υπερβολική η πίεση της τρόικας

Υπερβολική η πίεση της τρόικας

Του Αγγελου Στάγκου

Οι αριθμοί και τα ποσοστά από τις τελευταίες εκθέσεις και στοιχεία του ΟΟΣΑ, της Εθνικής Τράπεζας και της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ανάγλυφα τις δραματικές συνέπειες της κρίσης πάνω στους Ελληνες πολίτες. Μειώσεις παντού, στο ΑΕΠ, σε κοινωνικές δαπάνες, μισθούς, εισοδήματα, κατανάλωση και στην άλλη πλευρά, οι τιμές που στάθηκαν γενικά στο ύψος τους, οι φόροι που αυξήθηκαν θεαματικά και βέβαια η ανεργία που κορυφώθηκε, όπως όλοι γνωρίζουν και παρά πολλοί αισθάνονται στο πετσί τους. Η οικονομική και η κοινωνική κρίση σε όλο τους το μεγαλείο, καθώς συνδυάζονται δυστυχώς και με πολιτική κρίση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χώρα έχει «πιάσει πάτο» ή βρίσκεται κοντά σε αυτόν. Υπάρχουν και θετικές εξελίξεις. Οι εξαγωγές αυξάνονται, το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών βελτιώθηκε, κοντεύουμε να φτάσουμε σε πρωτογενές πλεόνασμα, φαίνεται να απομακρύνθηκε -αλλά δεν είναι ακόμη σίγουρο- ο κίνδυνος εξόδου από την Ευρωζώνη, γίνονται κάποιες προσπάθειες, έστω και δειλές, για εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα, μπαίνουν στη φυλακή κάποιοι που έγιναν μεγάλοι και τρανοί λεηλατώντας το κράτος, αποκαλύπτονται οι χιλιάδες που το απομυζούσαν με πλαστά πιστοποιητικά, βλέπουμε μερικές επενδύσεις και περιμένουμε περισσότερες και μεγαλύτερες. Η αλήθεια είναι όμως ότι η αγανάκτηση και η απαισιοδοξία κυριαρχούν στον πολύ κόσμο και ανάλογο είναι το κλίμα που επικρατεί, δικαιολογημένα ή όχι. Σε όλη αυτή την κατάσταση, ο ξένος παράγοντας έχει παίξει, παίζει και θα συνεχίζει να παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Παρά τα όσα λέγονται, γράφονται και ακούγονται στο πλαίσιο του διάχυτου λαϊκισμού, στην Ελλάδα δημιουργήθηκε πλούτος επειδή ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης αρχικά, της Ευρωζώνης αργότερα, και εκείνη ευθύνεται για τη σπατάλη, την ασυδοσία και την έλλειψη στοιχειώδους ικανότητας να πορευτεί με σύνεση, λογική και προγραμματισμό. Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι γλίτωσε, αν γλίτωσε, από την άτακτη χρεοκοπία, χάρις στη στήριξη από τους δανειστές της τα τελευταία χρόνια. Τους εταίρους και το ΔΝΤ. Που, όμως, σωστά επέμειναν και επιμένουν ότι θα πρέπει από τη δική της πλευρά να δεχθεί και να ικανοποιήσει κάποιους αυστηρούς και επώδυνους όρους. Αυτούς τους επώδυνους όρους ανέλαβε να επιβάλλει και να εποπτεύει η περιβόητη τρόικα, με την επισήμανση ότι τα πράγματα θα ήταν τρισχειρότερα σήμερα αν η χώρα μας είχε αφεθεί στην τύχη της. Δεν έχει τόσο νόημα τώρα η συζήτηση αν το πρόγραμμα εξυγίανσης ήταν σωστό ή όχι από την άρχή, ποιος φταίει για τις επιπτώσεις και κατά πόσο οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 2010 προώθησαν όσο και όπως έπρεπε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Εχει όμως νόημα να τονισθεί ότι σύμφωνα με τις τελευταίες ενδείξεις, από την πρόσφατη επίσκεψη στην Αθήνα και μετά, είναι φανερό ότι οι «τροϊκανοί» δεν πρόκειται να επιτρέψουν καμία χαλάρωση, σε βαθμό ίσως υπερβολικό. Είναι αποφασισμένοι να ελέγχουν την κάθε λεπτομέρεια, όπως αποδείχθηκε από την απειληθείσα καθυστέρηση στην έγκριση της δόσης, επειδή έλειπαν... 80 μόλις υπάλληλοι από τον αριθμό που συμφωνήθηκε να μπει σε καθεστώς κινητικότητας. Ετσι εξηγείται η αγωνία της κυβέρνησης και η απόφασή της να καταφύγει σε καταργήσεις κατηγοριών υπαλλήλων, έτσι, χωρίς αξιολόγηση και σχέδιο. Ωστόσο, αυτή η επιμονή της τρόικας κρύβει κινδύνους. Μπορεί να δικαιολογείται από τις καθυστερήσεις και την έλλειψη βούλησης της ελληνικής πολιτικής τάξης να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις, ή και γιατί οι εταίροι δανειστές θέλουν να αποφύγουν το ενδεχόμενο και νέας στήριξης, με νέα δάνεια, αλλά ρισκάρει την επιβίωση της κυβέρνησης και την πολιτική σταθερότητα της χώρας. Και σίγουρα δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τις τεράστιες θυσίες και την θαυμαστή εγκαρτέρηση που έχει δείξει γενικά ο ελληνικός λαός.    ΚΑΤΗΙΜΕΡΙΝΙ