Στίγκλιτς: Οχι άλλο τεστ-Η λιτότητα απέτυχε

«Σπανίως οι δημοκρατικές εκλογές δίνουν ένα τόσο σαφές μήνυμα, όσο αυτό που έστειλαν οι Έλληνες πολίτες εναντίον της λιτότητας», υποστηρίζει ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς, ο οποίος εκτιμά πως «το φάρμακο» αυτό δεν θα πρέπει να εξακολουθεί να προσφέρεται, αφού έχει «αποτύχει επανειλημμένως».

«Στην αρχή της ευρωπαϊκής κρίσης, πριν από πέντε χρόνια, οι Κεϋνσιανοί οικονομολόγοι προέβλεπαν ότι η λιτότητα που επιβάλλεται στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της κρίσης, θα αποτύγχανε. Θα έπνιγε την ανάπτυξη και θα προκαλούσε άνοδο της ανεργίας», γράφει ο οικονομολόγος σε άρθρο του στην Huffington Post.

«Άλλοι, στην Κομισιόν, την ΕΚΤ και σε μερικά πανεπιστήμια, μιλούσαν για επεκτατικές συσπάσεις, αλλά ακόμη και το ΔΝΤ υποστήριζε ότι οι συρρικνώσεις, όπως οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, ήταν ακριβώς αυτό, υφεσιακές», συνεχίζει.

«Δεν χρειαζόμαστε άλλο τεστ. Η λιτότητα έχει αποτύχει επανειλημμένως, από την αρχική της εφαρμογή υπό τον Αμερικανό πρόεδρο Χούβερ, ο οποίος μετέτρεψε την κατάρρευση του χρηματιστηρίου στην Μεγάλη Ύφεση, και στα προγράμματα του ΔΝΤ που επιβλήθηκαν στην Ανατολική Ασία και τη Λατινική Αμερική τις τελευταίες δεκαετίες. Και, παρόλα αυτά, όταν η Ελλάδα βρέθηκε σε πρόβλημα, δοκιμάστηκε ξανά.

Η Ελλάδα σε μεγάλο βαθμό πέτυχε να ακολουθήσει τις υποδείξεις της τρόικας: πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα. Αλλά η συρρίκνωση των κρατικών δαπανών ήταν προβλέψιμα καταστροφική: 25% ανεργία, 22% μείωση του ΑΕΠ από το 2009 και 35% άνοδος του δημόσιου χρέους στο επίπεδο του ΑΕΠ. Και τώρα, δίνοντας τη νίκη στον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, οι έλληνες ψηφοφόροι δηλώνουν... αρκετά».

Σε άλλο σημείο του άρθρου, ο οικονομολόγος γράφει: «Θα μπορούσε να κατηγορήσει κανείς την Ελλάδα για τα δεινά της, αν ήταν η μοναδική χώρα όπου το φάρμακο της τρόικας είχε αποτύχει παταγωδώς. Αλλά και η Ισπανία είχε πλεόνασμα και χαμηλό χρέος πριν από την κρίση, και αυτή βρίσκεται σε ύφεση.

Αυτό που χρειάζεται δεν είναι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις εντός Ελλάδας και Ισπανίας τόσο, όσο διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στον σχεδιασμό της ευρωζώνης και μια αναθεώρηση του πλαισίου πολιτικής που έχει καταλήξει σε αυτές τις άσχημες επιδόσεις της ευρωζώνης.

Σχολιάζοντας την πρόταση της Ελλάδας να μετατρέψει τα ομόλογά της σε ομόλογα συνδεδεμένα με το ΑΕΠ, ο Στίγκλιτς γράφει: «Εάν η Ελλάδα τα πάει καλά, οι πιστωτές της θα πάρουν περισσότερα από τα χρήματά τους. Εάν όχι, θα πάρουν λιγότερα. Και οι δύο πλευρές στη συνέχεια θα έχουν ένα ισχυρό κίνητρο για να προωθήσουν φιλοαναπτυξιακές πολιτικές».

«Σπανίως οι δημοκρατικές εκλογές δίνουν ένα τόσο σαφές μήνυμα όσο αυτό στην Ελλάδα. Εάν η Ευρώπη πει όχι στο αίτημα των Ελλήνων ψηφοφόρων για αλλαγή πορεία, τους λέει ότι η δημοκρατία δεν έχει σημασία, τουλάχιστον όταν πρόκειται για την οικονομία. Γιατί να μην κλείσουμε απλώς τη δημοκρατία;», διερωτάται ο οικονομολόγος καταλήγοντας:

«Ελπίζει κανείς πως εκείνοι που καταλαβαίνουν τα οικονομικά του χρέους και της λιτότητας και εκείνοι που πιστεύουν στη δημοκρατία και τις ανθρώπινες αξίες, θα επικρατήσουν. Μένει να δούμε αν αυτό θα συμβεί».