Οι πιθανές συνέπειες της στάσης Κουβέλη Του Αγγελου Σταγκου Αποτελεί παραβίαση ανοιχτών θυρών η επισήμανση ότι η προσεχής εβδομάδα είναι εξαιρετικά κρίσιμη για την τύχη της κυβέρνησης και της χώρας. Σε κανονικές συνθήκες κανείς στα σωστά του δεν θα ταύτιζε τις δύο, αλλά είναι σαφές ότι η συγκυρία δεν είναι συνηθισμένη. Οι συνθήκες είναι έκτακτες και δυστυχώς αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει άλλο ορατό κυβερνητικό σχήμα που να εγγυάται καλύτερη διαχείριση της κατάστασης. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι η πλειοψηφία του λαού θέλει πραγματικά να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Το πιθανότερο είναι ότι τυπικά και με πολιτικούς όρους, η κατάρρευση της κυβέρνησης θα αποφευχθεί, αν και κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά, αν λάβουμε υπ’ όψιν τη στάση των ηγεσιών, τον αναβρασμό που επικρατεί στις κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση και κυρίως στο ΠΑΣΟΚ και τις φανερές και κρυφές πιέσεις που ασκούνται από πολλές πλευρές στους βουλευτές για να μην περάσουν τα μέτρα. Η πολιτική τάξη δεν διακρίνεται για τη βούλησή της να προωθηθούν οι μεταρρυθμίσεις σε όλο το εύρος του Δημοσίου, της οικονομίας και της κοινωνίας, αλλά είναι πολλά τα μεγάλα και μικρά συμφέροντα που έχουν διαμορφώσει και πασχίζουν για τη συντήρηση του πλέγματος, το οποίο ονομάζεται «ελληνική πραγματικότητα». Προϋπόθεση για να αποφευχθεί η άμεση κατάρρευση της κυβέρνησης είναι να υπερψηφιστούν την Τετάρτη στη Βουλή τα επώδυνα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί με την τρόικα. Είναι γνωστή η απόφαση του Φ. Κουβέλη και της ΔΗΜΑΡ να μην ψηφίσουν τα λεγόμενα «εργασιακά», είναι γνωστή η ρευστότητα που χαρακτηρίζει σήμερα το ΠΑΣΟΚ, ενώ είναι άγνωστο αν θα υπάρξουν και πόσες διαρροές από τη Νέα Δημοκρατία. Παρ’ όλα αυτά, και σύμφωνα με τους υπολογισμούς του κυβερνητικού επιτελείου και άλλων, τα μέτρα θα υπερψηφιστούν από 154-158 βουλευτές. Αν υπερψηφιστούν από λιγότερους, αλλά πάνω από 151, η κυβέρνηση θα υποστεί σοβαρό πλήγμα, αν υπερψηφιστούν από την πλειοψηφία των παρόντων, αλλά κάτω από 150, θα δημιουργηθεί πολύ μεγάλο πρόβλημα σταθερότητας. Η αντιπολίτευση θα ουρλιάζει ότι δεν θα υπάρχει πολιτική νομιμοποίηση για την εφαρμογή των μέτρων, που έτσι και αλλιώς θα είναι δύσκολη. Οι πληροφορίες λένε ότι οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ (όλοι;) θα δηλώσουν «παρών» στη συγκεκριμένη ψηφοφορία και ότι στόχος του κόμματος δεν είναι η πτώση της κυβέρνησης. Γι’ αυτό θα υπερψηφίσουν τον προϋπολογισμό, δύο ημέρες αργότερα, δίδοντας με αυτόν τον τρόπο ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Είναι δυνατή όμως μία τέτοια ακροβασία και μπορούν να ανεχθούν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ ως κυβερνητικό εταίρο ένα κόμμα που ψηφίζει «αλά καρτ», ενώ οι ίδιοι -ειδικά το ΠΑΣΟΚ- φυλλορροούν; Αν υποτεθεί φυσικά ότι η ΔΗΜΑΡ θέλει να παραμείνει στην κυβέρνηση. Και μπορούν να πορευτούν στη συνέχεια ως μοναδικοί εταίροι μέχρι το τέλος της τετραετίας ή ώς τις ευρωεκλογές; Ή, πώς θα «μετρήσουν» οι δανειστές τη σταθερότητα της κυβέρνησης και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις σχετικά με τη χορήγηση της πολυπόθητης δόσης και των διευκολύνσεων που περιμένει η Αθήνα; Και αν επιμένουν στην υπογραφή του επικαιροποιημένου μνημονίου από τους τρεις της κυβέρνησης συνεργασίας, τον υπουργό Οικονομικών και τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, τι θα κάνει ο Φ. Κουβέλης; Κυκλοφορεί το σενάριο ότι ο Αντ. Σαμαράς επιθυμεί στην πραγματικότητα την πτώση της κυβέρνησης, αφού εξασφαλίσει προηγουμένως τη δόση των 31,5 δισ. και την επιμήκυνση. Κατά το ίδιο σενάριο, πιστεύει ότι θα συσπειρώσει γύρω του σε νέες εκλογές όλους όσοι είναι υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας και θα δώσει έναν διμέτωπο αγώνα απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τη «Χρυσή Αυγή». Ακόμη και αν χάσει σε πρώτη φάση, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορεί να σχηματίσει μόνος του κυβέρνηση, ή θα καταρρεύσει πολύ σύντομα και τότε θα κυριαρχήσει ο σημερινός πρωθυπουργός στην πολιτική ζωή της χώρας. Ωστόσο, όλα αυτά είναι ασκήσεις επί χάρτου, οι εξελίξεις δεν ακολουθούν γραμμική πορεία, ο ρόλος του ξένου παράγοντα δεν μπορεί να αγνοηθεί και τέλος, θα υπάρχει χώρα ώς τότε για να επαληθευτούν αυτές οι σκέψεις, αν γίνονται; Αμφίβολο.  kathimerini