Τζάκρη vs Τατσόπουλος

Τζάκρη vs Τατσόπουλος

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Αν ήταν μόνον η υπεράσπιση του γνωστού σεξιστή γελοιογράφου Δημήτρη Χαντζόπουλου από τον Πέτρο Τατσόπουλο, εκτιμώ ότι η κ. Τζάκρη δεν θα είχε προχωρήσει στα άκρα. Εξάλλου, όταν φοράς δωδεκάποντες Louboutin δικαιούσαι να βλέπεις τον κόσμο από κάποιο ύψος. Ομως η φήμη του κ. Τατσόπουλου είναι τέτοια που αντιλαμβάνομαι ότι ένα θύμα σεξιστικών επιθέσεων όπως η Θεοδώρα Τζάκρη δύσκολα θα ανεχθεί τη συνύπαρξη μαζί του. Ειδικά αν ανήκει στο υπόλοιπο μισό του γυναικείου πληθυσμού, στην κοινωνική μειονότητα όσων έχουν στερηθεί των επιδόσεών του. Εύλογο λοιπόν το θεωρώ, για λόγους αυτοπροστασίας, η κυρία Τζάκρη, προσεγγίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας ως γνωστόν πολιτικό σεισμό στον ευρωπαϊκό χώρο, να απαίτησε από τους νέους συντρόφους της να μαζέψουν τον «όνομα και μη χωριό». Ορισμένοι λοιπόν, όπως ο κ. Μουλόπουλος, πήραν στα σοβαρά την απαίτηση της κυρίας Τζάκρη και πλειοδότησαν. Και επειδή είναι υπέρ της πολυφωνίας, αποκάλεσαν τον Τατσόπουλο «βιζιτού», «γελωτοποιό», περίπου «χρυσαυγίτη». Ωραία πράγματα δηλαδή. Ακόμη ωραιότερα όταν προέρχονται από έναν χώρο ο οποίος, υποτίθεται, προσάπτει στους αντιπάλους του την αποϊδεολογικοποίηση της πολιτικής ζωής. Ενδεικτικά αυτής της ειδικής ποιότητας ΣΥΡΙΖΑ η οποία δεν έχει να κάνει με την Αριστερά. Εχει να κάνει μ’ αυτήν την ιδιαίτερη προπέτεια της ελαφρότητας που θεωρεί ότι κάνει επανάσταση γιαουρτώνοντας, έστω συμβολικά, τους αντιπάλους της, προπηλακίζοντας, γενικώς φωνασκώντας. Υποθέτω ότι το λιγότερο που θα μπορούσε να απαντήσει ο κ. Τατσόπουλος στον κ. Μουλόπουλο είναι ότι η πρόζα του, παρά τα χρόνια της δημοσιογραφικής του εμπειρίας, θέλει ακόμη δούλεμα, κι ότι και ο λίβελλος έχει την τέχνη του. Φυσικά και αστειεύομαι όταν υποστηρίζω ότι η κ. Τζάκρη απαίτησε την απομάκρυνση του κ. Τατσόπουλου για λόγους αυτοπροστασίας. Δεν είπε ποτέ «εγώ με σεξιστές δεν κάθομαι στα ίδια έδρανα. Τους αφήνω στη Ζωή». Είναι όμως ενδεικτικό ότι την ίδια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ την υποδέχεται με ανοιχτές τις αγκάλες, την ίδια στιγμή που ο κ. Τσίπρας προσκαλεί τα περιτρίμματα του ΠΑΣΟΚ, συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο σε έναν βουλευτή ο οποίος, μέχρι στιγμής, έχει υπηρετήσει την πολιτική τους με τον πιο έντιμο τρόπο. Είναι θέμα ποιότητας που λένε. Προκειμένου να εξασφαλίσουν κυβερνητική πλειοψηφία και οι ΑΝΕΛ τους κάνουν, κι ύστερα τολμούν να μιλήσουν για πολιτική και ιδεολογία. Σταλινισμός δεν είναι κάθε αυταρχική πολιτική. Χαρακτηριστικό του είναι ότι δεν κατηγορεί ποτέ τα θύματά του γι’ αυτό που πραγματικά τα κατηγορεί. Στις δίκες της Μόσχας συλλήβδην εκτελούνταν άνθρωποι για «τροτσκισμό», κι ας είχαν συμμετάσχει στην μπολσεβίκικη επανάσταση. Τον Πλουμπίδη τον έστειλαν στο εκτελεστικό απόσπασμα οι σύντροφοί του υποστηρίζοντας πως είναι πράκτορας των Αμερικανών. Σήμερα οι εκτελέσεις έχουν συμβολικό χαρακτήρα και εντάσσονται στην όλη ελαφρότητα με την οποία προσπαθούν να συγκαλύψουν την ανυπαρξία πολιτικής πρότασης. Αλήθεια, ποια ιδεολογικά επιχειρήματα θα μπορούσαν να αντιτάξουν σε έναν βουλευτή τους, όπως ο Τατσόπουλος, που υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να συνεργαστεί με τους ΑΝΕΛ γιατί τους χωρίζει ιδεολογικό και πολιτικό χάος; Μήπως ότι εκεί που βλέπει χάος στην πραγματικότητα υπάρχει μια γέφυρα από φως; Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι προτείνουν τους εαυτούς τους ως εναλλακτική λύση στα υπάρχοντα αδιέξοδα. Συνεισφέρουν στην καλπάζουσα κοινωνική απαισιοδοξία με τον ηθικό τους οβολό. Στην απουσία πολιτικής πρότασης, στην οποία στηρίζεται η παράδοση στην τρόικα, αντιπαραθέτουν τη δική τους απουσία πολιτικής πρότασης. Η ποιότητα ΣΥΡΙΖΑ δεν φοβίζει επειδή είναι αριστερή. Φοβίζει γιατί στηρίζεται στην ποιότητα Τζάκρη.   kathimerini