Κακοθρεμμένοι έφηβοι, ευάλωτη κοινωνία

Κακοθρεμμένοι έφηβοι, ευάλωτη κοινωνία

Της Τασούλας Καραϊσκάκη

Ελληνες και ξένοι ειδικοί προειδοποιούν ότι οι επόμενες γενιές θα έχουν σημαντικά χειρότερη υγεία από τις προηγούμενες. Πρόσφατη αλλά και παλαιότερες έρευνες έδειξαν ότι παρατηρείται, διαχρονικά, επιδείνωση των δεικτών υγείας, με την παχυσαρκία, την υπέρταση, τον διαβήτη να εμφανίζονται σε όλο και πιο αυξημένα ποσοστά σε όλο και νεαρότερες ηλικίες. Είναι πιθανό, αναφέρουν οι ερευνητές, αν συνεχιστεί αυτή η τάση, ακόμη και να επιβραδυνθεί στο απώτερο μέλλον η σημερινή ανοδική πορεία του προσδόκιμου ζωής. Η χειρότερη -σε σχέση με παλαιότερα- υγεία των νέων (που υποσκάπτεται στις χώρες του Νότου ακόμη περισσότερο και από το καταστροφικό σπιράλ του αδιέξοδου μέλλοντος) αποτελεί εξαιρετικά κακό «νέο» από άποψη οικονομική, αφού τα υψηλά έξοδα περίθαλψης μαζί με την υπογεννητικότητα θα δώσουν τη χαριστική βολή στα ασφαλιστικά Ταμεία, και βεβαίως ευρύτερα κοινωνική. Πόσο θαλερή είναι μια κοινωνία, όταν τα μέλη της τείνουν να χάσουν το στοίχημα της προόδου - ευζωία, υγεία, παρατεταμένη διάρκεια ζωής; Η συντριπτική πλειονότητα των εφήβων, όλο και περισσότερο από ανάγκη τρέφεται (πασίγνωστο, αλλά διαρκές) κυρίως με πρόχειρο φαγητό. Μάλιστα ένα 20% δεν τρώει κανένα γεύμα στο σπίτι, αλλά χορταίνει με μερικές μερίδες φτηνού φαγητού από ταχυφαγεία. Το πρόβλημα είναι ότι δεν τρώνε μόνο λίπη και σάκχαρα που επηρεάζουν αρνητικά την ψυχική τους διάθεση, αυξάνουν την επιθετικότητα, «χτίζουν» ενήλικες με πολύ σαθρή υγεία, παχαίνουν ή και αρρωσταίνουν (από πρόωρη αθηροσκλήρωση, πρόωρη γήρανση, νεφροπάθειες, αρθρίτιδες κ.λπ.) ακόμη και κανονικού βάρους παιδιά. Παλαιότερη έρευνα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών είχε δείξει ότι οι γλυκοτοξίνες, ενώσεις που παλιά ανιχνεύονταν μόνο στο αίμα των διαβητικών, ενώ τώρα απομονώνονται και σε εκείνο νέων και υγιών ανθρώπων, και έχουν συνδεθεί με τον σύγχρονο τρόπο ζωής, δημιουργούν μέσα στον οργανισμό μια χρόνια φλεγμονώδη κατάσταση που οδηγεί σε πλήθος καρδιαγγειακά και άλλα νοσήματα. Επιπλέον τους ταΐζουμε και υποκρισία, ασυνέπεια, ιδιοτέλεια, τους μυούμε στον ανταγωνισμό, την αποξένωση, την ευθυνοφοβία, τους διδάσκουμε την παρεοκρατία, συντεχνιοκρατία, αναξιοκρατία. Το τι προσλαμβάνουν οι μαθητές θα έπρεπε να ενδιαφέρει σφόδρα όχι μόνο τις οικογένειές τους, αλλά και το κράτος. Οι συνήθειες (και η στόχευση) των εφήβων είναι ζήτημα βαθιά πολιτικό. Θα μπορούσαμε να διαβλέψουμε τη μελλοντική κατάσταση της Ελλάδας μόνο μέσω του τρόπου που οι σημερινοί έφηβοι διατρέφονται, συμπεριφέρονται, ταλαίπωροι και ανασφαλείς ναρκώνονται από τον λαϊκισμό των μαγικών λύσεων, απελπίζονται (το «μετά» διαγράφεται ως ανεργία, κακοπληρωμένες δουλειές του ποδαριού, εξάρτηση από την οικογένεια, μετανάστευση), διαμαρτύρονται χαλώντας την ησυχία των βολεμένων. Μια νέα γενιά με «κουτσουρεμένες» δυνάμεις παραπέμπει σε μια ευάλωτη αυριανή κοινωνία. Αλλιώς, ένα κράτος που αδυνατεί να ατσαλώσει τη νέα γενιά, δεν συρρικνώνει μόνο τις αντοχές της, την ψυχή της, αλλά παραλύει και τον μηχανισμό της δικής του αναπνοής.   kathimerini