ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥΡευστότητα, ταμεία και έντοκα
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Το κράτος αντιμετωπίζει σοβαρότατο ταμειακό στρίμωγμα. Λείπουν πολλά χρήματα, που είχε υπολογιστεί ότι «έχει λαμβάνειν» η Ελλάδα από τη δεύτερη δανειακή σύμβαση, που έληγε την 28η Φεβρουαρίου, πριν πετύχει η νέα κυβέρνηση την επέκτασή της, προφανώς μαζί με τις συναρτημένες υποχρεώσεις.
Προσθέστε τα κεφάλαια προς εξόφληση των χρημάτων που συνεισέφερε το ΔΝΤ με την αρχική δανειακή διευκόλυνση του 2010, και το συνημμένο Μνημόνιο που ανανεώθηκε το 2012, το οποίο ισχύει εξ ολοκλήρου, αφού άλλωστε η νέα κυβέρνηση δεν το αμφισβήτησε, και λήγει το 2016.
Διαπιστώνοντας τον πανικό που έχει προκαλέσει η χρηματική στενότητα αυτών των εβδομάδων, αναρωτιέται κανείς πώς τα κατάφερνε, μέχρι τώρα, το Κρατικό Λογιστήριο και ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους, ώστε και οι τρέχουσες κρατικές δαπάνες να γίνονται και οι πληρωμές στο εξωτερικό χρέος να πραγματοποιούνται.
Προφανώς, επέδρασαν καθοριστικά τόσο ο διπλός δανεισμός στις αγορές, άνοιξη και καλοκαίρι του 2014, όσο και η επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος κατά την τελευταία χρήση των οικονομικών του κράτους.
Δυστυχώς όμως, αυτές τις ημέρες, ανεξαρτήτως των λόγων που την προκαλούν, το κράτος αντιμετωπίζει μια δριμεία κρίση πληρωμών. Το δημόσιο ταμείο «είναι μείον», αφού η δημοσιονομική ρευστότητα έχει πλέον «στεγνώσει». Οι τράπεζες είναι, επίσης, «στεγνές». Η κατάσταση επιδεινώνεται από την απομάκρυνση των ξένων επενδυτών, που δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να αγοράσουν τίτλους χρέους εκδόσεως του Ελληνικού Δημοσίου, ενώ απέσυραν, όπου μπορούν, και όποιες κεφαλαιακές τοποθετήσεις είχαν παλαιότερα πραγματοποιήσει.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης διαβεβαιώνει ότι το κράτος είναι πολύ κοντά στην εξεύρεση λύσης του προβλήματος ρευστότητας. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι, αυτή τη στιγμή, έχει όντως εξευρεθεί λύση στο πρόβλημα.
Αυτό, όμως, που μου προκαλεί αισθήματα οργής είναι ο θόρυβος που γίνεται επειδή διοικήσεις ορισμένων ασφαλιστικών ταμείων αρνούνται ή ζητούν νομοθετική εντολή ή απαιτούν ειδικές εγγυήσεις για την τοποθέτηση της ρευστότητας που κατέχουν σε έντοκα κρατικά γραμμάτια.
Είναι προφανές ότι το κράτος χρειάζεται, αυτή τη στιγμή, κάθε χρηματική βοήθεια που θα μπορούσε να εξασφαλίσει. Πώς είναι δυνατόν τα ίδια ασφαλιστικά ταμεία που ζητούν, με την πρώτη δυσκολία, την άμεση κρατική υποστήριξη να καθυστερούν την απαιτούμενη βοήθεια;
Πιστεύουν, όλοι αυτοί οι «διοικητές» των ταμείων, ότι θα μείνει κολυμπηθρόξυλο από τα ταμεία «τους» αν πτωχεύσει το κράτος; Αν αυτοί όλοι δεν πιστεύουν ότι το κράτος παραμένει αξιόχρεο, ας παραιτηθούν καταγγέλλοντας όσα γνωρίζουν.
Νομίζω ότι επιβάλλεται μια εθνική καμπάνια με τους δημόσιους άνδρες και γυναίκες να τοποθετούν τις οικονομίες τους σε έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου!
Προσθέστε τα κεφάλαια προς εξόφληση των χρημάτων που συνεισέφερε το ΔΝΤ με την αρχική δανειακή διευκόλυνση του 2010, και το συνημμένο Μνημόνιο που ανανεώθηκε το 2012, το οποίο ισχύει εξ ολοκλήρου, αφού άλλωστε η νέα κυβέρνηση δεν το αμφισβήτησε, και λήγει το 2016.
Διαπιστώνοντας τον πανικό που έχει προκαλέσει η χρηματική στενότητα αυτών των εβδομάδων, αναρωτιέται κανείς πώς τα κατάφερνε, μέχρι τώρα, το Κρατικό Λογιστήριο και ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους, ώστε και οι τρέχουσες κρατικές δαπάνες να γίνονται και οι πληρωμές στο εξωτερικό χρέος να πραγματοποιούνται.
Προφανώς, επέδρασαν καθοριστικά τόσο ο διπλός δανεισμός στις αγορές, άνοιξη και καλοκαίρι του 2014, όσο και η επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος κατά την τελευταία χρήση των οικονομικών του κράτους.
Δυστυχώς όμως, αυτές τις ημέρες, ανεξαρτήτως των λόγων που την προκαλούν, το κράτος αντιμετωπίζει μια δριμεία κρίση πληρωμών. Το δημόσιο ταμείο «είναι μείον», αφού η δημοσιονομική ρευστότητα έχει πλέον «στεγνώσει». Οι τράπεζες είναι, επίσης, «στεγνές». Η κατάσταση επιδεινώνεται από την απομάκρυνση των ξένων επενδυτών, που δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να αγοράσουν τίτλους χρέους εκδόσεως του Ελληνικού Δημοσίου, ενώ απέσυραν, όπου μπορούν, και όποιες κεφαλαιακές τοποθετήσεις είχαν παλαιότερα πραγματοποιήσει.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης διαβεβαιώνει ότι το κράτος είναι πολύ κοντά στην εξεύρεση λύσης του προβλήματος ρευστότητας. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι, αυτή τη στιγμή, έχει όντως εξευρεθεί λύση στο πρόβλημα.
Αυτό, όμως, που μου προκαλεί αισθήματα οργής είναι ο θόρυβος που γίνεται επειδή διοικήσεις ορισμένων ασφαλιστικών ταμείων αρνούνται ή ζητούν νομοθετική εντολή ή απαιτούν ειδικές εγγυήσεις για την τοποθέτηση της ρευστότητας που κατέχουν σε έντοκα κρατικά γραμμάτια.
Είναι προφανές ότι το κράτος χρειάζεται, αυτή τη στιγμή, κάθε χρηματική βοήθεια που θα μπορούσε να εξασφαλίσει. Πώς είναι δυνατόν τα ίδια ασφαλιστικά ταμεία που ζητούν, με την πρώτη δυσκολία, την άμεση κρατική υποστήριξη να καθυστερούν την απαιτούμενη βοήθεια;
Πιστεύουν, όλοι αυτοί οι «διοικητές» των ταμείων, ότι θα μείνει κολυμπηθρόξυλο από τα ταμεία «τους» αν πτωχεύσει το κράτος; Αν αυτοί όλοι δεν πιστεύουν ότι το κράτος παραμένει αξιόχρεο, ας παραιτηθούν καταγγέλλοντας όσα γνωρίζουν.
Νομίζω ότι επιβάλλεται μια εθνική καμπάνια με τους δημόσιους άνδρες και γυναίκες να τοποθετούν τις οικονομίες τους σε έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου!
No comments:
Post a Comment