Πράγματι υπάρχει πολιτική στόχευση – από τον ΣΥΡΙΖΑ

09/01/2013

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Με την φράση «ειδική και ξεχωριστή μνεία κάνουμε στις ευθύνες του Γ. Παπανδρέου, επί Πρωθυπουργίας του οποίου η λίστα έφθασε στην Ελλάδα και κρατήθηκε κρυφή και αναξιοποίητη, γεγονός που χρήζει περαιτέρω ουσιαστικής διερεύνησης και εκτίμησης», ξεπερνά ο ΣΥΡΙΖΑ, στην δική του πρόταση για σύσταση προκαταρκτικής επιτροπής, το ζήτημα των ευθυνών του πρώην πρωθυπουργού όσον αφορά στη διαχείριση της Λίστας Λαγκάρντ. 

Παρά το γεγονός ότι η πρόταση περιλαμβάνει ειδικό κεφάλαιο για τις πολιτικές ευθύνες (υπό τον τίτλο «Πολιτικές όψεις της υπόθεσης Λαγκάρντ»), παρά την προσπάθεια ανάμιξης πολιτικών και ποινικών ευθυνών και παρά τους λεονταρισμούς περί… αθρόων παραπομπών, τελικά ο πρώην πρωθυπουργός παραμένει στο απυρόβλητο. 

Οι λόγοι είναι προφανώς ξεκάθαρα πολιτικοί. Στον ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν καλά πως, παρά το μνημόνιο και όσα συνέβησαν (ή δεν συνέβησαν) στη χώρα τα τελευταία δραματικά χρόνια, σήμερα θα συνέχισαν να… μετράνε Συνιστώσες, αν το παλαιό ανδρεοπαπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ δεν είχε πυκνώσει τις τάξεις του. 

Σε πολλούς από αυτούς, όσο ωφελιμιστές κι’ αν είναι, θα κακοφαινόταν να δουν μια πρόταση παραπομπής του γιου του αρχηγού, διατυπωμένη από το κόμμα στο οποίο έχουν «φωλιάσει». 

Οπότε, μπορεί και να το ξανασκέφτονταν… 

Με δεδομένο ότι Ανεξάρτητοι Έλληνες, ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή θα υπερψήφιζαν μια τέτοια πρόταση, κάτι που θα προοιωνιζόταν σκληρή μάχη στη Βουλή με δεδομένες τις αποσκιρτήσεις – διαγραφές των δύο βουλευτών της ΔΗΜΑΡ, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν το διακινδυνεύουν. 

Και ενώ η στόχευση είναι καταφανώς πολιτική, κατηγορούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους ότι εκείνοι επιλέγουν τη στρατηγική τους με βάση την πολιτική στόχευση. 

Επί του προκειμένου, διατυπώνονται δύο «καταγγελίες»: 

Πρώτον, ότι η Νέα Δημοκρατία βρέθηκε να συγκυβερνά με το ΠΑΣΟΚ που παλαιότερα κατήγγειλε και ήταν ο βασικός της αντίπαλος, υπερασπιζόμενη παράλληλα τον αρχηγό του. 

Και δεύτερον, ότι η κυβέρνηση έσπευσε να καταθέσει πρόταση που περιορίζεται στον κ. Παπακωνσταντίνου, προκειμένου να διασωθεί. 

Αυτοί που διατυπώνουν την πρώτη «κατηγορία», όμως, κάνουν ότι λησμονούν πως η Νέα Δημοκρατία συγκυβερνά με το αστικό ΠΑΣΟΚ, ενώ όλο το υπόλοιπο έχει μεταναστεύσει στον ΣΥΡΙΖΑ. 

Και επομένως, όποιος καλοκοιτάζει προς εκείνη την πλευρά, οφείλει να γνωρίζει πως επιλέγοντας ή ψηφίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει τίποτε άλλο από το να ανάβει το πράσινο φως στο παλαιό ΠΑΣΟΚ – εξ ου και η αποφυγή ενόχλησής του με πρόταση για παραπομπή του Γ. Παπανδρέου. 

Όσο γι’ αυτούς που διατυπώνουν τη δεύτερη «κατηγορία» (το κάνετε για να μην πέσει η κυβέρνηση), μήπως μπορούν να μας πουν πώς φαντάζονται την επομένη μιας κυβερνητικής κρίσης, πτώσης της κυβέρνησης και προσφυγής σε τρίτες εκλογές; 

Διότι ακόμη και αν δεχθούμε πως περί αυτού πρόκειται – και όχι περί της ανάγκης να μην αναμιχθούν πολιτικές και ποινικές ευθύνες, διότι κανένα δικαστήριο δεν θα δίκαζε κάτω από αυτές τις ασαφείς συνθήκες και με τόσο ασαφές κατηγορητήριο – αυτό είναι λίγο; 

Τι πρέπει να γίνει δηλαδή την ώρα που ετοιμαζόμαστε για μια καλή τουριστική σεζόν με έσοδα για όλους; 

Να ξαναρχίσουμε τις συγκεντρώσεις και την προεκλογική δραστηριότητα; 

Να ξαναστήσουμε κάλπες πριν κλείσει χρόνος από την προηγούμενη εκλογική μάχη; 

Να ξαναβυθιστούμε στην αναξιοπιστία, να ξαναρχίσουν οι συζητήσεις περί δραχμής; 

Να μην πατήσει άνθρωπος στη χώρα; 

Για να συμβεί τι; 

Να πέσουμε στην ακυβερνησία ή να έλθουν στην εξουσία αυτοί που ήδη μας δηλώνουν πως είναι «έτοιμοι να αναμετρηθούν με τη χειρότερη έκβαση»; 

«Όχι να πάω εγώ φυλακή για να διατηρηθεί η κυβέρνηση», είπε ο κ. Παπακωνσταντίνου στη συνέντευξή του στην Έλλη Στάη. 

Και βέβαια όχι. Είναι προτιμότερο να αθωωθεί ένας ένοχος, παρά να καταδικαστεί ένας αθώος. 

Αλλά δεν μπορεί και να συμβεί το αντίθετο: Δηλαδή να πέσει η κυβέρνηση επειδή αποκαλύφθηκε ότι έγινε παραποίηση της Λίστας Λαγκάρντ. 

Δεν είναι καλύτερα πρώτα να βρεθεί ο υπεύθυνος για τη νόθευση και μετά να δούμε αν αξίζει να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί στα τάρταρα;