Χριστουγεννκες προετοιμασίες

Χριστουγεννκες προετοιμασίες

Του Ηλία Σιακαντάρη

Λες και είμαστε γενετικά προγραμματισμένοι. Τις τελευταίες εβδομάδες πριν από διακοπές, θερινές ή χειμερινές, η καθημερινότητα επιβαρύνεται από έναν οργασμό «τακτοποίησης» ενόψει χαλάρωσης: εκκρεμότητες, γενική καθαριότητα, στολισμός, αγορές εξοπλισμού, εφορία, μελομακάρονα – ό,τι ζητά η εποχή ώστε να είναι όλα έτοιμα για τις διακοπές ή τις γιορτές. Το οικοσύστημα της παγκόσμιας οικονομίας μοιάζει να ακολουθεί ανάλογους μηχανισμούς. Διψασμένες για ηρεμία, Ευρώπη και Αμερική ενόψει των γιορτών κάνουν ό,τι μπορούν για να κλείσουν τα ανοιχτά μέτωπα και τις σημαντικές πηγές ανησυχίας, ώστε να ξεκινήσουν τη χρονιά με το δεξί. Στην Ουάσιγκτον οι Αμερικανοί πολιτικοί ετοιμάζονται να ψηφίσουν διετή «νομοθετική ειρήνη». Ανακοίνωσαν διακομματική συμφωνία για τον προϋπολογισμό, σε μια προσπάθεια να ξεπεράσουν τον φαύλο κύκλο του πολιτικού δράματος, ο οποίος ενίοτε βάζει «λουκέτα» στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση και σχεδόν πάντα κουρελιάζει την αξιοπιστία της αμερικανικής διοίκησης. Ο συμβιβασμός στην ουσία «παίρνει πίσω» προγραμματισμένες περικοπές δαπανών ύψους 63 δισ. δολ. για τα επόμενα 2 χρόνια και μειώνει το έλλειμμα κατά 23 δισ. δολ. (Θα την πληρώσουν οι ομοσπονδιακοί υπάλληλοι και οι στρατιωτικοί με αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές, κι όσοι ταξιδεύουν αεροπορικώς – με φόρο στο εισιτήριο.) Η συμφωνία εξουδετερώνει τη 15η Ιανουαρίου ως ημερομηνία - φόβητρο. Αν υπερψηφιστεί, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μπορεί να μείνει ήσυχη ότι θα συνεχίσει να χρηματοδοτείται. Η Ευρώπη έχει τη δική της προθεσμία να αντιμετωπίσει. Είχε πει πως μέχρι το τέλος του χρόνου θα περιγράψει την αρχιτεκτονική της τραπεζικής ένωσης. Οι μέρες τελειώνουν. Το καυτό θέμα αυτή την περίοδο είναι ποιος θα αποφασίζει να «κατεβάσει ρολά» σε μια προβληματική τράπεζα και ποιος θα πληρώσει τις «αποζημιώσεις». Οι υπουργοί Οικονομικών την Τρίτη ανακοίνωσαν πολιτική συμφωνία – που όμως θα εξειδικευτεί μέχρι τη σύνοδο κορυφής. Αυτή προβλέπει ότι την απόφαση θα την λαμβάνει η Κομισιόν και όχι οι κυβερνήσεις (η Γερμανία λύγισε). Αλλά ο ρόλος της Κομισιόν θα περιοριστεί σε ένα «ναι» ή «όχι», τις εισηγήσεις θα τις κάνουν οι κυβερνήσεις, και αν δεν τους αρέσει η απόφαση της Κομισιόν θα μπορούν να την προσβάλλουν (η Γερμανία νίκησε). Πριν από κάθε απόφαση του μηχανισμού για το κλείσιμο των τραπεζών (SRΜ), να βάλει χέρι στα αποθεματικά, θα προηγείται σταθμισμένη ψηφοφορία. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η Γερμανία και οι φίλοι της (Φινλανδία, Ολλανδία) θα έχουν τη δυνατότητα να μπλοκάρουν την εκταμίευση χρημάτων. Αλλά ποιος τελικά θα βάλει τα χρήματα; Οι Ευρωπαίοι καταλήγουν ότι σε πρώτη φάση θα δημιουργηθεί ένα κοινό ταμείο με «χωριστά συρτάρια» για κάθε χώρα που θα συνεισφέρει στην προίκα του. Αν μια τράπεζα χρειαστεί βοήθεια, η αντίστοιχη κυβέρνηση θα μπορεί σε πρώτη φάση να χρησιμοποιήσει μόνο τη δική της συνεισφορά. Αν δεν φτάνουν οι πόροι, αναζητείται τρόπος χρήσης των κουμπαράδων και των άλλων χωρών (η Γερμανία ακόμη αντιστέκεται). Μέχρι στιγμής πάντως δεν υπάρχει αναφορά για στήριξη από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Διάσωσης – το οποίο διαθέτει τα ποσά που θα χρειαζόταν μια τέτοια πιθανότητα. Οι δύο συμβιβασμοί σε ΗΠΑ και Ε.Ε. αγοράζουν χρόνο, χτίζουν μια βιτρίνα αξιοπιστίας, φτιάχνουν (εορταστικό) κλίμα. Δεν είναι δύσκολο – αυτό τον καιρό αισιόδοξοι επενδυτές πλειοψηφούν στις αγορές με συντριπτική αναλογία σε σχέση με τους απαισιόδοξους. Ομως και οι δύο συμβιβασμοί είναι τόσο ατελείς σε έκταση και τόσο εξαντλητικοί σε λεπτομέρεια που μοιάζουν μη λειτουργικοί. Επιπλέον και οι δύο συμβιβασμοί μεταθέτουν τη μόνιμη λύση στο μέλλον. Σίγουρα δεν θα είναι οι τελευταίοι. Αλλά ούτως ή άλλως, καμιά «φασίνα» δεν είναι η τελευταία.kathimerini