Η συνεργασία και ο κίνδυνος
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Λίγο πριν από τις εκλογές, δύο επισημάνσεις. Παρακολουθώντας μια τηλεοπτική συζήτηση στην οποία συμμετείχαν ο Γιάννης Δραγασάκης και η Ντόρα Μπακογιάννη, επιβεβαιώθηκε η πεποίθηση πως όταν οι πολιτικοί είναι σοβαροί, και συζητούν με νηφαλιότητα την ουσία, αντί να διολισθαίνουν σε λαϊκισμούς και κραυγές, συνεισφέρουν στην ουσιαστική ενημέρωση της κοινής γνώμης. Ταυτόχρονα, δείχνουν και στον πλέον δύσπιστο πολίτη ότι ακόμη και αν ξεκινούν από αντικρουόμενες ιδεολογικές αφετηρίες, είναι σε θέση να συνεργασθούν, εάν αυτή είναι η λύση που προτιμά και θα επιβάλει στις κάλπες ο λαός.
Οικοδομώντας στην κοινή λογική, στον ρεαλισμό που επιβάλλουν οι συνθήκες, στην εμπειρία που διαθέτει πλέον και ο ΣΥΡΙΖΑ και τοποθετώντας στα υπουργεία και σε άλλες καίριες θέσεις τα πιο σοβαρά και ικανά στελέχη που διαθέτουν τόσο το μέχρι πρότινος κυβερνών κόμμα όσο και η Νέα Δημοκρατία, μπορεί να σχηματισθεί ένας αποτελεσματικός «μεγάλος συνασπισμός», χωρίς, φυσικά, να περιορίζεται στους δύο, αφού θα μπορούσαν να συμμετάσχουν και άλλα κόμματα. Το σίγουρο είναι πως η ειλικρινής και αντικειμενική αποτίμηση της πραγματικότητας και η υπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος, επιβάλλουν μια ευρεία συνεργασία.
Η δεύτερη επισήμανση αφορά το τρίτο κόμμα. Με δεδομένους τους συσχετισμούς δυνάμεων τα τελευταία τρία χρόνια, η ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ και η προοπτική αναρρίχησής του στην τρίτη θέση υπηρετεί δύο στόχους: ο πρώτος, και για τον γράφοντα, ο σημαντικότερος, θα βγάλει τη Χρυσή Αυγή από την τρίτη θέση στην οποία έχει εδραιωθεί τα τελευταία χρόνια. Είναι δυσφημιστικό για τη χώρα ένα νεοναζιστικό κόμμα να παραμένει σταθερά τρίτο και με σημαντικό ποσοστό. Μια σταδιακή υποχώρηση της Χρυσής Αυγής θα σηματοδοτούσε την επιστροφή του εκλογικού και κοινοβουλευτικού σκηνικού σε μια κανονικότητα υπό την έννοια ότι η Χ.Α. θα υποχωρούσε στον φυσικό της χώρο, αυτόν της περιθωριοποίησης.
Περιέργως, σε αυτή την εξέλιξη θα μπορούσε να συμβάλει η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Εριστική για πολλούς, αλλά εμβληματική για άλλους, η πρόεδρος της Βουλής υψώνει έναν αντισυστημικό λόγο, διανθισμένο από έντονα πατριωτικά στοιχεία, που μπορεί να έχει απήχηση σε ένα τμήμα των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής. Οχι στους νεοναζί, ούτε φυσικά στους ακροδεξιούς εθνικιστές, αλλά στους απλούς απογοητευμένους ανθρώπους που έχουν παρασυρθεί από το αντισυστημικό μήνυμα που εκπέμπει η Χρυσή Αυγή με αποτέλεσμα να γιγαντώνονται τα ποσοστά της και να εκπέμπεται διεθνώς μια διαστρεβλωτική εικόνα για την ελληνική κοινωνία.
Ελπίζεται ότι οι κάλπες και η μετεκλογική συμπεριφορά των πρωταγωνιστών, θα οδηγήσουν σε μια ευρεία κυβερνητική συνεργασία, και, ταυτόχρονα, θα αποτραπεί το εξαιρετικά ενοχλητικό και επικίνδυνο ενδεχόμενο ανάληψης του ρόλου της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τη Χρυσή Αυγή.
Οικοδομώντας στην κοινή λογική, στον ρεαλισμό που επιβάλλουν οι συνθήκες, στην εμπειρία που διαθέτει πλέον και ο ΣΥΡΙΖΑ και τοποθετώντας στα υπουργεία και σε άλλες καίριες θέσεις τα πιο σοβαρά και ικανά στελέχη που διαθέτουν τόσο το μέχρι πρότινος κυβερνών κόμμα όσο και η Νέα Δημοκρατία, μπορεί να σχηματισθεί ένας αποτελεσματικός «μεγάλος συνασπισμός», χωρίς, φυσικά, να περιορίζεται στους δύο, αφού θα μπορούσαν να συμμετάσχουν και άλλα κόμματα. Το σίγουρο είναι πως η ειλικρινής και αντικειμενική αποτίμηση της πραγματικότητας και η υπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος, επιβάλλουν μια ευρεία συνεργασία.
Η δεύτερη επισήμανση αφορά το τρίτο κόμμα. Με δεδομένους τους συσχετισμούς δυνάμεων τα τελευταία τρία χρόνια, η ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ και η προοπτική αναρρίχησής του στην τρίτη θέση υπηρετεί δύο στόχους: ο πρώτος, και για τον γράφοντα, ο σημαντικότερος, θα βγάλει τη Χρυσή Αυγή από την τρίτη θέση στην οποία έχει εδραιωθεί τα τελευταία χρόνια. Είναι δυσφημιστικό για τη χώρα ένα νεοναζιστικό κόμμα να παραμένει σταθερά τρίτο και με σημαντικό ποσοστό. Μια σταδιακή υποχώρηση της Χρυσής Αυγής θα σηματοδοτούσε την επιστροφή του εκλογικού και κοινοβουλευτικού σκηνικού σε μια κανονικότητα υπό την έννοια ότι η Χ.Α. θα υποχωρούσε στον φυσικό της χώρο, αυτόν της περιθωριοποίησης.
Περιέργως, σε αυτή την εξέλιξη θα μπορούσε να συμβάλει η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Εριστική για πολλούς, αλλά εμβληματική για άλλους, η πρόεδρος της Βουλής υψώνει έναν αντισυστημικό λόγο, διανθισμένο από έντονα πατριωτικά στοιχεία, που μπορεί να έχει απήχηση σε ένα τμήμα των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής. Οχι στους νεοναζί, ούτε φυσικά στους ακροδεξιούς εθνικιστές, αλλά στους απλούς απογοητευμένους ανθρώπους που έχουν παρασυρθεί από το αντισυστημικό μήνυμα που εκπέμπει η Χρυσή Αυγή με αποτέλεσμα να γιγαντώνονται τα ποσοστά της και να εκπέμπεται διεθνώς μια διαστρεβλωτική εικόνα για την ελληνική κοινωνία.
Ελπίζεται ότι οι κάλπες και η μετεκλογική συμπεριφορά των πρωταγωνιστών, θα οδηγήσουν σε μια ευρεία κυβερνητική συνεργασία, και, ταυτόχρονα, θα αποτραπεί το εξαιρετικά ενοχλητικό και επικίνδυνο ενδεχόμενο ανάληψης του ρόλου της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τη Χρυσή Αυγή.
No comments:
Post a Comment