Μια ήττα που εξελίσσεται σε πανωλεθρία

Μια ήττα που εξελίσσεται σε πανωλεθρία Του Στέφανου Κασιμάτη Κοντεύει ενάμισης μήνας αφότου -μετά βασάνων και κόπων- η κυβέρνηση πέτυχε την υπερψήφιση τροπολογίας του υπουργείου Παιδείας, βάσει της οποίας όσοι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων δεν μετείχαν στην απογραφή θα ετίθεντο αυτομάτως σε διαθεσιμότητα. Εκατό από αυτούς δεν το έπραξαν μέσα στην προθεσμία, οπότε το υπουργείο έσπευσε να ανακοινώσει ότι όλοι αυτοί εμπίπτουν στην πρόβλεψη της νομοθετικής ρύθμισης. Οι εκατό όμως δεν ήσαν τυχαίοι. Επρόκειτο για τους μαχητικότερους συνδικαλιστές της Αριστεράς μεταξύ των απεργούντων διοικητικών υπαλλήλων. Οσο για τη στάση τους, ήταν η αναμενόμενη: αφού αυτοί προέτρεπαν όλους τους άλλους να μην απογραφούν, πώς θα το έκαναν οι ίδιοι; Ως και σ’ αυτό, όμως, ο υπουργός υποχώρησε, σταδιακά και ατιμωτικά. Στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης που διεξάγει με τους απεργούς, πρότεινε αρχικά να επιβληθεί στους απείθαρχους αρνητική μοριοδότηση, αλλά οι απεργοί δεν είχαν λόγο να συμφωνήσουν με έναν αντίπαλο που ετοιμάζεται να υποχωρήσει ατάκτως. Ωσπου, το Σαββατοκύριακο που πέρασε, ενέδωσε απολύτως στις απαιτήσεις τους και απέσυρε εντελώς οποιαδήποτε κύρωση εις βάρος τους. Τι άλλο μένει πια για να εξευτελισθεί πλήρως η νομιμότητα; Να τους υποδεχθεί ο υπουργός αυτοπροσώπως πίσω στις δουλειές τους και να τους σερβίρει τον καφέ, αρκεί να δεχθούν να ανοίξουν το πανεπιστήμιο; Δεν αποκλείεται και αυτό να το δούμε. (Γιατί όχι, όταν στο Παρίσι είδαν τον Ιουλιανό του Πελεγρίνη;). Ο υπουργός θυμίζει άνθρωπο που έχει πιαστεί σε κινούμενη άμμο: κάθε κίνηση που επιχειρεί τον βυθίζει παρακάτω. Είναι επόμενο, λοιπόν, να μη χρειάζεται να κάνουν οτιδήποτε οι αντίπαλοι της κυβέρνησης. Τους αρκεί να μένει στη θέση του ο Κ. Αρβανιτόπουλος. Αφενός, επειδή η ήττα της διαθεσιμότητας στο πεδίο των δύο παλαιότερων ΑΕΙ της χώρας εμψυχώνει όσους την αμφισβητούν αλλού (π.χ., τους γιατρούς) και, αφετέρου, επειδή η παραμονή του υπόσχεται την εξέλιξη της νίκης των απεργών του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ σε θρίαμβο. Γι’ αυτό και ο Πελεγρίνης, με την παροιμιώδη αμεριμνησία του, μεταφέρει κυριακάτικα το ψώνιο του στο Παρίσι, ενώ την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ σπεύδει να ζητεί την παραίτηση του Αρβανιτόπουλου, προεξοφλώντας ότι ο εγωισμός του πρωθυπουργού θα την αποτρέψει. Οσον αφορά, τέλος, την παραπομπή του Πελεγρίνη στο πειθαρχικό συμβούλιο, είναι σχεδόν άνευ σημασίας. Εδώ ο άνθρωπος αυτός πήγε ώς το Παρίσι για να παίξει μπροστά σε πενήντα απελπισμένους και δεν θα πάει να δώσει παράσταση στο πειθαρχικό; Προς το παρόν ξεκουράζεται Δημοσιεύθηκε η φήμη ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής Β΄ ο Ακούραστος, πληροφορηθείς ότι ο Αντώνης Σαμαράς προτίθεται να συμπεριλάβει τον Γιάννη Στουρνάρα στο ψηφοδέλτιο επικρατείας των επομένων εκλογών, διεμήνυσε τη δυσαρέσκειά του προς την ηγεσία του κόμματος που ίδρυσε ο θείος του διά της απειλής ότι στην περίπτωση αυτή ο ίδιος δεν πρόκειται να είναι υποψήφιος. Χθες, ωστόσο, κύκλοι του πρώην πρωθυπουργού (δηλαδή, ο εξής ένας: ο Αντώναρος...) διέψευσαν τα λεχθέντα σχετικώς, με την εξής δήλωση: «Ουδέποτε ο πρώην πρωθυπουργός είχε συναρτήσει τις δικές του αποφάσεις για τα επόμενα πολιτικά του βήματα με κινήσεις οιουδήποτε άλλου προσώπου». Εφόσον δεχθούμε ότι η δήλωση είναι πραγματική και μεταφέρθηκε επακριβώς, προκύπτουν ορισμένα ζητήματα. Πρώτον, όταν ο Κ. Καραμανλής ή το φερέφωνό του αναφέρεται σε «κινήσεις οιουδήποτε άλλου προσώπου», εννοεί μόνο τον Γ. Στουρνάρα ή μήπως και τον Α. Σαμαρά; Και τους δύο, φαντάζομαι, εξ ου και η σκόπιμη ασάφεια της διατύπωσης. Δεύτερον, ώστε οι σκέψεις του Κ. Καραμανλή για το μέλλον περιλαμβάνουν κάποια «επόμενα πολιτικά βήματα»; Μάλλον. Ειδάλλως, για ποιο λόγο να το λέει ο δικός του; Σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτά τα βήματα δεν είναι του άμεσου μέλλοντος. Ως γνωστόν, ο πρώην πρωθυπουργός ακόμη αναπληρώνει τον ύπνο που στερήθηκε κατά την περίοδο 2004-2009... Επανεξελέγη Μπορείτε να φαντασθείτε ότι υπάρχει ένας κόσμος πιο μίζερος και αξιολύπητος από αυτόν του ΚΚΕ; Και όμως, υπάρχει. Διαβάστε αυτό: «Η Λούκα Κατσέλη επανεξελέγη πρόεδρος του κόμματος κατά το πρώτο συνέδριο της Κοινωνικής Συμφωνίας, το οποίο ολοκληρώθηκε με την έγκριση της πολιτικής εισήγησης...». Φαντασθείτε μόνο πόση δυστυχία κρύβεται πίσω από αυτές τις γραμμές. Τη Λούκα να ξυπνά το πρωί της Κυριακής, να στολίζεται ως λατέρνα με τα μπιζού της, έπειτα να σέρνει πίσω της έναν δύσθυμο Γεράσιμο και να πηγαίνουν στην υγρή αίθουσα ενός δεύτερης κατηγορίας ξενοδοχείου, για να συναντήσουν κάποια θλιβερά περιτρίμματα της πασοκαρίας. Σταματώ εδώ, όμως, γιατί διαφορετικά θα τη λυπηθώ ώς κι εγώ... Μνήμη Πάτρικ Λη Φέρμορ Ο συγγραφέας με την περιπετειώδη ζωή, που πέθανε πρόπερσι, ήταν σπάνια περίπτωση και ως προς την κατανάλωση αλκοόλ. Σχετικώς, βρήκα την εκπληκτική μαρτυρία της βιογράφου του Αρτεμις Κούπερ, σε ένα σημείωμα στους «Times». Κάποτε τον συνόδευσε σε μία εκδήλωση, όπου ο Φέρμορ κατέβασε 17 ποτήρια σαμπάνια. Επειτα τον κάλεσε στο σπίτι της για φαγητό μαζί με άλλους φίλους. «Φαντάζομαι ότι θα ήθελες λίγο νερό», του είπε. Εκείνος, που ανήκε σε όσους απεχθάνονται το νερό (επειδή εκεί μέσα ζουν τα ψάρια και κάνουν μεταξύ τους διάφορα αηδιαστικά πράγματα...), αγνόησε την παρατήρηση και ζήτησε ένα πολύ ελαφρύ ουίσκι. Γέμισε το ποτήρι μέχρι τη μέση και έβαλε μια ιδέα σόδα (είπαμε, πολύ ελαφρύ). Στο δείπνο ήπιε μόνος του ένα μπουκάλι κρασί. Μετά από όλα αυτά, διάβασε στους συνδαιτυμόνες του το αγαπημένο του απόσπασμα από τους «Βίους των Ζωγράφων», του Βασάρι. Διάβασε δύο σελίδες χωρίς να μασήσει ούτε μία λέξη. Σημειωτέον ότι ο Φέρμορ πέθανε στα 96 του. Ελπίζω κάποιοι να φρόντισαν να διατηρηθεί το ήπαρ του ―θα ήταν απώλεια για την επιστήμη αν δεν μελετηθεί...  KATHIMERINI