Ο Θεός να σε φυλάει...
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Αντιμετωπίσθηκε από ορισμένους –καλώς ή κακώς– η ελληνική κυβέρνηση ως η «παράφρων μεταβλητή», ως ο «ακατανόητος» εταίρος που διασάλευσε την τάξη, όπως αυτή διαμορφώθηκε από το Βερολίνο, όταν εισήχθη το ευρώ, με βάση τους τις επιταγές της Bundesbank και τις τραυματικές εμπειρίες της Γερμανίας.
Εχουν περάσει δεκατρία χρόνια από την 1η Ιανουαρίου 2002, όταν ετέθη σε κυκλοφορία το ευρώ. Πολλά έχουν αλλάξει έκτοτε, και ο οικονομικός παράδεισος που προεξοφλείτο με την εισαγωγή του ευρωπαϊκού νομίσματος δεν ήλθε επί Γης.
Αλλά ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κ. Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, ανεπηρέαστος από τα συμβαίνοντα εις την Ευρώπη, υπερασπίζεται την παλαιά τάξη πραγμάτων, ωσάν να μην υπήρξε μεταβολή όλα αυτά τα χρόνια· είναι μία επιβίωση του παρελθόντος, με ισχύ και επιρροή επί των ομολόγων του.
Παρέλκει ασφαλώς η επισήμανση ότι μόνον μία κυβέρνηση –δίχως προτέρα εμπειρία– νέων ορμητικών πολιτικών, που έχει προσδώσει στη «λαϊκή ετυμηγορία» περίπου μεταφυσική διάσταση, θα διακινδύνευε μετωπική αντιπαράθεση με το ευρωπαϊκό κατεστημένο.
Η ελληνική κυβέρνηση επιδεικνύει ευελιξία, ενώ ο κ. Σόιμπλε μένει ανυποχώρητος. Είναι πείσμων ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, αλλά όχι τόσο πανίσχυρος. Ο πρώτος που αμφισβήτησε την παντοδυναμία του Βερολίνου ήταν ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης, ο κ. Μάριο Ντράγκι, όταν εισήγαγε την ποσοτική χαλάρωση, δηλαδή την παροχή ρευστότητος στις χώρες της Ευρωζώνης.
Μία δεύτερη έμμεση αμφισβήτηση του απολύτου ελέγχου του κ. Σόιμπλε στο Εurogroup ήταν η διαμεσολαβητική «πρόταση Μοσκοβισί», που συνομολογήθηκε με τους «θεσμούς» – το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Επιτροπή, για να συνενονούμεθα την τρόικα. Η πρόταση έγινε δεκτή ως βάση διαπραγματεύσεων από την κυβέρνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα και αποσύρθηκε λίγα λεπτά πριν από τη συνεδρίαση. Ηταν μία επιβεβαίωση ισχύος του κ. Σόιμπλε. Το πιο παράδοξο, ωστόσο, ήταν η δήλωση στηρίξεως του εκπροσώπου της καγκελαρίου κ. Αγκελα Μέρκελ προς τον υπουργό της επί των Οικονομικών και η ακατανόητη διευκρίνιση ότι ο κ. Σόιμπλε εκφράζει την οικονομική πολιτική της Γερμανίας. Ωσάν να είναι δυνατόν να συμβαίνει το αντίθετο.
Εχει ο κ. Σόιμπλε τη συμπάθειά μας, αλλά ήταν σφάλμα η καθημερινή μετωπική αντιπαράθεσή του με έναν ομόλογό του, που μόλις προ ολίγων ημερών εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής, διότι ανέδειξε διεθνώς ισότιμό του τον κ. Γιάνη Βαρουφάκη.
Υπάρχει μία δύναμη αδρανείας που συνέχει την Ενωση και ονομάζεται συναίνεση. Αλλά αν δεν λειτουργήσει στην παρούσα φάση η Ελλάς θα καταστραφεί χρεοκοπούσα, οι ευθύνες, όμως, για τις συνέπειες στο ευρώ θα βαρύνουν τον κ. Σόιμπλε, όχι τον άγνωστο –πολιτικά– έως χθες κ. Βαρουφάκη. Οσο για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αρκεί μία παλιά ιαπωνική παροιμία: «Ο Θεός να σε φυλάει από τον πεισματάρη γέρο».
Εχουν περάσει δεκατρία χρόνια από την 1η Ιανουαρίου 2002, όταν ετέθη σε κυκλοφορία το ευρώ. Πολλά έχουν αλλάξει έκτοτε, και ο οικονομικός παράδεισος που προεξοφλείτο με την εισαγωγή του ευρωπαϊκού νομίσματος δεν ήλθε επί Γης.
Αλλά ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κ. Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, ανεπηρέαστος από τα συμβαίνοντα εις την Ευρώπη, υπερασπίζεται την παλαιά τάξη πραγμάτων, ωσάν να μην υπήρξε μεταβολή όλα αυτά τα χρόνια· είναι μία επιβίωση του παρελθόντος, με ισχύ και επιρροή επί των ομολόγων του.
Παρέλκει ασφαλώς η επισήμανση ότι μόνον μία κυβέρνηση –δίχως προτέρα εμπειρία– νέων ορμητικών πολιτικών, που έχει προσδώσει στη «λαϊκή ετυμηγορία» περίπου μεταφυσική διάσταση, θα διακινδύνευε μετωπική αντιπαράθεση με το ευρωπαϊκό κατεστημένο.
Η ελληνική κυβέρνηση επιδεικνύει ευελιξία, ενώ ο κ. Σόιμπλε μένει ανυποχώρητος. Είναι πείσμων ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, αλλά όχι τόσο πανίσχυρος. Ο πρώτος που αμφισβήτησε την παντοδυναμία του Βερολίνου ήταν ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης, ο κ. Μάριο Ντράγκι, όταν εισήγαγε την ποσοτική χαλάρωση, δηλαδή την παροχή ρευστότητος στις χώρες της Ευρωζώνης.
Μία δεύτερη έμμεση αμφισβήτηση του απολύτου ελέγχου του κ. Σόιμπλε στο Εurogroup ήταν η διαμεσολαβητική «πρόταση Μοσκοβισί», που συνομολογήθηκε με τους «θεσμούς» – το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Επιτροπή, για να συνενονούμεθα την τρόικα. Η πρόταση έγινε δεκτή ως βάση διαπραγματεύσεων από την κυβέρνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα και αποσύρθηκε λίγα λεπτά πριν από τη συνεδρίαση. Ηταν μία επιβεβαίωση ισχύος του κ. Σόιμπλε. Το πιο παράδοξο, ωστόσο, ήταν η δήλωση στηρίξεως του εκπροσώπου της καγκελαρίου κ. Αγκελα Μέρκελ προς τον υπουργό της επί των Οικονομικών και η ακατανόητη διευκρίνιση ότι ο κ. Σόιμπλε εκφράζει την οικονομική πολιτική της Γερμανίας. Ωσάν να είναι δυνατόν να συμβαίνει το αντίθετο.
Εχει ο κ. Σόιμπλε τη συμπάθειά μας, αλλά ήταν σφάλμα η καθημερινή μετωπική αντιπαράθεσή του με έναν ομόλογό του, που μόλις προ ολίγων ημερών εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής, διότι ανέδειξε διεθνώς ισότιμό του τον κ. Γιάνη Βαρουφάκη.
Υπάρχει μία δύναμη αδρανείας που συνέχει την Ενωση και ονομάζεται συναίνεση. Αλλά αν δεν λειτουργήσει στην παρούσα φάση η Ελλάς θα καταστραφεί χρεοκοπούσα, οι ευθύνες, όμως, για τις συνέπειες στο ευρώ θα βαρύνουν τον κ. Σόιμπλε, όχι τον άγνωστο –πολιτικά– έως χθες κ. Βαρουφάκη. Οσο για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αρκεί μία παλιά ιαπωνική παροιμία: «Ο Θεός να σε φυλάει από τον πεισματάρη γέρο».
No comments:
Post a Comment