| Το φάντασμα του οικονομικού χάους... |
|
| Της Ζέζας Ζήκου |
|
|
|
Η χώρα βρίσκεται σε «βρώμικη» ομηρία και η πολιτική φαίνεται να συνοψίζεται –και να εξαντλείται– στην αδυσώπητη ισχύ των Μνημονίων... Ομως, το θέατρο σκιών συνεχίζεται. Εντάξει. Υστερα από μια δραματική σύσκεψη διάρκειας δύο ωρών και μπροστά στον κίνδυνο κατάρρευσης όχι μόνο του κυβερνητικού συνασπισμού αλλά και της Ελλάδας, οι αρχηγοί των τριών κομμάτων κατέληξαν τελικά σε μια συμφωνία–πλαίσιο για τα μέτρα των 11,6 δισ. ευρώ, η οποία θα εξειδικευθεί στη συνέχεια, στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Και έζησαν αυτοί καλά και λαός χειρότερα...
Εξερχόμενος του Μεγάρου Μαξίμου, ο Ευάγγελος Bενιζέλος, με μια θρασύτατα αιχμηρή δήλωση, είπε ότι «εμείς δεν ρίχνουμε την κυβέρνηση», εκχωρώντας την ευθύνη στον Σαμαρά για τη λήψη των επαχθών μέτρων. Και επανέλαβε την πρότασή του να τεθεί σε υψηλό επίπεδο το ζήτημα της παράτασης του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής. Και ο Φώτης Κουβέλης δήλωσε πως «κοινή μας επιλογή είναι να υπάρξει η ελάχιστη επιβάρυνση των αδύναμων στρωμάτων»! Οταν οι λαοί φοβούνται –και μεταξύ αυτών οι Ελληνες, που με τρόμο βλέπουν πως η κρατική χρεοκοπία διαλύει με ισχυρούς ρυθμούς την ελληνική οικονομία– τότε, για να περιγράψουμε την κατάσταση, πρέπει να παραφράσουμε τον Μαρξ: Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω στην περιφέρεια της Ευρωζώνης – το φάντασμα του οικονομικού χάους. Οντως, η κρίση χρεών «υποθηκεύει» στην κυριολεξία την οικονομική ανεξαρτησία των πάντων.
Η καταστροφή από μια επερχόμενη κρίση συχνά έρχεται πολύ αργά. Πρόκειται για αξίωμα, κάτι σαν «βρώμικο» μυστικό, της οικονομικής πολιτικής. Αυτοί που τη χαράζουν και είναι υπεύθυνοι για την πορεία της οικονομίας, αργούν να αντιληφθούν (;) τις συνέπειες που εκκολάπτει η διάλυση του ιστού της χώρας. Επειτα αργούν να αντιδράσουν. Το εξοργιστικό είναι ότι, ενώ οι κοινοί θνητοί έχουν πλήρη επίγνωση των προβλημάτων και των κινδύνων, πολύ προτού αυτά γίνουν αντιληπτά (;) στους φωστήρες των υπουργείων Οικονομικών και των τραπεζών, εν τούτοις αυτοί καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα.
Στην εποχή που βιώνει η χώρα την πολιτική της χρεοκοπία, μάταια περιμένουμε διασαφήσεις στοιχειώδους πολιτικής ειλικρίνειας. H μνημονιακή ρητορεία εκκρεμεί σε πλήρη ασάφεια και ωκεανούς ψεύδους, παρά τη φαιδρή έπαρση περί σωτηρίας της χώρας. Δεν εμφανίστηκε κανένας που να συνειδητοποιεί ότι τίποτε καινούργιο δεν ξεμύτισε για τη λύτρωσή μας από το Μνημόνιο! Oι πολιτικά άσαρκες γενικολογίες και οι αφόρητες κοινοτοπίες συνιστούν την κοινή ιδεολογική ταυτότητα των δύο κομμάτων εξουσίας και την κοινή ταύτιση με το ψεύδος. Aντε να ξεχωρίσεις αν η ρητορική είναι της Nέας Δημοκρατίας, του ΠAΣOK ή της ΔΗΜΑΡ, να διακρίνεις πολιτικές ιδιαιτερότητες σε αυτήν την ευτελέστατη (μεθοδευμένη) αοριστολογία και ψευδολογία υπέρ του Μνημόνιου. Τώρα πια δεν διακρίνεις διαφορές στις ρητορικές ιδεολογικές τους επιφάσεις.
Πιστεύω ότι οι ηγεσίες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ και γενικώς οι πάντες γνωρίζουν πλέον, αλλά δεν το ομολογούν, ότι μόνο ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος μπορεί να συγκριθεί με το Μνημόνιο, από την άποψη των συνεπειών στην ελληνική οικονομία και την κοινωνία. Η λιτότητα μείωσε την κατανάλωση, εκτόξευσε την ανεργία, βάθυνε την ύφεση και θρυμμάτισε την κοινωνική συναίνεση, που είναι προϋπόθεση για την προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών. Η μεγέθυνση της ύφεσης ανέστειλε τις επενδύσεις, ματαίωσε τις ιδιωτικοποιήσεις και σάπισε τις τράπεζες, οι οποίες, φορτωμένες με «κόκκινα» δάνεια και «κουρεμένα» κρατικά ομόλογα, περιόρισαν τη χρηματοδότηση της οικονομίας. Οταν επικρατούν τέτοιες συνθήκες, καμία οικονομία δεν ανακάμπτει, ακόμη και αν πραγματοποιηθούν όλες οι διαρθρωτικές αλλαγές μέσα σε μία νύχτα.
H κρίση μεγέθυνε τις αδυναμίες και απογύμνωσε τους πολιτικούς, τους έδειξε όπως είναι: λίγους, αδύναμους, ανεπαρκείς. Ζούσαν και ζουν με τον δανεικό χρόνο του ευρώ, που μετέτρεψε την ελληνική οικονομία σε σωρό ερειπίων. Οντως, ο Αντώνης Σαμαράς λειτούργησε και λειτουργεί –εντός και εκτός– σχεδόν σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ για την αποτροπή της άμεσης χρεοκοπίας της χώρας. Η εκλογή του δεν παρουσιάστηκε απλώς ως τομή στο επίπεδο συμβολισμών και μόνο της πασοκικής παρακμής. Αλλά βιώνεται και ως λύτρωση από το ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον που έχουν επιβάλει οι εταίροι–δανειστές μας. Η άσκηση, όμως, σωτηρίας που προσπαθεί, είναι έωλη. |
|
Το εσωτερικο των εθνων διεπεται απο τη λογικη της ομοιογενειας, της ευνομιας, της ταξης, της κοινως αποδεκτης κυριαρχιας, και της αλληλεγγυης μεταξυ των μελων, η οποια, αλληλεγγυη, προκυπτει ως αποτελεσμα ακαταλυτων δεσμων μεταξυ προσωπων και του ιδιου του εθνους-κρατους.. Μου ειναι αδιανοητο να σκεφθω οτι αυτη η αλληλεγγυη, με την παραπανο εννοια, λειπει σημερα απο τους ηγετες μας.
Αντιθετα το διεθνες συστημα διεπεται απο τη λογικη του κατατεμαχισμου, της ανομοιογενειας μεταξυ των μοναδων, και της ανισης αναπτυξης που αναπαραγαγει η και αυξανει τη διαφορα και την ανομοιογενεια.
Ετσι,λογω απουσιας υπερτατου ρυθμιστικου οργανου, το διεθνες περιβαλλον¨"τιμωρει " τα κρατη που ειτε αποτυγχανουν να προστατευσουν τα ζωτικα τους συμφεροντα, ειτε επιδιωκουν δυσαναλογους στοχους σε σχεση με τα μεσα που διαθετουν.
Ο παραγων ιδεαλισμος ως συντελεστης εξωτερικης πολιτικης ειχε πολλαπλασιαστικα αποτελεσματα στην ταση των Ηνωμενων Πολιτειων της Αμερικης για την αυξηση της ισχυος τους, οχι μονο με σχετικους ορους, αλλα και με πρωτοφανεις για την ανθρωπινη ιστορια -ηπειρωτικες- διαστασεις.
Περιμενα στο σημερινο σας αρθρο να ασχοληθειτε με την επισκεψη του Μιτ Ρομνει, που Προεδρικου υποψηφιου των Ρεμπουμπλικανων στη δικη του Ευρωπη (!) (Πολωνια, Βρετανια - χωρες οι οποιες εχουν δεξιες κυβερνησεις και ειναι ισχυροι συμμαχοι των ΗΠΑ).
Το μηνυμα του ηταν σαφες για την υπολοιπη Ευρωπη.
" Η οικονομια της Ευρωζωνης δινει μαχη με την ανεργια καθως οι κυβερνησεις των χωρων-μελων πασχιζουν να αντιμετωπισουν την κριση που προκληθηκε εν μερει απο μεγαλες δαπανες (!) και απο το κοινωνικο κρατος (!)........."
Στην Πολωνια, η πορεια προς την ελευθερη οικονομια και το μικροτερο κρατος, σημαινει πορεια προς υψηλοτερο βιοτικο επιπεδο.
Στο αρθρο της Ashley Parker -των New York Tines, το οποιο και δημοσιευεται, στην εγκρυτη εφημεριδα σας σημερα, διαβαζοντας το κανεις, μπορει ευκολα να εξαγει το συμπερασμα οτι οι ΗΠΑ θα εξακολουθησουν για δεκαετιες να αποτελουν την πρωτοπορο δυναμη σε θεματα χαραξης πολιτικης (διεθνους, εξωτερικης, εσωτερικης, κλπ.)
Για την Ευρωπη, οι Συνθηκες της, παραμενουν παντα ενα μετεωρο βημα (!), στην πορεια της πολιτικης συσσωματωσης και αποκαλυπτουν την ισχυρη ελξη του διακυβερνητισμου, στο πεδιο της υψηλης πολιτικης για τις κυβερνησεις εκεινες που θεωρουν ακομη εφικτη την αντιμετωπιση των προκλησεων, με τις συνταγες του προηγουμενου αιωνα.
Η σημερινη μας ελευθερια που ζουμε, γραφτηκε στο Γραμμο και στο Βιτσι απο τον Αμερικανικο στρατο. Δεν καταλαβαινω ειλικρινα γιατι ο Μιτ Ρομνει, δεν συμπεριελαβε, στην δικη του Ευρωπη και την Ελλαδα, διπλα στην Πολωνια και της Βρετανια?
Σας ευχαριστω για την φιλοξενια.
NPK
όλοι προσπαθούν να κρυφτούν . Όλες αυτές οι δηλώσεις , συναντήσεις και καυγάδες γίνονται για να μετατοπιστούν ευθύνες .
Πρέπει να αναζητηθούν οι υπεύθυνοι για αυτήν την κατάσταση της χώρας πρώτα απ' όλα και να δειχτούν στο λαό . Με αυτή την κίνηση παραδεχώμαστε τα λάθη του παρελθόντος (που σήμερα δεν είναι τόσο ξεκάθαρο αυτό) και έτσι μηδενίζουμε το κοντέρ , με σκοπό την αλλάγη της πολιτικής .
Αυτό δρα και στο επίπεδο του λαού όλων μας δηλαδή ως εξής , σήμερα κανείς δεν θέλει να εφαρμόσει τίποτα γιατί θεωρεί τον ευατό του εξαπατημένο και αυτό προκαλεί οργή . Με την ανάδειξη των υπευθύνων (σε όλα τα επίπεδα) αυτής της καταστροφής όλοι μας θα δούμε ότι το καινούργιο ξεκινάει να γεννηθεί και αυτό το καινούργιο όλοι μας θα το στηρίξουμε γιατί οι Έλληνες είναι πατριώτες ανεξαρτήτως απόχρωσης . Ο στόχος θα είναι μόνο ένας η σωτηρία της πατρίδας .
Σε επίπεδο τρόικας τώρα δρα διαφορετικά . Στη λάθος συνταγή , εφόσον οι υπεύθυνοι πολιτικοί που πήγαν να την εφαρμοσούν απομακρύνθηκαν, πρέπει να αλλάξουν και οι υπεύθυνοι της τρόικας που επέμειναν σ' αυτή (πολιτική αναδίπλωση) . Όμως η κυρία Λαγκάρτ μέχρι και χθές επέμενε ότι η συνταγή είναι εντάξη και έχει αποτελέσματα , αυτό βέβαια για το ΔΝΤ . Όταν τα θεσμικά όργανα του ελληνικού κράτους αποφασίσουν διαφορετικά το καλαμπούρι θα αλλάξει . Σε επίπεδο εφαρμογής τώρα ενός καινούργιου προγράμματος , πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι το κυρίαρχο ελληνικό κράτος θα αποφασίσει τις σωστές αλλαγές που θα εφαρμόσει και σε χρονοδιάγραμμα που το ίδιο θα σχεδιάσει χωρίς εκβιαστικά δειλήματα χρεωκοπίας , δηλαδή εφαρμογή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας κανονικότατα .
Πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι , οι ευρωπαίοι δεν δείχνουν ότι θέλουν να αυτοκτονήσουν θα κάνουν τα πάντα προστατεύοντας την ζώνη του ευρό . Το μεγάλο θέμα είναι αν θα είμαστε και εμείς μέσα , και αυτό δεν θα κριθεί σε οικονομικό επίπεδο αλλά σε πολιτικό ότι και να λένε οι διάφοροι . Αν οι ευρωπαίοι καταλάβουν ότι κινούμαστε στη σωστή κατεύθυνση δεν θα μας εγκαταλείψουν .
Το πρόβλημα είναι ότι χάθηκε μια λαμπρή ευκαιρία με την κυβέρνηση Παπαδήμου για να γίνουν τα παραπάνω , ιστορικά θα αποδειχτεί . Οι ίδιοι άνθρωποι που είναι σήμερα και στήριξαν την κυβέρνηση Παπαδήμου και υπέγραψαν την συνέχιση της ίδιας πολιτικής χωρίς να μηδενίσουν το κοντέρ (ιστορικό λάθος) με τον τρόπο που περιέγραψα , είναι αυτοπαγιδευμένοι .
Ελπίζουμε σε δεύτερη ευκαιρία που τελικά πρέπει να δωθεί .
Το έχω ξαναπεί και ίσως επαναλαμβανομαι Στο συγκεκριμένο μέσο αποτελειτε οαση σε μια ερημο μνημονιακων αντιληψεων Εκτός γραμμής θα μπορούσε να πει κανείς Να σας ξαναευχηθω να συνεχισετε έτσι και ελπίζοντας κάποιοι απο τους συναδέλφους σας στην Καθημερινη να διαβάζουν τα άρθρα σας Νομίζω θα διαφωτιστουν σημαντικά Το χρειάζονται αλλωστε ...
Ο Βενιζέλος τώρα ο καημένος προσπαθεί να σώσει το ΠΑΣΟΚ από την διάλυση. Παραγνωρίζουμε βέβαια το γεγονός ότι η ομάδα των "αποφασίζομεν και διατάσσομεν" βγήκε διαλυμένη από της εκλογές, όμως εσωκομματικά είναι μάλλον η πιο συμπαγής. Ξέρει επίσης ότι θα χρεωθεί κι αυτός την σπουδή του Σαμαρά (δικαίως) και χθες σας κατηγόρησε ότι δράτε υπονομευτικά (πάλι δικαίως) στην προσπάθεια να σπάσει τα μέτρα σε δύο δόσεις. Σε αυτό έχει απόλυτο δίκιο, αν τα πάντα γίνουν για μια επιμήκυνση όπου όλοι ξέρουμε τις επιπτώσεις και την μηδαμινή οφέλεια της, ενώ και ο χρόνος από τέλος Αυγούστου, πώς θα τεθούν άλλα θέματα όπως τα εργασιακά. Εντάξει μισήτε το Πασοκ (από αυτό καταλαβαίνω και την ηλικία σας), αλλά σε αυτό έχει στρατηγική και δίκαιο.
Ο πιο αστείος αλλά και μισητός είναι ο Κουβέλης που με επιμέλεια προστατεύεται από τα μμε και μάλιστα τα καθεστωτικά. Τι είπε το έκτρωμα της αριστεράς? ότι για αυτόν προέχουν οι αποκρατικοποιήσεις, το ξεπούλημα δηλαδή του νερού που πίνει ο κοσμάκης στις δύο μεγαλύτερες πόλεις (ναι είμαι γλαφυρός). Να χαρώ εγώ αριστερό, αλλά θα έπρεπε να γνωρίζει ότι την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς. Μετά το χάος του Φθινοπώρου, είναι βέβαιο ότι θα πρέπει να πάμε σε εκλογές και εκεί θα βρεθεί σε χειρότερη θέση και από τον καρατζαφέρη. Εκτεθιμένος στα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής, πλήρως καταδικασμένος από τον κόσμο και με την στήριξη των μμε να του κάνει περισσότερο κακό από ότι καλό θα βρεθεί στην ανάγκη να κάνει προεκλογική εκστρατία σε πολεμικές συνθήκες. Μάλιστα το κάθε χτύπημα θα προκαλεί μια κρυφή χαρά σε κάθε αριστερό παρόλο που αυτό το συναίσθημα είναι από τα πιο βρώμικα που σημαδεύουν ανεξίτηλα την ευγενία της προσπάθειας. Στο πλαίσιο αυτό είναι αξιέπενη η κίνηση του Σύριζα να καταδικάσει την επίθεση στον πασοκικό .... (τι αξιώμα είχε?) της Κορύνθου.
Ευτυχώς που υπάρχετε και εσείς με την άπλετη προσφορά εναλλακτικών λύσεων και ελπίδας.