Οι επιπτώσεις του μεγάλου γερμανικού συνασπισμού στην ελληνική οικονομία

«Μια από τα ίδια» αναφέρουν πολιτικοί επιστήμονες και αναλυτές

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  10/12/2013 06:00

Η καγκελάριος και πρόεδρος του CDU Αγκελα Μέρκελ με τον πρόεδρο του SPD Ζίγκμαρ Γκάμπριελ

1

emailεκτύπωση  

Είναι το πιο αντιπαθητικό ακρωνύμιο της χρονιάς στη Γερμανία: το Gro Ko, βγαλμένο από τις αρχικές συλλαβές των λέξεων Grosse Koalition, ήτοι ο μεγάλος συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών.

«Είναι κάτι μεταξύ κροκόδειλου και γκρανγκινιόλ» έλεγε αναλυτής. Ένας λόγος παραπάνω για τα μέσα ενημέρωσης να τον υιοθετήσουν για να προβάλουν την σχεδόν τερατόμορφη δύναμη μιας κυβέρνησης, που απορρέει από την ψήφο υποστήριξης του 80% των βουλευτών.

Οι περισσότεροι αναλυτές είναι σύμφωνοι: Στον τομέα της εργασιακής πολιτικής, ο μεγάλος συνασπισμός σηματοδοτεί στροφή προς τα αριστερά. Όχι όμως μόνο λόγω της Σοσιαλδημοκρατίας. Αλλά και λόγω των Χριστιανοδημοκρατών, οι οποίοι, απαλλαγμένοι πλέον από το «βαρίδι» του προηγούμενου κυβερνητικού τους εταίρου, των σούπερ-νεοφιλελεύθερων Ελεύθερων Δημοκρατών, μπορούν να υλοποιούν τώρα απερίσπαστα τα μέτρα, που είχαν από καιρό στο πρόγραμμά τους, όπως η (υπό όρους) καθιέρωση του κατώτατου ωριαίου μισθού, η μείωση της προσωρινής εργασίας και πάει λέγοντας.

«Οι Σοσιαλδημοκράτες παρουσιάζουν τα μέτρα ως δική τους ευρεσιτεχνία» λέει η καθηγήτρια των πολιτικών επιστημών στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου Τάνια Μπέρτσελ. «Ξεχνούν όμως να αναφέρουν, ότι ήταν ο δικός τους Γκέρχαρτ Σρέντερ που προκάλεσε το 2003 τη μεγάλη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, και ότι οι Χριστιανοδημοκράτες ήταν τώρα σύμφωνοι μαζί τους».

Στον τομέα της ευρωπαϊκής πολιτικής, αντίθετα, δεν υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις. «Μια από τα ίδια» κρίνει η κ.Μπέρτσελ. Κι αυτό επειδή η γραμμή των Σοσιαλδημοκρατών, ακόμα και όταν ήταν στην αντιπολίτευση, δεν διέφερε ποτέ ουσιαστικά από εκείνη των τωρινών τους εταίρων. Όποιος άκουγε προσεκτικά τους λόγους τους για την ευρωζώνη, προσθέτει, ήξερε ότι ο πρόεδρος τους Σίγκμαμ Γκάμπριελ και ο υποψήφιος καγκελάριος τους Πέερ Στάινμπρουκ μιλούσαν σχεδόν την ίδια γλώσσα με την Άνγκελα Μέρκελ.

Ανοικτό μένει ακόμα το όνομα του νέου υπουργού οικονομικών. Όμως οι ενδείξεις πληθαίνουν, ότι αυτός θα είναι πάλι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Τόσο η μεγάλη πλειοψηφία των Γερμανών, όσο και πολλοί ειδικοί, τον θεωρούν μαέστρο στο είδος του.

«Είναι ο τελευταίος εναπομείνας Χριστιανοδημοκράτης, που σκέφτεται στρατηγικά για την Ευρώπη» λέει ο οικονομολόγος Γκούσταβ Χορν. «Είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση, επειδή δεν αποκρούει δογματικά την αμοιβαιοποίηση των χρεών» προσθέτει και επαυξάνει η κ.Μπέρτσελ. «Σε αυτό συμφωνεί με τον Φρανσουά Ολάντ. Με τη διαφορά, ότι ο Ολάντ θέλει πρώτα την παροχή αλληλεγγύης και ύστερα την επιβολή όρων, ενώ ο Σόιμπλε προκρίνει το αντίστροφο».

Οι Σοσιαλδημοκράτες δεν έχουν βέβαια παραιτηθεί από τέτοιο υπουργείο-κλειδί. Όμως και οι Χριστιανοδημοκράτες δεν κάνουν πίσω. «Θα δώσουμε τη μάχη για να μείνει ο Σόιμπλε επικεφαλής του» δηλώνει ο εκπρόσωπος τους σε θέματα προϋπολογισμού Νόρμπερτ Μπάρτλε. Και η γενική εντύπωση είναι, ότι θα την κερδίσουν.

Το αποτέλεσμα ενός τέτοιου «κέρδους» είναι ορατό για την Ελλάδα: Συνέχιση της εφαρμογής του μνημονίου με πιθανή όμως πρόσθεση αναπτυξιακών «ενέσεων» υπό την πίεση των Σοσιαλδημοκρατών.

Και η ίδια η τρόικα; Εν όψει τέτοιων κοινωνικών «αγριοτήτων», δεν θα έπρεπε να εγκαταλείψει την Ελλάδα, όπως ζητά ο αυστριακός Σοσιαλδημοκράτης Χάνες Σβόμποντα;

«Προβληματικό αίτημα» απαντά η κ.Μπέρτσελ. Κι αυτό, επειδή το ένα μέλος της, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, θέλει ηπιότερη λιτότητα, από ότι τα δυο άλλα μέλη, η Κομισιόν και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

«Χωρίς το ΔΝΤ, οι όροι του δανεισμού θα γίνουν πολύ σκληρότεροι» προσθέτει. Και τότε οι Έλληνες θα μετανιώσουν μάλλον πικρά για την αποχώρηση της τρόικάς.

- Ο Κλέμενς Φούεστ είναι διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Οικονομικών Ερευνών ZEW στο Μάνχαϊμ.

Στην Ελλάδα, η τρόικα απαιτεί από την κυβέρνηση την απελευθέρωση των πλειστηριασμών . Είναι αυτό συμβατό με την έννοια των χρηστών μεταρρυθμίσεων;

Αυτό ισχύει σε όλο τον κόσμο για εκείνους, που έχουν δώσει τα σπίτια τους ως εγγύηση για τις οφειλές τους στις τράπεζες. Αυτό δεν σημαίνει όμως, ότι η τρόικα μπορεί να ζητά την έξωση των ανθρώπων, που δεν έχουν άλλο κατάλυμα. Η αναγκαστική εκκένωση θα πρέπει να επιτρέπεται μόνο αν οι θιγόμενοι μπορούν να βρουν άλλη κατοικία. Η  ελληνική κυβέρνηση πρέπει να φροντίσει, να μπορεί κάθε έλληνας πολίτης να κατοικεί αξιοπρεπώς.

Είναι δυνατή η έξοδος της Ελλάδας από την κρίση χωρίς δραστικό „κούρεμα", ή κάτι παρόμοιο, όπως χαμηλότεροι τόκοι;   

Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αποσβέσει τα χρέη της χωρίς πρόσθετες ελαφρύνσεις. Αν αυτό είναι νέο „κούρεμα", ή χαμηλότεροι τόκοι, είναι καθαρά τεχνικό θέμα. Το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο: Το λογαριασμό θα τον πληρώσουν οι φορολογούμενοι άλλων χωρών.  το ΒΗΜΑ