ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΓΟΥΛΙΩΤΗ ΥΠΟΔΥΕΤΑΙ ΤΗ ΡΕΙΓΚΑΝ ΣΤΟΝ «ΒΑΣΙΛΙΑ ΛΗΡ»

Η Ευρώπη δύσκολα θα επιτρέψει σε μια αριστερή κυβέρνηση να πετύχει

Η Στεφανία Γουλιώτη είναι μια μοναδική περίπτωση στο ελληνικό θέατρο. Με το που πάτησε στη σκηνή ήταν σαν να βρίσκεται στον φυσικό της χώρο.

Με τις ερμηνείες της δημιουργεί, κατακτά, αφοπλίζει κι αφοπλίζεται, εξερευνά το ανεξάντλητο της τέχνης της, μεταμορφώνεται κι ανοίγει πεδία αναζητώντας το «μαζί της θεατρικής εμπειρίας». Από τις 16 Απριλίου θα σταθεί στη σκηνή ως Ρέιγκαν, στο αριστούργημα του Σαίξπηρ «Βασιλιάς Ληρ» (με Ληρ τον Γιώργο Κιμούλη), στην «Πειραιώς 260», σε σκηνοθεσία του Τόμας Μπαντούρ, για τον οποίο δηλώνει «απόλυτα γοητευμένη από το ταλέντο και τον τρόπο δουλειάς» του. Το καλοκαίρι, μέσα από τις «Ευμενίδες», θα ακολουθήσει τις διαδρομές της δικής της αναζήτησης, το πώς μπορεί να λειτουργήσει ένα κανάλι ανόθευτης επικοινωνίας με το κοινό.

Πόσο σημαντικό είναι να σας εμπνέει ένας σκηνοθέτης;

Το α και το ω. Ο Τόμας Μπαντούρ είναι εξαιρετικός. Είναι από τις λίγες φορές που ένας σκηνοθέτης αποκαλύπτει όλο του το ταλέντο μπροστά στον ηθοποιό, χωρίς να κρατάει τίποτα για τον εαυτό του. Αναπνέει μαζί μας, βρίσκεται στη σκηνή ανάμεσά μας, προτείνει πράγματα πιο πέρα από αυτό που εμείς μπορούμε να φανταστούμε και πάντα βάζει μια «σταγόνα» ποίησης παραπάνω. Είναι ποιητής της τέχνης του. Αφήνει στον ηθοποιό τόσο χώρο όσο χρειάζεται, για να πάει την έμπνευση παραπέρα.

Με ενοχλεί η υποκρισία στο θέατρο. Και το ότι δεν μπορώ να βλέπω ηθοποιούς να είναι εφησυχασμένοι. Να τελειώνει μια παράσταση και να είναι ικανοποιημένοι

Μέσω ποιας οπτικής παρουσιάζετε τον «Βασιλιά Ληρ»;

Ο Τόμας Μπαντούρ έχει επικεντρώσει το νόημα του έργου γύρω από δύο οικογένειες. Είναι η ιστορία δύο κακοποιημένων οικογενειών, του Ληρ και του Γκλόστερ. Το πώς οι ρόλοι είναι διεφθαρμένοι μέσα στην ίδια οικογένεια, είναι αυτό στο οποίο θέλει να εστιάσει.

Η Ρέιγκαν αποδεικνύεται αναξιόπιστη της εμπιστοσύνης που της έδειξε ο πατέρας της?

Η Ρέιγκαν από γραφής δεν κάνει μεγάλη εντύπωση. Είναι η μεσαία κόρη, το παιδί-σάντουιτς. Λόγω της σκηνοθετικής ανάγνωσης , ωστόσο, βρίσκομαι με έναν ρόλο-κολώνα για το έργο. Γιατί το σημαντικό στην παράσταση είναι το τι γίνεται μέσα στο σπίτι ανάμεσα στις τρεις αδελφές, η κακομεταχείριση αυτών των παιδιών και ο ρόλος του πατέρα μέσα στην οικογένεια. Ο ρόλος μου έχει μεγάλο συμβολισμό και σημασία.

Δείχνετε να πατάτε με σιγουριά στη σκηνή. Εχετε φοβηθεί ποτέ;

Φόβος υπάρχει, αλλά υπάρχει και το καλούπωμα του φόβου. Αυτό είναι το πρόβλημα. Οι ηθοποιοί πλασάρουμε μια εικόνα στιβαρότητας στη σκηνή, ενώ θα έπρεπε να εκτιθέμεθα, να είμαστε ανοιχτοί, χωρίς τα «όπλα» μας. Για να μπαίνει ο θεατής στον κόσμο της παράστασης κι όχι να μένει σε μια επιφάνεια.

Τι σας φοβίζει εκτός σκηνής;

Η αλλαγή. Δεν είμαι καθόλου προσαρμοστική στις αλλαγές. Δεν έχω δεχτεί ότι στη ζωή υπάρχει μια ροή.

Τι σας ενοχλεί στο θέατρο;

Η υποκρισία. Α? Και το ότι δεν μπορώ να βλέπω ηθοποιούς να είναι εφησυχασμένοι. Να τελειώνει μια παράσταση και να είναι ικανοποιημένοι. Δεν μπορεί να μην καταλαβαίνουμε τι τέχνη έχουμε στα χέρια μας και να την αντιμετωπίζουμε σαν προσωπική ματαιοδοξία!

Eurogroup, Grexit, Ευρωζώνη, Σύνοδοι Κορυφής στις Βρυξέλλες... Πόσο σας ενδιαφέρουν οι πολιτικές εξελίξεις; Παρακολουθείτε όλα όσα συμβαίνουν;

Φυσικά. Είναι το? σίριαλ που παρακολουθώ. Δεν ξεκινάω το «House of cards» με τον Κέβιν Σπέισι, γιατί έχω να δω ειδήσεις! Επί της ουσίας, όλα αυτά που περιγράφει η κυβέρνηση είναι ωραία. Ιδανικά, θα έλεγα, για το πώς θέλει να χειριστεί την κατάσταση. Προς το παρόν το πετυχαίνει με πολλές δυσκολίες. Φοβάμαι ότι δεν θα την αφήσουν, ότι θα υποστεί τρομερό πόλεμο? Θα επιτρέψει η Ευρώπη σε μια αριστερή κυβέρνηση να πετύχει; Δύσκολα? Ατυχήματα γίνονται στη διαδικασία. Είμαστε και πολύ ανυπόμονοι. Δύο μόλις μήνες έχουν περάσει από τις εκλογές. Ως έφηβη θεωρούσα δεδομένο ότι τα πράγματα λειτουργούν προς το συμφέρον των πολλών. Μεγαλώνοντας, ζώντας στον καπιταλισμό, κατάλαβα ότι αυτό δεν είναι αυτονόητο. Η κυβέρνησή μου ξαναθυμίζει αυτή την πίστη, την αθωότητα της εφηβείας.

Γιατί επιλέξατε να εμφανιστείτε μόνη σας στη σκηνή το καλοκαίρι, στις «Ευμενίδες», σε μια παράσταση που θα φέρει εξ ολοκλήρου την υπογραφή σας;

Αποφάσισα να κάνω αυτή τη δουλειά μόνη μου, για να έλθω αντιμέτωπη με το πόσο «αφύλαχτη» μπορώ να είμαι στη σκηνή. Οσο πιο «αφύλαχτη» είμαι εγώ τόσο περισσότερο θα επιτρέψει ο θεατής στον ψυχισμό του να έλθει κοντά σε μένα και να έχουμε μια κοινή εμπειρία, με ερέθισμα το κείμενο. Θα αφιερωθώ σε αυτό που εγώ θεωρώ ιδανικό, για το πώς θα μπορούσε να ανοίξει ένα κανάλι επικοινωνίας μεταξύ του ηθοποιού με το κοινό. Θα αναζητήσω το μαζί της θεατρικής επικοινωνίας.

Τι σας οδήγησε στις «Ευμενίδες»;

Το γεγονός ότι πρόκειται για ένα από τα πιο παραμελημένα κείμενα, με τεράστια όμως κρυφά νοήματα, που παραπέμπουν ευθέως στην ψυχανάλυση. Στόχος; Να βρεθεί το νήμα που συνδέει τον θεατή με τον συγγραφέα, χωρίς να μεσολαβεί το υπερ-εγώ του ηθοποιού.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
akarali@pegasus.gr