Ο ΝΕΟΣ ΑΝΤΙΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΣ Αποφασισμένος να επιβάλει κοινωνική στροφή ο Γκάμπριελ

Ο ΝΕΟΣ ΑΝΤΙΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΣ

Αποφασισμένος να επιβάλει κοινωνική στροφή ο Γκάμπριελ

Μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας αντικαγκελάριο σε μια κυβέρνηση που ένα από τα μέλη της σας έχει χαρακτηρίσει «χοντρό» και «ανίκανο»; Η ερώτηση απευθύνθηκε πρόσφατα στον Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, γνωστό στη Γερμανία ως «Ζίγκι», που θα έχει αυτή ακριβώς τη θέση στη νέα γερμανική κυβέρνηση. Και η απάντησή του ήταν η εξής: «Αυτός που χρησιμοποίησε αυτό τον χαρακτηρισμό για μένα έχει κατά το ήμισυ δίκιο. Σε σας εναπόκειται να αποφασίσετε ποιο είναι το ήμισυ!»

Η αλήθεια είναι ότι το «ήμισυ» είναι προφανές. Ο Γκάμπριελ μόνο ανίκανος δεν είναι. Διεξήγαγε με πολύ επιδέξιο τρόπο τις διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης, παρά την ήττα του υποψηφίου του SPD για την καγκελαρία, του Πέερ Στάινμπρουκ. Ένα μέρος της Ευρώπης περιμένει τώρα από αυτόν να επιβάλει στη νέα κυβέρνηση μια κοινωνική στροφή.

Τους τελευταίους μήνες, οι τακτικές ικανότητες του Γκάμπριελ αιφνιδίασαν τους επιφυλακτικούς παρατηρητές. Πρώτα απ' όλα, δεν θεωρήθηκε υπεύθυνος για το καταστροφικό ποσοστό του κόμματός του στις εκλογές (25%). Η ήττα αυτή θα μπορούσε να του στοιχίσει τη θέση του. Αντί γι' αυτό, ο Γκάμπριελ πέρασε στην αντεπίθεση και πρότεινε στην καγκελάριο μια κυβερνητική συμφωνία, υπό έναν όρο: να θέσει το τελικό πρόγραμμα υπ' όψη της βάσης του κόμματός του. Με τον τρόπο αυτό, κατάφερε να επιβάλει στους Χριστιανοδημοκράτες τα βασικά αιτήματα του κόμματός του. «Χάσαμε τις εκλογές, αλλά κέρδισε τις διαπραγματεύσεις», λέει ένας συνεργάτης του.

Το 2009, όταν ο Γκάμπριελ εξελέγη πρόεδρος του SPD, το κόμμα βρισκόταν στα πρόθυρα της διάλυσης. Οι μεταρρυθμίσεις του Γκέρχαρντ Σρέντερ είχαν κοστίσει στο κόμμα δέκα εκατομμύρια ψήφους. Προερχόμενος από την Αριστερά, ο 54χρονος πρώην δάσκαλος απέδειξε πολύ γρήγορα πόσο πραγματιστής είναι. Απευθυνόμενος στη δεξιά πτέρυγα του κόμματός του, που έχει στενές σχέσεις με τους οικονομικούς κύκλους, επαναβεβαίωσε την πίστη του στη δημοσιονομική πειθαρχία. Παράλληλα, όμως, κατήγγειλε τις φιλελεύθερες «υπερβολές» της εποχής Σρέντερ.

Γεννημένος το 1959 στο Γκόσλαρ, ο Γκάμπριελ υπέστη στα τρία του χρόνια το τραύμα του χωρισμού των γονιών του. Στην αρχή έζησε με τον πατέρα του, ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία να τον εξευτελίσει, ενώ συχνά τον έδερνε. Όπως θα αποκάλυπτε ο ίδιος σε μια συνέντευξή του που έδωσε πέρυσι στην «Ντι Τσάιτ», ο πατέρας του διατήρησε τις ναζιστικές του πεποιθήσεις μέχρι τον θάνατό του, το 2012. Στο σπίτι του άλλωστε διατηρούσε πολλά ακροδεξιά περιοδικά. Βαριά κληρονομιά για ένα παιδί, το οποίο στα 18 του έγινε μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και επισκέφθηκε στη συνέχεια επανειλημμένα το Ισραήλ. Την ημέρα της κηδείας του πατέρα του, ο Ζίγκμαρ θα έλεγε πάνω από τον τάφο: «Θεέ μου, πόσο πολύ κατέστρεψες τη ζωή μου!»

Στα δέκα του χρόνια, ο Ζίγκμαρ μετακόμισε στο σπίτι της μητέρας του. Και από τότε ήταν αποφασισμένος να πολεμήσει την αδικία. Όπως λέει ένας φίλος του, ο ηγέτης του SPD δεν ανέχεται να μην τυγχάνουν της σωστής μεταχείρισης οι αδύναμοι άνθρωποι.

Νεαρός βουλευτής ακόμη στην Κάτω Σαξονία, ο Γκάμπριελ θύμωσε μια μέρα επειδή ο Σρέντερ –που τότε ήταν πρωθυπουργός του κρατιδίου– δεν ανταποκρινόταν στο αίτημά του να διατεθούν περισσότεροι πόροι στην τοπική αστυνομία. Στη διάρκεια λοιπόν της συνεδρίασης του κοινοβουλίου, πήρε το σακάκι του κι έφυγε, κτυπώντας την πόρτα τόσο δυνατά που βούιξε όλο το κτίριο. Ο Σρέντερ εντυπωσιάστηκε από την τόλμη του και ικανοποίησε το αίτημά του. «Έπρεπε όμως να τον παίρνουμε κάθε τόσο παράμερα και να του ζητάμε να ηρεμήσει, ήταν ανεξέλεγκτος», λέει ο Αξελ Πλάουε, παλιό στέλεχος του κόμματος στην περιοχή.

Ο αυθορμητισμός του και η ενεργητικότητά του έφεραν πάντως αποτελέσματα: το 1999, ο Γκάμπριελ έγινε ο νεότερος πρωθυπουργός γερμανικού κρατιδίου (της Κάτω Σαξονίας), ενώ ο Σρέντερ είχε μετακομίσει ήδη στο Βερολίνο. Και δεν σταμάτησε να τον επικρίνει. Ο Σρέντερ περίμενε την ευκαιρία να τον εκδικηθεί. Κι όταν ο Γκάμπριελ ηττήθηκε απροσδόκητα στις περιφερειακές εκλογές του 2003, υποβιβάστηκε σε «υπεύθυνο της ποπ κουλτούρας» και απέκτησε το παρατσούκλι «Ζίγκι Ποπ».

Ο πρώην βαρόνος της Κάτω Σαξονίας είχε μια δεύτερη ευκαιρία το 2005, όταν διορίστηκε υπουργός Περιβάλλοντος στον πρώτο Μεγάλο Συνασπισμό της Άγγελα Μέρκελ. «Την εκτιμώ πολύ», αναγνωρίζει σε ιδιωτικές συζητήσεις. Και η συμπάθεια πρέπει να είναι αμοιβαία, αν κρίνει κανείς από τις φωτογραφίες τους με τα κόκκινα άνορακ σε ένα ταξίδι που έκαναν το 2007 στη Γροιλανδία για να αναδείξουν τους κινδύνους του φαινομένου του θερμοκηπίου…

Πηγή: L'Express / ΑΠΕ-ΜΠΕ