Fear and loathing στη Βουλή των Ελλήνων Tου Στεφανου Κασιματη Σε χθεσινή συνέντευξή της, η Ζωή Κωνσταντοπούλου (το κοριτσάκι του «Εξορκιστή» που μεγάλωσε και έγινε βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ...) άφησε υπαινιγμούς ότι το τηλέφωνό της παρακολουθείται. Φρίκη και δέος με καταλαμβάνουν και μόνον στη σκέψη ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Διότι, όπως αντιλαμβάνεσθε, θα σήμαινε ότι κάπου υπάρχουν ορισμένοι δυστυχείς που περνούν το λιγότερο ένα οκτάωρο της ημέρας τους ο καθένας ακούγοντας αυτό το ανυπόφορο πλάσμα στις ιδιωτικές συνομιλίες του - και μάλιστα σε εποχή που τα συναφή με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα επιδόματα (επικινδυνότητας, βαρέων και ανθυγιεινών κ.λπ.) έχουν καταργηθεί. Είθε οι υποψίες της να μην ευσταθούν. Δεν υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους να αξίζει τέτοια σκληρή μοίρα. Πάντως, αν υπάρχουν, ελπίζω τουλάχιστον η υπηρεσία να τους χορηγεί Xanax... Παρεμπιπτόντως, ακούω ότι στη Βουλή έχει προκύψει τον τελευταίο καιρό διακομματική κίνηση βουλευτών, με σκοπό τη θέσπιση ειδικού επιδόματος σε όσους βουλευτές μετέχουν στις ίδιες επιτροπές με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, δηλαδή στις εξής τρεις: Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και Θεσμών και Διαφανείας. Κατά πληροφορίες, τις οποίες όμως δεν έχω διασταυρώσει, η έγκριση του επιδόματος δεν προχωρεί, λόγω της ανησυχίας του προέδρου της Βουλής Δρ. Ευάγγελου Μεϊμαράκη ως προς το κόστος του μέτρου, καθώς αυτό θα αφορά συνολικά 91 βουλευτές, όσες δηλαδή είναι οι θέσεις των μελών και των προεδρείων τους στις τρεις προαναφερθείσες επιτροπές, εξαιρουμένης της κυρίας Κωνσταντοπούλου η οποία μετέχει και στις τρεις. Ωστόσο, το γεγονός ότι, σε αρκετές περιπτώσεις, ο ίδιος βουλευτής μπορεί να μετέχει σε δύο ή και στις τρεις επιτροπές δεν θα επέφερε μείωση του συνολικού κόστους. Και τούτο διότι η λογική του επιδόματος ορίζει -πολύ σωστά, πιστεύω- ότι η χορήγησή του πρέπει να συναρτάται με τον βαθμό της έκθεσης του βουλευτή στην ανυπόφορη προσωπικότητα της εκρηκτικής βουλευτίνας. Κατά συνέπεια, δεν θα χορηγείται άπαξ στον καθένα εξ αυτών, αλλά αναλόγως με τον αριθμό των επιτροπών στις οποίες συνυπάρχει με την θυελλώδους ιδιοσυγκρασίας πολιτικό. Επιπροσθέτως, από πλευράς κύκλων του προέδρου της Βουλής εκφράζεται ο φόβος ότι στην περίπτωση θέσπισης του επιδόματος ενδέχεται να επεκταθεί στο σύνολο των βουλευτών, καθώς δύνανται να το διεκδικήσουν και όσοι υφίστανται την ανυπόφορη βουλευτίνα στην ολομέλεια του σώματος. Ως εκ τούτου, προκρίνεται -ως οικονομικότερη- η λύση να χορηγούνται δωρεάν ηρεμιστικά από το ιατρείο της Βουλής... Κυβιστήσεις «Αν αυτά που ήθελε να υλοποιήσει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχαν τότε πραγματοποιηθεί, αν τον είχαν αφήσει, τα πράγματα τώρα θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Δυστυχώς όμως, υπήρξαν τεράστιες αντιδράσεις της τότε αντιπολίτευσης, αλλά και πολλών βουλευτών του ελληνικού κοινοβουλίου και της ίδιας της Νέας Δημοκρατίας». Αυτός που έκανε την ως άνω δήλωση έχει απόλυτο δίκιο. Ανεξαρτήτως της γνώμης που μπορεί να έχει ο καθένας για τον Μητσοτάκη, ήταν ο πολιτικός ο οποίος περί τα τέλη της δεκαετίας του 1980 έθεσε την πραγματική ατζέντα της πολιτικής, αυτήν που προσπαθούσαμε πάση θυσία να αποφύγουμε για τα επόμενα σχεδόν είκοσι πέντε χρόνια, ώσπου ήλθε η κρίση και μας την έφερε κατευθείαν στο κεφάλι. Ατυχώς, εντούτοις, η όποια σοβαρότητα της δήλωσης ξεθωριάζει αμέσως μόλις ξεπροβάλλει από πίσω της η φάτσα του Παναγιώτη Ψωμιάδη, με τη χαρακτηριστική μονίμως πικραμένη έκφραση, που είναι το σήμα κατατεθέν του. Διότι οι πάντες σε τούτο τον τόπο γνωρίζουν ότι ο εκπεσών περιφερειάρχης υπήρξε ο κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος του λαϊκισμού που αντιτάχθηκε λυσσαλέα στην πολιτική ατζέντα του Μητσοτάκη. Αντιλαμβάνονται, επίσης, ότι το κίνητρό του όταν τον υμνεί σήμερα είναι η πικρία για τον Αντώνη Σαμαρά, από τον οποίο εικάζω ότι ανέμενε στήριξη στη δικαστική περιπέτεια η οποία οδήγησε σε άδοξο τέλος τη σταδιοδρομία του στη no man’s land μεταξύ πολιτικής και entertainment. Υποθέτω, ωστόσο, ότι η δήλωση Ψωμιάδη ίσως να είχε και ένα παράπλευρο όφελος. Φαντάζομαι ότι μόλις την πληροφορήθηκε ο Μητσοτάκης πέταξε το δεκανίκι και άρχισε να χοροπηδάει πανευτυχής μέσα στο σπίτι του όπου αναρρώνει από την εγχείρηση στο ισχίο... Η μέση οδός «Σχέδιο για να γίνει ξανά σχολείο η Βίλα Αμαλία», όπως μαθαίνω, προωθείται από τον Δήμο Αθηναίων. Κατά μία έννοια, η ιδέα αποτελεί τη συμβιβαστική λύση μεταξύ καταληψιών και νομιμότητας, καθώς είναι γνωστό ότι οι καταλήψεις σχολείων από εξωσχολικούς και μη εμπίπτουν στα νοούμενα ως «δημοκρατικά δικαιώματα»... Αίσχος! Απαράδεκτο ολίσθημα της κρατικής τηλεόρασης και μάλιστα την ημέρα των Θεοφανίων. Σε ρεπορτάζ σχετικά με τον εορτασμό είδα τον τίτλο «Τα Θεοφάνια στην Ελλάδα και τον κόσμο». Επιεικώς απαράδεκτο, όταν και ο τελευταίος γνήσιος (ελληνόψυχος) Ελλην γνωρίζει ότι η Ελλάδα είναι ο κόσμος όλος... Καλώς τον! Νέο φρούτο μας προέκυψε στον οπωρώνα του ΣΥΡΙΖΑ. Αφού περιέγραψε τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008 ως «εξέγερση» και δικαιολόγησε τις καταλήψεις επειδή «συνδέονται με άλλα πράγματα επίκαιρα στη κοινωνία μας, δράσεις όπως το εμπόριο χωρίς μεσάζοντες ή το ανταλλακτικό εμπόριο», ο απίθανος βουλευτής Καστοριάς του ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλης Διαμαντόπουλος αυτοπροσδιορίσθηκε «αναρχικός» ως εξής: «Τι είναι ο αναρχικός; Ενας άμεσα δημοκράτης». Δεν θα διαφωνήσω. Απλώς, με αφορμή τα θαυμάσια ελληνικά του, θα συμπληρώσω τον ορισμό: ένας αγράμματος άμεσα δημοκράτης...   kathimerini