Ο μύθος του Τζον Κένεντι πενήντα χρόνια μετά Την επέτειο της δολοφονίας του θα τιμήσουν αύριο οι ΗΠΑ, ενώ η κληρονομιά που άφησε τυγχάνει κριτικής. A.P. Ο JFK και η Τζάκι φθάνουν στο αεροδρόμιο Λαβ Φιλντ του Ντάλας, το μοιραίο πρωινό της 22ας Νοεμβρίου 1963. Την 50ή επέτειο από τη δολοφονία του προέδρου Τζον Κένεντι, στο Ντάλας του Τέξας, θα τιμήσουν αύριο οι ΗΠΑ. Παρότι η εικόνα του νεάζοντος, γοητευτικού JFK συνεχίζει να συγκινεί το αμερικανικό κοινό, η ιστορική έρευνα και η χρονική απόσταση βοήθησαν ώστε η κληρονομιά της προεδρίας του να τύχει κριτικής –και όχι συναισθηματικής– αντιμετώπισης. Ο 46χρονος πρόεδρος αναδείχθηκε σε σύμβολο αλλαγής μετά την εκλογική του νίκη το 1960. Για πολλούς σύγχρονους Αμερικανούς, ο JFK παραμένει ο ήρωας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο ταλαντούχος υποψήφιος με το μαγνητικό χαμόγελο, ο στοργικός πατέρας με την εντυπωσιακή σύζυγο ή ο πολιτικός που έφερε τις ΗΠΑ πίσω από το χείλος του πυρηνικού ολέθρου στην Κρίση των Πυραύλων στην Κούβα. Ουδείς διάδοχος του Κένεντι επέτυχε να συλλάβει τη φαντασία των Αμερικανών όπως αυτός. Ο μύθος του «Κάμελοτ», όμως, έχει ξεθωριάσει πια σημαντικά, ύστερα από τις εμπεριστατωμένες αποκαλύψεις για εξωσυζυγικές σχέσεις, κακούς χειρισμούς στην αποτυχημένη απόβαση του Κόλπου των Χοίρων στην Κούβα και τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε ο πρόεδρος–επιτομή της νεανικότητας. Ο ιστορικός Λέναρντ Στάινχορν εκτιμά πως ο JFK πρέπει να μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος άριστος χειριστής της τηλεόρασης για προεκλογικούς σκοπούς. «Καθώς δεν έχουμε ξεπεράσει την εποχή αυτή, ο Κένεντι αποτελεί ακόμη πρότυπο χαρισματικού προέδρου», επισημαίνει ο δρ Στάινχορν. «Η σημασία του Κένεντι για τη σύγχρονη εποχή είναι ελάχιστη», αντιτείνει ο Τζέφρι Ενγκελ, καθηγητής Ιστορίας του πανεπιστημίου SMU, για να συνεχίσει: «Αυτό οφείλεται στην ατελή του κληρονομιά. Παρότι αυτός έθεσε τις βάσεις για την πολιτική συζήτηση της δεκαετίας του 1960, ο διάδοχός του –Λίντον Τζόνσον– αξίζει τους επαίνους για τη νομοθεσία κοινωνικής μεταρρύθμισης και πολιτικών δικαιωμάτων που ψήφισε. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι εάν δεν είχε δολοφονηθεί, ο Κένεντι θα αποδεικνυόταν πολύ λιγότερο τολμηρός μεταρρυθμιστής από ό,τι ο «άρχων της Γερουσίας» και ειδήμων της πολιτικής συναλλαγής Λίντον Τζόνσον. «Οι μελετητές της αμερικανικής προεδρίας βλέπουν στον Κένεντι έναν απίστευτα ταλαντούχο πολιτικό, ικανό να μεταδίδει το όραμά του στους ψηφοφόρους. Η νομοθετική του σφραγίδα και τα διπλωματικά του επιτεύγματα είναι, όμως, ιδιαίτερα ισχνά», λέει ο δρ Ενγκελ.

Ο μύθος του Τζον Κένεντι πενήντα χρόνια μετά

Την επέτειο της δολοφονίας του θα τιμήσουν αύριο οι ΗΠΑ, ενώ η κληρονομιά που άφησε τυγχάνει κριτικής.

A.P.

Ο JFK και η Τζάκι φθάνουν στο αεροδρόμιο Λαβ Φιλντ του Ντάλας, το μοιραίο πρωινό της 22ας Νοεμβρίου 1963. Την 50ή επέτειο από τη δολοφονία του προέδρου Τζον Κένεντι, στο Ντάλας του Τέξας, θα τιμήσουν αύριο οι ΗΠΑ. Παρότι η εικόνα του νεάζοντος, γοητευτικού JFK συνεχίζει να συγκινεί το αμερικανικό κοινό, η ιστορική έρευνα και η χρονική απόσταση βοήθησαν ώστε η κληρονομιά της προεδρίας του να τύχει κριτικής –και όχι συναισθηματικής– αντιμετώπισης. Ο 46χρονος πρόεδρος αναδείχθηκε σε σύμβολο αλλαγής μετά την εκλογική του νίκη το 1960. Για πολλούς σύγχρονους Αμερικανούς, ο JFK παραμένει ο ήρωας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο ταλαντούχος υποψήφιος με το μαγνητικό χαμόγελο, ο στοργικός πατέρας με την εντυπωσιακή σύζυγο ή ο πολιτικός που έφερε τις ΗΠΑ πίσω από το χείλος του πυρηνικού ολέθρου στην Κρίση των Πυραύλων στην Κούβα. Ουδείς διάδοχος του Κένεντι επέτυχε να συλλάβει τη φαντασία των Αμερικανών όπως αυτός. Ο μύθος του «Κάμελοτ», όμως, έχει ξεθωριάσει πια σημαντικά, ύστερα από τις εμπεριστατωμένες αποκαλύψεις για εξωσυζυγικές σχέσεις, κακούς χειρισμούς στην αποτυχημένη απόβαση του Κόλπου των Χοίρων στην Κούβα και τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε ο πρόεδρος–επιτομή της νεανικότητας. Ο ιστορικός Λέναρντ Στάινχορν εκτιμά πως ο JFK πρέπει να μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος άριστος χειριστής της τηλεόρασης για προεκλογικούς σκοπούς. «Καθώς δεν έχουμε ξεπεράσει την εποχή αυτή, ο Κένεντι αποτελεί ακόμη πρότυπο χαρισματικού προέδρου», επισημαίνει ο δρ Στάινχορν. «Η σημασία του Κένεντι για τη σύγχρονη εποχή είναι ελάχιστη», αντιτείνει ο Τζέφρι Ενγκελ, καθηγητής Ιστορίας του πανεπιστημίου SMU, για να συνεχίσει: «Αυτό οφείλεται στην ατελή του κληρονομιά. Παρότι αυτός έθεσε τις βάσεις για την πολιτική συζήτηση της δεκαετίας του 1960, ο διάδοχός του –Λίντον Τζόνσον– αξίζει τους επαίνους για τη νομοθεσία κοινωνικής μεταρρύθμισης και πολιτικών δικαιωμάτων που ψήφισε. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι εάν δεν είχε δολοφονηθεί, ο Κένεντι θα αποδεικνυόταν πολύ λιγότερο τολμηρός μεταρρυθμιστής από ό,τι ο «άρχων της Γερουσίας» και ειδήμων της πολιτικής συναλλαγής Λίντον Τζόνσον. «Οι μελετητές της αμερικανικής προεδρίας βλέπουν στον Κένεντι έναν απίστευτα ταλαντούχο πολιτικό, ικανό να μεταδίδει το όραμά του στους ψηφοφόρους. Η νομοθετική του σφραγίδα και τα διπλωματικά του επιτεύγματα είναι, όμως, ιδιαίτερα ισχνά», λέει ο δρ Ενγκελ.KATHIMERINI