Η πολεμική κατά της Γερμανίας
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Είναι πολλοί εκείνοι που ξαφνιάστηκαν και άλλοι τόσοι που προσπαθούν να βρουν τα αίτια του πρόσφατου ελληνογερμανικού πολέμου, σε επίπεδο ρητορικής, σκληρών δηλώσεων, ανοιχτών ή έμμεσων απειλών, ενώ υποτίθεται ότι παράλληλα γίνεται μία διαπραγμάτευση, της οποίας το (σχετικά) αίσιο τέλος έχει ανάγκη η Ελλάδα για να μη χρεοκοπήσει, ή και να μη γυρίσει στη δραχμή. Αφού άλλωστε αυτό υποτίθεται ότι επιθυμεί η κυβέρνηση, σύμφωνα τουλάχιστον με αλλεπάλληλες φραστικές διαβεβαιώσεις της ηγεσίας της, αν και οι ενέργειές της δημιουργούν δικαιολογημένες αμφιβολίες.
Οποιος λοιπόν απορεί και για όποιον θέλει να μάθει, η πολεμική κατά της Γερμανίας έχει την αφετηρία της στα κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ και στο πλαίσιο της απαιτούμενης αλλαγής της Ευρώπης, την οποία ευαγγελιζόταν προεκλογικά, και επιδιώκει σήμερα ως κυβέρνηση. Γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η κλιμακούμενη ελληνογερμανική αντιπαράθεση ήταν προαποφασισμένη και μένει να απαντηθεί μόνο το ερώτημα αν ήταν τέτοιας απόλυτης προτεραιότητας ώστε να πυροδοτηθεί τόσο νωρίς και σε αυτή τη φάση.
Στην ιδρυτική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ, του Ιουλίου 2013, όταν έγινε ενιαίο κόμμα απορροφώντας τις διάφορες συνιστώσες, αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι «η μοίρα της Ελλάδας είναι συνυφασμένη με τη μοίρα της Ευρώπης -στο πλαίσιο πάντα των ευρύτερων διεθνών εξελίξεων- γιατί ο αχαλίνωτος νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός κυριαρχεί σήμερα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, γιατί η πολιτική του κεφαλαίου, υπό τη γερμανική ηγεμονία στην κλίμακα της Ευρώπης, ενοποιεί υπό την κυριαρχία του όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, γιατί το αίτημα και η προοπτική της νίκης εναντίον του έχει αρχίσει να συνεγείρει τις συνειδήσεις παντού».
Η απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου του κόμματος, πάλι του Ιουλίου 2013, λέει «το ευρώ αντιμετωπίζεται κυρίως ως όχημα της γερμανικής πολιτικής, εντείνοντας τις ανισότητες μεταξύ χωρών και τις ταξικές ανισότητες, ενώ εφαρμόζονται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες ασιατικά πρότυπα προς όφελος του κεφαλαίου». Και παρακάτω: «Στην Ελλάδα επιβάλλονται, με κυρίαρχο τον ρόλο της Γερμανίας στην ευρωπαϊκή στρατηγική, από την τρόικα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σκληρότατα μέτρα που οδηγούν μεγάλα τμήματα του λαού σε ανθρωπιστική κρίση». Παραπέρα τονίζεται επίσης ότι «σ’ αυτό το ασταθές γεωπολιτικό πλαίσιο κινείται, καθοδηγούμενη από τη Γερμανία, η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που υποτάσσει ολοένα και περισσότερο τις κατακτήσεις των ευρωπαϊκών λαών στον παγκόσμιο ανταγωνισμό των κεφαλαίων».
Στην απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του Φεβρουαρίου 2013, πριν δηλαδή συγκροτηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα, επισημαίνεται «σήμερα είναι πλέον εμφανές ότι, η οικονομική κρίση και η κυριαρχία των δυνάμεων του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, με επικεφαλής τη γερμανική κυβέρνηση της κ. Μέρκελ, επιχειρείται μία συνολικότερη συντηρητική - νεοφιλελεύθερη και αντιδημοκρατική ανασυγκρότηση της Ε.Ε.». Αντίστοιχα και αναφορικά με την κρίση στην Κύπρο, στην απόφαση της Κ.Ε. του Απριλίου 2013, υποστηρίζεται ότι «μία κυβέρνηση, όπως αυτή του Αναστασιάδη, που ακολουθεί το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα, υπακούει στα κελεύσματα της, υπό γερμανική ηγεμονία, ευρωπαϊκής πολιτικής ηγεσίας...».
Η Κεντρική Επιτροπή υπογραμμίζει στην απόφασή της, τον Σεπτέμβριο 2013, ότι «νέο δάνειο σημαίνει νέα δεσμά, με νέο μνημόνιο και με νέα μέτρα. Σημαίνει οριστική μετατροπή της χώρας σε οικονομική αποικία των δανειστών, χωρίς δημόσια περιουσία και δημόσιο - κοινωνικό τομέα. Σημαίνει συνεχιζόμενη μετατροπή της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε Γερμανική Ενωση...». Τέλος, στην πολιτική απόφαση της Κ.Ε., τον Οκτώβριο 2013, γίνεται επίθεση στην τότε κυβέρνηση, γιατί εκτός των άλλων, «η αντίληψη υποταγής της χώρας εκφράζεται στο οικονομικό πεδίο, κυρίως απέναντι στη Γερμανία, επεκτεινόμενη στο γεωπολιτικό πεδίο, κρύβει μεγάλες παγίδες ένταξης της χώρας σε άξονες που υπηρετούν τα αμερικανικά συμφέροντα στη περιοχή».
Τα παραπάνω αποσπάσματα αποδεικνύουν ότι η πολεμική κατά της Γερμανίας, που υπηρετείται από τη ρητορική των στελεχών της κυβέρνησης στην παρούσα συγκυρία, αποτελεί μέρος ενός στρατηγικού σχεδίου για αλλαγή και επιβολή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Αλλά και για την αποφυγή της ένταξης της χώρας στα γεωπολιτικά συμφέροντα της Αμερικής στην περιοχή και την απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ. Χωρίς να κρίνεται το στρατηγικό σχέδιο, είναι φανερό ότι πρόκειται για εξαιρετικά επικίνδυνο παιχνίδι. Και όπως είπε πρόσφατα ο νέος γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Τ. Κορωνάκης, «ή θα κερδίσουμε ή θα χάσουμε όλοι». Οι παίχτες εκόντες, οι υπόλοιποι άκοντες.
Οποιος λοιπόν απορεί και για όποιον θέλει να μάθει, η πολεμική κατά της Γερμανίας έχει την αφετηρία της στα κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ και στο πλαίσιο της απαιτούμενης αλλαγής της Ευρώπης, την οποία ευαγγελιζόταν προεκλογικά, και επιδιώκει σήμερα ως κυβέρνηση. Γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η κλιμακούμενη ελληνογερμανική αντιπαράθεση ήταν προαποφασισμένη και μένει να απαντηθεί μόνο το ερώτημα αν ήταν τέτοιας απόλυτης προτεραιότητας ώστε να πυροδοτηθεί τόσο νωρίς και σε αυτή τη φάση.
Στην ιδρυτική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ, του Ιουλίου 2013, όταν έγινε ενιαίο κόμμα απορροφώντας τις διάφορες συνιστώσες, αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι «η μοίρα της Ελλάδας είναι συνυφασμένη με τη μοίρα της Ευρώπης -στο πλαίσιο πάντα των ευρύτερων διεθνών εξελίξεων- γιατί ο αχαλίνωτος νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός κυριαρχεί σήμερα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, γιατί η πολιτική του κεφαλαίου, υπό τη γερμανική ηγεμονία στην κλίμακα της Ευρώπης, ενοποιεί υπό την κυριαρχία του όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, γιατί το αίτημα και η προοπτική της νίκης εναντίον του έχει αρχίσει να συνεγείρει τις συνειδήσεις παντού».
Η απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου του κόμματος, πάλι του Ιουλίου 2013, λέει «το ευρώ αντιμετωπίζεται κυρίως ως όχημα της γερμανικής πολιτικής, εντείνοντας τις ανισότητες μεταξύ χωρών και τις ταξικές ανισότητες, ενώ εφαρμόζονται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες ασιατικά πρότυπα προς όφελος του κεφαλαίου». Και παρακάτω: «Στην Ελλάδα επιβάλλονται, με κυρίαρχο τον ρόλο της Γερμανίας στην ευρωπαϊκή στρατηγική, από την τρόικα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σκληρότατα μέτρα που οδηγούν μεγάλα τμήματα του λαού σε ανθρωπιστική κρίση». Παραπέρα τονίζεται επίσης ότι «σ’ αυτό το ασταθές γεωπολιτικό πλαίσιο κινείται, καθοδηγούμενη από τη Γερμανία, η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που υποτάσσει ολοένα και περισσότερο τις κατακτήσεις των ευρωπαϊκών λαών στον παγκόσμιο ανταγωνισμό των κεφαλαίων».
Στην απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του Φεβρουαρίου 2013, πριν δηλαδή συγκροτηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα, επισημαίνεται «σήμερα είναι πλέον εμφανές ότι, η οικονομική κρίση και η κυριαρχία των δυνάμεων του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, με επικεφαλής τη γερμανική κυβέρνηση της κ. Μέρκελ, επιχειρείται μία συνολικότερη συντηρητική - νεοφιλελεύθερη και αντιδημοκρατική ανασυγκρότηση της Ε.Ε.». Αντίστοιχα και αναφορικά με την κρίση στην Κύπρο, στην απόφαση της Κ.Ε. του Απριλίου 2013, υποστηρίζεται ότι «μία κυβέρνηση, όπως αυτή του Αναστασιάδη, που ακολουθεί το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα, υπακούει στα κελεύσματα της, υπό γερμανική ηγεμονία, ευρωπαϊκής πολιτικής ηγεσίας...».
Η Κεντρική Επιτροπή υπογραμμίζει στην απόφασή της, τον Σεπτέμβριο 2013, ότι «νέο δάνειο σημαίνει νέα δεσμά, με νέο μνημόνιο και με νέα μέτρα. Σημαίνει οριστική μετατροπή της χώρας σε οικονομική αποικία των δανειστών, χωρίς δημόσια περιουσία και δημόσιο - κοινωνικό τομέα. Σημαίνει συνεχιζόμενη μετατροπή της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε Γερμανική Ενωση...». Τέλος, στην πολιτική απόφαση της Κ.Ε., τον Οκτώβριο 2013, γίνεται επίθεση στην τότε κυβέρνηση, γιατί εκτός των άλλων, «η αντίληψη υποταγής της χώρας εκφράζεται στο οικονομικό πεδίο, κυρίως απέναντι στη Γερμανία, επεκτεινόμενη στο γεωπολιτικό πεδίο, κρύβει μεγάλες παγίδες ένταξης της χώρας σε άξονες που υπηρετούν τα αμερικανικά συμφέροντα στη περιοχή».
Τα παραπάνω αποσπάσματα αποδεικνύουν ότι η πολεμική κατά της Γερμανίας, που υπηρετείται από τη ρητορική των στελεχών της κυβέρνησης στην παρούσα συγκυρία, αποτελεί μέρος ενός στρατηγικού σχεδίου για αλλαγή και επιβολή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Αλλά και για την αποφυγή της ένταξης της χώρας στα γεωπολιτικά συμφέροντα της Αμερικής στην περιοχή και την απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ. Χωρίς να κρίνεται το στρατηγικό σχέδιο, είναι φανερό ότι πρόκειται για εξαιρετικά επικίνδυνο παιχνίδι. Και όπως είπε πρόσφατα ο νέος γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Τ. Κορωνάκης, «ή θα κερδίσουμε ή θα χάσουμε όλοι». Οι παίχτες εκόντες, οι υπόλοιποι άκοντες.
No comments:
Post a Comment