ρκόπουλος

09/08/2012 08:25

Γιώργος Κατσιφάρας: Η ψυχή του πάρτι   /  πρωτο θεμα/

Web only

09/08/2012  08:25

38

Σαφώς αξίζει απόλυτος σεβασμός στους νεκρούς. Όμως για τις επερχόμενες γενιές οι οποίες θα δοκιμαστούν σε πρωτοφανείς συνθήκες άγριας ανεργίας και ύφεσης, για τους ανθρώπους που βουτάνε στο κενό απελπισμένοι γιατί δεν έχουν ούτε ένα ευρώ …αξιοπρέπειας, είναι μεγάλη αδικία και κρίμα να «θάβονται» παρέα με την σωρό του οποιουδήποτε θανόντος και μερικές πικρές μεν αλλά μεγάλες αλήθειες.

Με τέτοιο λοιπόν πνεύμα μνήμης αποχαιρετούμε τον απόλυτο ίσως εκφραστή της πρωτοπασοκικής περιόδου πολιτικό. Τον Αχαιό Γιώργο Κατσιφάρα. Εμείς δεν θα ασκήσουμε καμία κριτική για την φιλία του Γ. Κατσιφάρα με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν θα σταθούμε στις «αβάντες» του στις συχνές προσωπικές κι ερωτικές παρασπονδίες που ο τέως πρωθυπουργός έκανε. Εξάλλου μεταξύ φίλων, αυτά επιτρέπονται κι ο Κατσιφάρας ήταν όντως ένας εκ των στενότερων φίλων του Ανδρέα.

Εμείς, από αυτό το βήμα θα διαβάσουμε απλά το χαρακτηριστικό μιας ολόκληρης εποχής βιογραφικό του τέως υπουργού.

Διαβάζουμε λοιπόν στις στήλες των εφημερίδων και των sites: «Ο Γιώργος Κατσιφάρας γεννήθηκε το 1935 στο Καλέντζι Αχαΐας και σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του διορίστηκε στην Εμπορική Τράπεζα, όπου εργάστηκε για περίπου δέκα χρόνια». Εδώ είναι που αναρωτιώμαστε , «πόσοι άραγε Έλληνες έχουν σήμερα την ευκαιρία να διοριστούν σε μια κρατική Τράπεζα κατά τη διάρκεια των σπουδών τους»; Παράλληλα διερωτάται ο κριτικός αναγνώστης του βιογραφικού «πώς είναι δυνατό στα σκοτεινά χρόνια της Δεξιάς διακυβέρνησης του ’50 που η μισή χώρα λιμοκτονούσε στα Μακρονήσια ή τις παράγκες της Κοκκινιάς, ένας σοσιαλιστής - κατά δήλωσή του - να διορίζεται στο Κράτος»; Η απάντηση έρχεται λίγο πιο μετά στην ανάγνωση του βιογραφικού. «Από το 1954 ο Γιώργος Κατσιφάρας  εργαζόταν στο πολιτικό γραφείο του Γεωργίου Παπανδρέου». Άρα το κομματικό Κράτος δρούσε σε όλο του το μεγαλείο.

Βέβαια δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε την τιμητική για τον ίδιο αντιδικτατορική στάση και τις εξορίες ή φυλακίσεις του. Όμως μετά την πτώση της χούντας, ο Γιώργος Κατσιφάρας έρχεται να μας θυμίσει για ποιο λόγο το εγχώριο ασφαλιστικό σύστημα έχει καταρρεύσει, ποιες είναι οι διαχρονικές ευθύνες του ΠΑΣΟΚ και γιατί εμείς, οι σημερινοί εργαζόμενοι θα πρέπει να δουλεύουμε μέχρι τα 70 μας για να βγούμε στη σύνταξη. Ακολουθεί η πλήρης καταγραφή της βιογραφίας Κατσιφάρα: «Το 1972 διέφυγε στον Καναδά, όπου συναντήθηκε με τον Ανδρέα Παπανδρέου, οργανώθηκε στο ΠΑΚ και επέστρεψε στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1974 μετά την πτώση της δικτατορίας. Την ίδια χρονιά επανήρθε στην Τράπεζα απ' όπου συνταξιοδοτήθηκε το 1981».

Δηλαδή ο Γιώργος Κατσιφάρας στην ενεργή ηλικία των 46 ετών βγήκε στη σύνταξη και συνέχισε απρόσκοπτα την πολιτική του δραστηριότητα. Κι αν οι πολιτικοί πρώτης γραμμής, έδιναν τέτοια παραδείγματα, γιατί ο απλός νέο-Έλληνας να μην τους ακολουθήσει; Γιατί κατόπιν να μην βουλιάξουν υγιέστατα ταμεία από την πράσινη διακυβέρνηση όπως το ΝΑΤ ή γιατί να μην φθάσουμε στα σημερινά μας χάλια;

Δυστυχώς μας αρέσει ή όχι, στο πρόσωπο του Γιώργου Κατσιφάρα εγκολπώθηκε η κυρίαρχη ιδεολογία μιας τριακονταετούς τρίφυλλης περιόδου που βασίστηκε στην εξαργύρωση των αντιχουντικών περγαμηνών. Μιας γωνιάς του χρόνου, η οποία θα μείνει στην ιστορία για την εγκληματική αδιαφορία των μεταπολιτευτικών κοινωνιών εις βάρος των παιδιών και των εγγονιών τους. Γιατί όταν ένας πολιτικός αντί να δώσει το παράδειγμα έβγαινε στη σύνταξη στα 46 του, τότε πώς απαιτούσαμε ο πεινασμένος λαός να μην ακολουθήσει; Τώρα όμως οι επόμενες γενιές έρχονται να πληρώσουν το λογαριασμό του πάρτι. Κι όπως όλοι γνωρίζουν ο Γιώργος Κατσιφάρας υπήρξε η ψυχή του πάρτι από το 1981 και μετά.