θα επιστρέψει στη δραχμή.
Εν ολίγοις, τίποτε το οριστικό δεν έχει συντελεσθεί· η χώρα θα αγωνίζεται να ισορροπήσει πάνω σε μία κινούμενη άμμο· ενώ ο πείσμων υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν παραιτήθηκε από την ιδέα προσωρινής αποβολής της Ελλάδος από την Ευρωζώνη, για να ακολουθήσουν προφανώς και άλλες χώρες στη συνέχεια.
Το ουσιώδες, όμως, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη μετάλλαξη και εντός εξαμήνου κατέστη κόμμα συστημικό και ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, που συμφιλιώθηκε με την ιδέα του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ, αλλά σταδιακώς και όχι βίαια.
Ανεξαρτήτως ποια ήσαν τα κίνητρά του κ. Τσίπρα –και περί αυτών δεν θα μετέλθουμε διάφορες ψυχαναλυτικές μεθόδους– ο πρωθυπουργός δεν έλαβε υπ’ όψιν το «πολιτικό κόστος», με συνέπεια τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι απώλειες θα καταμετρηθούν σήμερα στη Βουλή. Αυτή η αλλαγή διαμορφώνει μία νέα πραγματικότητα στην ελληνική πολιτική σκηνή και αναίρεσε επί της ουσίας τη διάκριση «φιλοευρωπαϊκών» και «αντιευρωπαϊκών» κομμάτων ή τους άγονους ρεμβασμούς κάποιων μειοψηφικών ομάδων περί δημιουργίας ευρωπαϊκού μετώπου, που απερρίφθη ως ιδέα πριν καν διατυπωθεί με στοιχειώδη ευκρίνεια.
Η συστημική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, που μόνον ως προς την πρώτη φάση της έχει συντελεσθεί, επιβάλλει εκ των πραγμάτων μία αλλαγή του πολιτικού αφηγήματος – ή μάλλον των σημείων διαφοροποιήσεως της Νέας Δημοκρατίας από το κόμμα του οποίου ηγείται ο κ. Τσίπρας.
Μία θορυβώδης πλην όμως αριθμητικώς ασήμαντη «συνιστώσα» της Ν.Δ. θεώρησε ότι η αντιπαράθεση πρέπει να γίνει επί του περιεχομένου του νέου μνημονίου και διατυπώθηκαν απόψεις περί του τρόπου ενεργείας της κεντροδεξιάς παρατάξεως. Κάποιοι αναλαμβάνουν φαίνεται να υποδυθούν ρόλους που ουδείς τούς έχει αναθέσει ή να εκφράσουν την «ψυχή» της Δεξιάς.
Ορθώς, κατά συνέπεια, ο κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης, ο πρόεδρος της Ν.Δ., κατέστησε σαφές ότι η «πολύ κακή» συμφωνία πρέπει να ψηφισθεί χωρίς όρους. Αρκεί ο ιδεολογικός σπαραγμός του ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει λόγος να τον μιμηθεί η Ν.Δ.
Αλλά αυτό επέτυχε η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα μετά μία περιπλάνηση οικτρή έξι μηνών και από την υπερψήφιση του νέου μνημονίου και κυριότατα από την εφαρμογή του θα εξαρτηθεί η παραμονή της χώρας στη Ζώνη του Ευρώ. Ή μάλλον θα ήταν ακριβέστερο να ειπωθεί ότι η νέα συμφωνία εξασφαλίζει απλώς τον αναγκαίο χρόνο προκειμένου να διαπιστωθεί τελικώς εάν η Ελλάς θα παραμείνει στο ευρώ ή θα επιστρέψει στη δραχμή.
Εν ολίγοις, τίποτε το οριστικό δεν έχει συντελεσθεί· η χώρα θα αγωνίζεται να ισορροπήσει πάνω σε μία κινούμενη άμμο· ενώ ο πείσμων υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν παραιτήθηκε από την ιδέα προσωρινής αποβολής της Ελλάδος από την Ευρωζώνη, για να ακολουθήσουν προφανώς και άλλες χώρες στη συνέχεια.
Το ουσιώδες, όμως, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη μετάλλαξη και εντός εξαμήνου κατέστη κόμμα συστημικό και ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, που συμφιλιώθηκε με την ιδέα του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ, αλλά σταδιακώς και όχι βίαια.
Ανεξαρτήτως ποια ήσαν τα κίνητρά του κ. Τσίπρα –και περί αυτών δεν θα μετέλθουμε διάφορες ψυχαναλυτικές μεθόδους– ο πρωθυπουργός δεν έλαβε υπ’ όψιν το «πολιτικό κόστος», με συνέπεια τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι απώλειες θα καταμετρηθούν σήμερα στη Βουλή. Αυτή η αλλαγή διαμορφώνει μία νέα πραγματικότητα στην ελληνική πολιτική σκηνή και αναίρεσε επί της ουσίας τη διάκριση «φιλοευρωπαϊκών» και «αντιευρωπαϊκών» κομμάτων ή τους άγονους ρεμβασμούς κάποιων μειοψηφικών ομάδων περί δημιουργίας ευρωπαϊκού μετώπου, που απερρίφθη ως ιδέα πριν καν διατυπωθεί με στοιχειώδη ευκρίνεια.
Η συστημική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, που μόνον ως προς την πρώτη φάση της έχει συντελεσθεί, επιβάλλει εκ των πραγμάτων μία αλλαγή του πολιτικού αφηγήματος – ή μάλλον των σημείων διαφοροποιήσεως της Νέας Δημοκρατίας από το κόμμα του οποίου ηγείται ο κ. Τσίπρας.
Μία θορυβώδης πλην όμως αριθμητικώς ασήμαντη «συνιστώσα» της Ν.Δ. θεώρησε ότι η αντιπαράθεση πρέπει να γίνει επί του περιεχομένου του νέου μνημονίου και διατυπώθηκαν απόψεις περί του τρόπου ενεργείας της κεντροδεξιάς παρατάξεως. Κάποιοι αναλαμβάνουν φαίνεται να υποδυθούν ρόλους που ουδείς τούς έχει αναθέσει ή να εκφράσουν την «ψυχή» της Δεξιάς.
Ορθώς, κατά συνέπεια, ο κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης, ο πρόεδρος της Ν.Δ., κατέστησε σαφές ότι η «πολύ κακή» συμφωνία πρέπει να ψηφισθεί χωρίς όρους. Αρκεί ο ιδεολογικός σπαραγμός του ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει λόγος να τον μιμηθεί η Ν.Δ.
No comments:
Post a Comment